Χαμηλό βαρομετρικό, προειδοποιεί η Μετεωρολογική Υπηρεσία Πολιτικής Πρόβλεψης του ΚΚΕ. Από τον Ιούνη του 2001 ακόμα υπογραμμίζαμε ότι η διαπάλη μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αποκτά νέες διαστάσεις. Ταυτόχρονα, και σε όλη τη διάρκεια της εκλογικής μάχης, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, βλέπαμε πόσο βαθιά επίδραση και επηρεασμό προκαλούν οι διεθνείς εξελίξεις, ιδιαίτερα ο φόβος απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι συνέπειες του λεγόμενου αντιτρομοκρατικού αγώνα, ο πόλεμος. Σε μια περίοδο που το λαϊκό κίνημα δε βρίσκεται στην απαιτούμενη, με βάση τις σημερινές ανάγκες, πορεία ανάπτυξης, ώστε να βάζει φρένο ή να περιορίζει τις αρνητικές συνέπειες. Την περίοδο των ευρωεκλογών του 1999 ο απόηχος της μαχητικής αντιπολεμικής αντίστασης ασκούσε θετική επίδραση και στον προσανατολισμό ψήφου. Στη συνέχεια, όμως, η γιουγκοσλαβική περιπέτεια, η παλαιστινιακή περιπέτεια καλλιεργούν, εκτός των άλλων, και πνεύμα ηττοπάθειας, μοιρολατρίας. Η αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων δεν μπορούσε να γίνει με όρους μιας στενής αντιπαράθεσης στο επίπεδο των λεγόμενων τοπικών κοινωνιών και μάλιστα με συρρικνωμένες γνώσεις και απαιτήσεις για το ποιο είναι το περιεχόμενο των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και των διεκδικήσεων.

Η αντίθεση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εμφανίζεται οξύτερη, όχι μόνο για γενικούς πολιτικούς λόγους, αλλά και γιατί και τα δύο κόμματα ενδιαφέρονται να χρησιμοποιήσουν όλα τα ερείσματα που δίνει ο θεσμός αυτός, προκειμένου να προωθείται η γενική πολιτική που υπηρετεί τα κεφάλαια, τα κέρδη, αλλά και η πολιτική εγκλωβισμού και χειραγώγησης, καθώς και εξαγοράς λαϊκών μαζών. Προσθέταμε, επίσης, με έμφαση ότι οι τοπικές εκλογές θα αποτελέσουν ένα ισχυρό εφαλτήριο για τη δοκιμασία στη ζωή των σεναρίων για «κεντροδεξιές» ή «κεντροαριστερές» λύσεις.

Και τα δύο κόμματα προεκλογικά επιδίωξαν να προωθήσουν τη δική τους πολιτική συμμαχιών. Το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα, έδωσε σημασία στη δημιουργία ή στην καλλιέργεια του εδάφους για αριστερά αναχώματα. Η ΝΔ, με ανοίγματα προς τα αριστερά. Αισθάνονται και οι δύο την ανάσα της προοπτικής. Δηλαδή, το να διαμορφωθεί ένας διακριτός ριζοσπαστικός πόλος στην ελληνική κοινωνία και στην πολιτική ζωή. Πρόβα έγινε επίσης και στις αντίστοιχες θεωρίες περί άλλου μείγματος της σημερινής, κυρίως οικονομικής, πολιτικής, νέου μείγματος διαχείρισης, στη λογική της οποίας μπήκε ακόμα πιο βαθιά ο ΣΥΝ.

Τα δύο κόμματα είναι καταδικασμένα, εκτός του να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, να βρίσκουν από κοινού τρόπους να εμποδίσουν το πέρασμα των δημοτικών και νομαρχιακών συμβουλίων σε χέρια που θα αμφισβητήσουν το ρόλο των επιχειρηματιών στο θεσμό, άρα την κυριαρχία της λογικής του κέρδους. Αυτό το στοιχείο, βέβαια, έχει γενικότερη διάσταση.

Με τοπικές συμφωνίες πριν τον πρώτο γύρο, και ιδιαίτερα μετά από αυτόν, πέτυχαν να μοιράσουν μεταξύ τους δήμους, με σαφή στόχο ιδιαίτερα σε δήμους και περιοχές που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν μεγάλα έργα και νέες παραχωρήσεις να μείνουν απ' έξω οι αγωνιστικοί συνδυασμοί που στηρίζαμε. Στο ζήτημα αυτό συνασπίστηκε και ο ΣΥΝ, που διακήρυσσε την ψήφο κατά συνείδηση.

Επομένως, μπροστά στο λαό δεν τέθηκε μόνο το θέμα, «ναι» ή «όχι» στην κυρίαρχη πολιτική, αλλά και στις προσπάθειες να εξωραϊστεί αυτή με διάφορα σενάρια μιας δήθεν διαφορετικής διαχείρισης στην ΤΑ και γενικότερα.

Το ειδύλλιο της κεντροαριστεράς υπάρχει με κορμό το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, αλλά και άλλες προσωπικότητες, έστω και αν αυτό περνάει σε μια αργόσυρτη και με ζιγκ-ζαγκ φάση για λόγους διαπραγματευτικούς, αλλά και για να μην καεί σήμερα. Το σύστημα δε θέλει να αφήσει μεγάλο χώρο για συγκρότηση ριζοσπαστικού πόλου που πάει πέρα από τις πολιτικές επιλογές της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς.

Το φαινόμενο Καρατζαφέρη δεν είναι μόνο, ή κυρίως, αποτέλεσμα της επιλογής της ΝΔ για την υπερνομαρχία. Εντάσσεται στην προσπάθεια διαμόρφωσης, εκτός από αριστερών αναχωμάτων, και δεξιών αναχωμάτων που θα χρησιμοποιηθούν για τον εγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων, ώστε να διατηρηθεί, σε τελευταία ανάλυση, με τη μια ή την άλλη μορφή η δικομματική εναλλαγή. Το φαινόμενο Μιτεράν - Λεπέν της Γαλλίας βρίσκει μιμητές.

Εχουμε τη γνώμη ότι οι συσπειρώσεις που δημιουργήθηκαν δεν πρέπει να χαθούν, χρειάζεται λοιπόν να πάρουν βαθύτερο περιεχόμενο, να αποκτήσουν ένα προγραμματισμό παρεμβάσεων με βάση τα προβλήματα που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα. Να επεξεργαστούν, δηλαδή, ένα πλαίσιο διεκδικητικής πάλης απέναντι στα Δημοτικά και Νομαρχιακά Συμβούλια.

Να πάρουμε υπόψη τις νέες ρυθμίσεις που έρχονται με το νέο κύμα συνενώσεων που εξήγγειλε ο κ. Σκανδαλίδης κλπ.

Κατά τη γνώμη μας, οι κινήσεις που υπάρχουν έχουν νόημα από τη στιγμή που αποτελούν χώρους συσπείρωσης, δεν περιορίζονται στη δράση μόνο στα συμβούλια. Επομένως, σύντομα όλοι μαζί να επανεξετάσουμε το θέμα των κινήσεων, να τις προσαρμόσουμε στις σημερινές ανάγκες και συνθήκες. Καθοριστικός γίνεται ο ρόλος των δημοτικών - νομαρχιακών ομάδων.

Κοντολογίς ευέλικτη, δημιουργική λειτουργία, σύνδεση με τα λαϊκά στρώματα. Αυτό πρέπει να εξασφαλίζουν οι κινήσεις.

Σαν ΚΚΕ θέλουμε να τελειώσουμε όπως αρχίσαμε, με ένα ποίημα. Με το ποίημα του Καβάφη που αποτελεί προμετωπίδα της κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003»

Περιμένοντας τους βαρβάρους

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στη Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

Τι κάθονται οι Συγκλητικοί και δε νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;

Οι βάρβαροι σαν έρθουν θα νομοθετήσουν.

Κ.Π. Καβάφης

Θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν είμαστε συγκλητικοί σε απραξία, ούτε εμείς σαν ΚΚΕ, αλλά και όσοι συμμαχήσαμε στα διάφορα μέτωπα και πορευόμαστε αντάμα, είμαστε μια αγωνιστική συσπείρωση που περιλαμβάνει κόμματα, κινήσεις, σωματεία εργατών - αγροτών - μικρομεσαίων, γυναικών, νεολαίας, ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων. Στο πνεύμα αυτό, στην κοινή μας προσπάθεια θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.