Σε δυο από τις δυσκολίες που υπάρχουν, για να «περάσει» η πρόταση για τον παραγωγικό συνεταιρισμό, αναφέρθηκε στην παρέμβασή του στη σύσκεψη, ο Γ. Σφυρής, υπεύθυνος του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η πρώτη αφορά στο γεγονός ότι ο αγρότης διαισθάνεται πως η σχέση με την ιδιοκτησία που θα έχει μέσα στο συνεταιρισμό θα είναι χαλαρή με προοπτική να χαλαρώσει ακόμα παραπέρα. «Αυτό το πρόβλημα -σημείωσε- δεν το 'χει ξεπεράσει σε επίπεδο συνείδησης. Οταν επί 50 χρόνια αγωνίστηκε για να έχει τη γη, σου λέει τώρα πώς θα τη βάλω μέσα σ' ένα συνεταιρισμό όπου βλέπει -κι εμείς το λέμε δεν του το κρύβουμε - ότι αρχίζει να χαλαρώνει η σχέση ιδιοκτησίας;».

Ως προς την απάντηση που μπορεί να δίνεται στον αγρότη που εκφράζει τέτοιους προβληματισμούς, ανέφερε ότι πρέπει να του εξηγείται, για να αντιμετωπιστεί το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας, που είναι ο μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος. Εδώ υπάρχουν δύο λύσεις: Η μία να μαζευτεί η γη σε λίγους, οπότε θα τη χάσει έτσι κι αλλιώς ο αγρότης και η άλλη είναι η λύση του παραγωγικού συνεταιρισμού, οπότε συλλογικά θα μαζευτεί η γη, να καλλιεργηθεί. «Να λέμε στον αγρότη -είπε- ότι υπάρχει και η άλλη λύση να παραμείνεις, να δουλεύεις μέσα στον παραγωγικό συνεταιρισμό και να είσαι και αφέντης, γιατί αν μαζευτεί η γη και η παραγωγή σε λίγους καπιταλιστές, το πολύ να δουλεύεις σαν εργάτης, ενώ στο συνεταιρισμό, τουλάχιστον, θα έχεις κάτι δικό σου.»

Η δεύτερη δυσκολία στην οποία αναφέρθηκε, αφορά στο «μπέρδεμα» που γίνεται στα μυαλά πολλών ανάμεσα στο συνεταιρισμό που υπάρχει σήμερα και στον παραγωγικό συνεταιρισμό. Κι αφού υπογράμμισε ότι «το παραδοσιακό συνεταιριστικό κίνημα, που υποτίθεται πως περιόριζε την εκμετάλλευση του αγρότη από τα μονοπώλια κι όλα αυτά, έχει φάει τα ψωμιά του και δεν μπορεί να προχωρήσει», τόνισε πως «μπορούμε με επιχειρήματα να αποκαλύψουμε ότι η πρότασή μας δεν έχει καμία σχέση με το συνεταιριστικό κίνημα που υπήρχε και πολύ περισσότερο δεν έχει καμία σχέση μ' αυτό το συνεταιριστικό κίνημα που πάνε να "χτίσουν" τώρα, αξιοποιώντας και τη χρεοκοπία του συνεταιριστικού κινήματος που υπήρχε».

Αναφερόμενος, τέλος, σε αδυναμίες που παρουσιάζονται στη διάδοση των θέσεων του Κόμματος, είπε: «Πολλές φορές αφήνουμε μετέωρη την πρότασή μας, από πολιτικής πλευράς. Ακούγοντάς μας ο αγρότης κι έχοντας στο νου του ότι υπάρχει ένα πολιτικό "στάτους", ότι τα δύο κόμματα παίρνουν το 85%, έχει την εντύπωση ότι την πρότασή μας του την προτείνουμε σαν αίτημα διεκδίκησης να το ικανοποιήσει το ΠΑΣΟΚ, ή τη ΝΔ. Και σου λέει, αυτό είναι αδύνατο, δε γίνεται. Καλή η πρόταση η δική σου, αλλά δεν είναι ρεαλιστική. Κι αυτό γιατί δεν προχωράμε παραπέρα να πούμε ότι αυτό το πρόγραμμά μας δεν μπορεί να εφαρμοστεί απ' αυτά τα κόμματα, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα πλαίσια της ΕΕ.

Και συνέχισε: «Πρέπει να υπογραμμίζουμε ότι θέλει ένα άλλο πολιτικό σκηνικό, ένα άλλο πολιτικό συσχετισμό, για να εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα και φυσικά απάντηση δίνει η πρότασή μας ότι χρειάζεται μια κυβέρνηση αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, δημοκρατική κυβέρνηση. Αλλά, να το πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση, η αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων δε θα γίνει από μόνη της, εξηγώντας, γιατί πρέπει πάντα οι μικρομεσαίοι αγρότες να προσβλέπουν στη συμμαχία με την εργατική τάξη. Και να ξεκαθαρίζουμε πως κυρίαρχο ρόλο σ' αυτή την κυβέρνηση θα παίξει η εργατική τάξη, από το ρόλο τον οποίο έχει να παίξει, ενώ ρόλο θα παίξουν και οι μικρομεσαίοι αγρότες γιατί, εξ αντικειμένου, έχουν συμφέροντα και θέλουν και θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους σε μια τέτοια κυβέρνηση».

Καταλήγοντας σημείωσε: «Να πούμε στον αγρότη πως πρέπει κι εσύ να συμβάλεις στην αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων, πρέπει να ενισχύσεις τις δυνάμεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά σου και, φυσικά, πρέπει να συμμαχήσεις και να δεχτείς την καθοδήγηση της εργατικής τάξης για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι».