«Στην Ηπειρο η ανεργία έχει πάρει την ανηφόρα. Στους νέους από 43% το 1997, εκτινάχτηκε στο 55% το 1998. Σήμερα ξεπερνά το 60%. Η Δήμητρα Ηλία, μέλος της Επιτροπής Ανέργων Ιωαννίνων, μας ξετυλίγει το κουβάρι της ανεργίας που η κυβερνητική πολιτική έχει περάσει στο λαιμό χιλιάδων συνομήλικών της. Το πρώτο πράγμα που θα σου πει κάποιος νέος σήμερα, όταν ανοίγουμε κουβέντα, είναι ότι δεν έχω δουλιά. Και όταν κάποιος στην ηλικία των 20, 25, 30 ετών δεν έχει δουλιά, νιώθει ότι τα πάντα στη ζωή του χάνονται.

Αλλά και αυτοί που απασχολούνται δεν είναι σε καλύτερη μοίρα - συνεχίζει η Δήμητρα. Το 8ωρο έχει καταργηθεί, η ασφάλιση είναι είδος πολυτελείας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για εργασιακές σχέσεις όπως τις γνώρισε η προηγούμενη γενιά. Πολλοί νέοι, αρχίζουν την εργατική τους μέρα, χωρίς να ξέρουν πόσες ώρες θα δουλέψουν. Πότε θα τελειώσουν το μεροκάματο. Πώς να κάνει κάποιος νέος οικογένεια κάτω από τέτοιες συνθήκες. Πώς να προγραμματίσει τη ζωή του;

Ειδικότερα στα σούπερ μάρκετ, οι κοπέλες 20-25 ετών δουλεύουν στην πλειοψηφία τους με τρίωρα και τετράωρα. Στου "Μαρινόπουλου" από τις 60 κοπέλες, μόνο οι 10 είναι αορίστου χρόνου. Οταν άνοιξε απασχολούσε 120 και ήταν όλοι πλήρους απασχόλησης. Η κυβέρνηση με κάποια προγράμματα κατάρτισης και απασχόλησης επιχειρεί να εκτονώσει τις αντιδράσεις. Γέμισε ο τόπος ΚΕΚ και ΙΕΚ. Το ίδιο συμβαίνει και με ανάλογα προγράμματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ομως τι γίνεται από κει και πέρα; Οι "εκπαιδευόμενοι", μετά από ένα εξάμηνο, ξαναγυρίζουν στην ανεργία. Προτείνουν στους νέους να γίνουν αργυροχρυσοχόοι, αλλά η ειδικότητα αυτή είναι κορεσμένη. `Η προτείνουν ειδικότητα σαν του σχεδιαστή ξυλοπαιχνιδιών, πού θα βρει όμως ο νέος αυτός δουλιά δε μας λένε. Μοιράζουν φρούδες ελπίδες...

Γι' αυτό σε συνεργασία με το ΠΑΜΕ και πλάι στα σωματεία μια ομάδα ανέργων αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την Επιτροπή, αποφασίσαμε να παλέψουμε...».

«Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ για το νομό Ιωαννίνων από τους 18.000 που είναι το εργατικό δυναμικό, στις καταστάσεις του, οι 4.741 καταγράφονται άνεργοι, θα μας πει ο γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων Πέτρος Γιωτόπουλος. Οι παραγωγικές μονάδες μετριούνται στα δάχτυλα. Το εργοστάσιο που επεξεργάζονταν τα μάρμαρα και παλιά απασχολούσε περίπου 4.500 εργαζόμενους, σήμερα μετατράπηκε σε οικογενειακή επιχείρηση. Τίποτα καινούριο δε γίνεται, ούτε στη γεωργία, ούτε στην κτηνοτροφία, ούτε στο δασικό τομέα, όπου σαν νομός έχουμε πλεονέκτημα.

Υπολογίζουμε ότι σε κάθε οικογένεια αντιστοιχεί ένας άνεργος. Με περιστασιακές δουλιές προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Βέβαια, χρήμα υπάρχει. Μεγάλα κεφάλαια από το νομό παίζονται στο Χρηματιστήριο. Οι καταθέσεις στις τράπεζες μιας μικρής μειοψηφίας αυξάνονται. Αυτή είναι η άλλη πλευρά, αυτού που η κυβέρνηση λέει αναδιαρθρώσεις, ελαστικές μορφές απασχόλησης, ευρωπαϊκή πορεία - ΟΝΕ...

Δυστυχώς, και το συνδικαλιστικό κίνημα, οι γνωστές πλειοψηφίες δεν αντιδρούν, αφήνουν το πράγμα και "κλώθει". Πάνω σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα βρίσκει έδαφος ο ατομικισμός, δημιουργούνται νέες αντιθέσεις μεταξύ πλήρως αποσχολούμενου και μερικώς απασχολούμενου, διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός και αναδύονται ακόμα και φαινόμενα σήψης».

Δεν μπορούμε να παρακαλάμε αυτοί που έχουν τον πλούτο να μας τον δώσουν. Ο,τι "πακέτο" κι αν πέρασε από τα Ιωάννινα, δεν υπήρξε κανένα όφελος για τον εργαζόμενο. Πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Εάν οι εργαζόμενοι απαντήσουν σ' αυτό, τότε δεν έχουν να περιμένουν τίποτα ούτε από το "δεύτερο κύμα εκσυγχρονισμού", αντίθετα τα πράγματα θα χειροτερέψουν.

Προεκλογικά, χρησιμοποιούνται τα πάντα. Το ρουσφέτι άρχισε πριν το τέλος του χρόνου. Ηδη συχνά ακούς παιδιά αγροτών να λένε ο "πατέρας μου του χρόνου θα δουλεύει στα Γιάννενα". Τους υπόσχονται όλους δουλιά στα συνεταιριστικά εργοστάσια, για να τους κλέψουν την ψήφο».