Αφού πρώτα με τον αντιασφαλιστικό νόμο η κυβέρνηση φρόντισε να αυξήσει το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στα 65 χρόνια και να τους δώσει το «δικαίωμα» να είναι σκλάβες του εργοδότη μέχρι και τα 67 τους χρόνια. Αφού σε χιλιάδες γυναίκες και μητέρες, με το έτσι θέλω, αποφάσισε τη μείωση των συντάξεών τους. Αφού ταυτόχρονα έβαλε μπροστά τη βρώμικη φάμπρικα αποχαρακτηρισμού από τα βαρέα και ανθυγιεινά για μια σειρά από επαγγέλματα (και γυναικεία κατά κύριο λόγο). Αφού καθημερινά στερεί σε εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες το δικαίωμα στη δουλιά, το ιερό δικαίωμα να μπορούν να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους τα μέσα διαβίωσης (270.000 οι επίσημα καταγραμμένες γυναίκες άνεργες το 2001), τις προκαλεί και από πάνω.

Γιατί, τι λιγότερο από βάναυση πρόκληση είναι τα δήθεν προγράμματα ένταξης μητέρων και γυναικών στην αγορά εργασίας για τα οποία κομπορρημονεί η κυβέρνηση και οι φιλικές της εφημερίδες δε διστάζουν να τα παρουσιάσουν ως «δώρα για τις άνεργες μητέρες»; Δεν περνάει ημέρα που η κυβέρνηση - από τα πρωτοσέλιδα - να μην κάνει και από μία έκπληξη στους εργαζόμενους. Προχτές «έξτρα παροχές σε συντάξεις, εφάπαξ, περίθαλψη»! Χτες «3 δώρα για τις μητέρες».

Ποια είναι όμως αυτά τα περίφημα δώρα; Το εξής ένα: Η προώθηση της μερικής απασχόλησης ακόμα και με επιδότηση των εργοδοτών. Η τετράωρη απασχόληση για λίγες ημέρες την εβδομάδα, η περιστασιακή δουλιά, ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες, να πώς η κυβέρνηση επιδιώκει να κατεβάσει το ποσοστό της ανεργίας. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τις άνεργες μητέρες. Η πολιτική της δε δημιουργεί, αλλά περιορίζει τις θέσεις εργασίας, πολύ περισσότερο τις θέσεις πλήρους και σταθερής απασχόλησης. Ακόμα περισσότερο, αυτοί που ψάχνουν να βρουν το φάρμακο της ανεργίας στη μερική απασχόληση - που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και αυτή είναι μια συγκαλυμμένη μορφή ανεργίας - θα έπρεπε με περισσότερη προσοχή να εξετάζουν τα στοιχεία. Και αυτά πιστοποιούν ότι ενώ η μερική απασχόληση στις γυναίκες είναι 7,4% και στους άνδρες αρκετά μικρότερη 2,4%, ταυτόχρονα και η ανεργία στις γυναίκες είναι μεγαλύτερη 15,4%, έναντι 6,7% στους άνδρες.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι η κυβέρνηση δεν κρύβει τους στόχους της. Ηδη χρόνια τώρα ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανήγγειλε το μοντέλο του «απασχολήσιμου». Και δεν αποκλείεται στα χαρτιά, στις επίσημες στατιστικές, στους δείκτες, η ανεργία και να μειωθεί. Δε θα μειωθεί, όμως, ο φόβος, η ανασφάλεια, η δυστυχία και η φτώχεια στις εργατικές λαϊκές οικογένειες. Και αυτό γιατί το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής χτυπάει τη γυναίκα, τη μητέρα, όπως και όλους τους εργαζόμενους.