Φυσικά δεν πρόκειται για αθέλητη και άστοχη σύνδεση λόγου, ήχου και εικόνας, αλλά συνειδητά αυθαίρετη και συγκαλυμμένη σύνδεση που υπηρετεί πολύ συγκεκριμένους επικοινωνιακούς - πολιτικούς στόχους:

1. Ο τηλεθεατής αφήνεται να βγάλει το λογικό (!) συμπέρασμα ότι τα μέλη της «17Ν» δεν είχαν ιδιαίτερη εκπαίδευση, άρα δε διασυνδέονταν, δε χειραγωγούνταν από μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού. Το ότι η «17Ν» ήταν εξαιρετικά εύστοχη στα 27 χρόνια δράσης της, αποσιωπάται.

2. Η ατομική τρομοκρατία - ο αγώνας των Παλαιστινίων (απελευθερωτικά κινήματα), συνδέονται ως ταυτόσημα, το ίδιο επίφοβα για τον τηλεθεατή.

Αν μάλιστα η σύνδεση γίνεται υπό συναισθηματική φόρτιση - επιβολή (τόνος φωνής, είδος μουσικής στο παράδειγμά μας) και συμμετέχουν πολλές αισθήσεις (π.χ. οπτικοακουστικές), τότε αυτό «σφηνώνεται» πιο βαθιά και πιο στέρεα στη συνείδησή μας.

Τέτοια παραδείγματα συνειδητής και συγκαλυμμένης σύνδεσης των παραστάσεων και των συμβόλων υπήρξαν άπειρα σε όλα τα κανάλια ιδιαίτερα κατά τον πρώτο μήνα που ξεκίνησε η διαδικασία της δημόσιας απόσυρσης της «17Ν». Με ανάλογο τρόπο συνδέονταν ο αντιχουντικός αγώνας, η Εθνική Αντίσταση, η Κουβανική επανάσταση, ο Λένιν, ο Γκεβάρα, ο Βελουχιώτης, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, η αντίσταση στη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία κ.ά.

Αυτή η μεθοδολογία χαρακτήριζε όλα τα κανάλια και εύκολα ο ανυποψίαστος τηλεθεατής αντιλαμβανόταν ότι υπήρχε κέντρο που διοχέτευε οπτικό υλικό και ιδέες...

Κανείς καλοπροαίρετος δεν μπορεί να αποδώσει αυτή την τακτική σε μια «αθώα» «κατανοητή» συνδρομή των ΜΜΕ στην «εξάρθρωση» της «17Ν».

Πρώτος κοινός τόπος - επιδίωξη, όλων των καναλιών ήταν επομένως να πληγεί στην καρδιά του το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στη χώρα μας και κυρίως τα ιστορικά βιώματα και τα σύμβολα - σταθμοί που το τροφοδοτούν, το αναζωογονούν και το στηρίζουν. Να ταυτιστεί η ατομική τρομοκρατία με τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σύμφωνα με τον «αντιτρομοκρατικό» σχεδιασμό του ιμπεριαλισμού, να συκοφαντηθεί, να υπονομευτεί το δικαίωμα του λαού να επαναστατήσει και να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Δεύτερος κοινός τόπος και επιδίωξη: Να μην επιτραπούν σκέψεις, ερωτηματικά για ενδεχόμενη ανάμειξη του ιμπεριαλισμού στην υπόθεση της «17Ν».

Πάνω σ' αυτούς τους δύο τόπους επιτρεπόταν να αναπτυχθούν πλέον οι επιμέρους διαφοροποιήσεις, οι εμπορικοί ανταγωνισμοί των ΜΜΕ, οι ξεχωριστές επιδιώξεις της διαπλοκής.

Και στην περίπτωση της «17Ν» αναδείχτηκε ο πρωτεύων ρόλος των αστικών ΜΜΕ που είναι να στηρίζουν το αστικό κράτος - όταν θεωρείται αναγκαίο - και δευτερευόντως η εμπορική τους λειτουργία, οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί του κεφαλαίου.

Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για την προκλητική απουσία πρωτογενούς ρεπορτάζ, έρευνας και κριτικού λόγου εκτός του προκαθορισμένου και αυστηρού πλαισίου. Το «κάψιμο» κάποιων δημοσιογράφων και δημοσιολόγων, για τους οποίους αποκαλύφθηκε ότι η δεύτερή τους δουλιά, δηλαδή η στενή τους σχέση με υπηρεσίες και ξένα κέντρα, είναι η κύρια.

Πηγή αισιοδοξίας και στοιχείο που ενισχύει την αυτοπεποίθηση του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος μπορεί να αποτελέσει το ότι αυτή η βίαιη στράτευση των αστικών ΜΜΕ στις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού, φανερώνει τους πραγματικούς φόβους για τις μελλοντικές του επιλογές. Δείχνει τις δικές μας μεγάλες δυνατότητες και τις σπουδαίες πολιτικές και ιστορικές εφεδρείες που αντικειμενικά είναι με το μέρος μας.