Η δημόσια «συζήτηση» που διεξάγεται τον τελευταίο τουλάχιστον μήνα και αφορά στις εξελίξεις γύρω από τη «17 Ν» έχει μια πλευρά που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Κυβερνητικοί παράγοντες, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και αρκετοί εξ όσων τοποθετούνται επί του θέματος αποδύονται σε μια προσπάθεια να εξωραΐσουν στα μάτια της κοινής γνώμης τον «τρομονόμο». Να τον εμφανίσουν περίπου ως θεμέλιο λίθο της αστικής δημοκρατίας. Υπερασπίζονται τον ευεργετικό του ρόλο στην επιχείρηση εξάρθρωσης της «17 Ν» - παρότι, όπως τουλάχιστον επισήμως δηλώνουν, η επιχείρηση αυτή οφείλει τα όποια αποτελέσματά της σε ένα «τυχαίο» γεγονός - και δεν παραλείπουν να λοιδορήσουν όσους αντέδρασαν στην ψήφισή του και εξακολουθούν να αντιδρούν.

Το θέμα, βέβαια, δεν έχει να κάνει με το αν θα υπάρχουν ή όχι νόμοι εναντίον του οργανωμένου εγκλήματος ή της κοινώς λεγόμενης τρομοκρατίας. Εχει να κάνει με το περιεχόμενο του «τρομονόμου» και της νέας αναβαθμισμένης έκδοσής του, που ετοιμάζεται, που στρέφεται ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Δεν είναι τυχαίο το ότι συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση, όχι μόνον του ΚΚΕ, αλλά και κορυφαίων εκπροσώπων της πνευματικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, που διείδαν τους κινδύνους που κυοφορεί.

Ας θυμηθούμε ορισμένες απ' αυτές τις διατάξεις, που δύνανται να λειτουργήσουν ως τορπίλη στα θεμέλια λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η ασάφεια στον ορισμό των εννοιών «τρομοκρατία» και «οργανωμένο έγκλημα» επιτρέπει διασταλτικές ερμηνείες, που μπορεί να συμπεριλάβουν και όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Η κατάργηση των ενόρκων, ενός λαϊκού θεσμού, που, ακόμη και στα πλαίσια της αστικής δικαιοσύνης, αποτελούσε μια εγγύηση δικαιότερης απονομής της. Η εξέταση του γενετικού υλικού μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις, που θα θυμίζουν κάτι από Οργουελ. Η επέκταση της άρσης του απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων, καθώς και η καταγραφή με συσκευές ήχου ή εικόνας. Το πλήγμα που δέχεται η αμεσότητα της δίκης, αφού ο «τρομονόμος» εισάγει το θεσμό της τηλεδιάσκεψης και την αποδοχή ακόμη και ανώνυμων καταθέσεων. Η θεσμοθέτηση της εισόδου προβοκατόρων σε εγκληματικές, αλλά και πολιτικές οργανώσεις για τη διακρίβωση εγκλημάτων, μόνο που δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια ποιες νοούνται ως αξιόποινες πράξεις. Η ενίσχυση του χαφιεδισμού και του καταδοτισμού, η επιτάχυνση δικών και η συρρίκνωση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων των κατηγορουμένων.

Αυτή ήταν η πρώτη δόση. Η δεύτερη είναι ένα κείμενο που συμφώνησαν οι «15» της ΕΕ, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να το εντάξουν στο εθνικό νομοθετικό πλαίσιο. Το κείμενο αυτό τούς παρέχει τη δυνατότητα της παραπομπής, μεταξύ άλλων, για «παράνομη κατάληψη», «φθορά δημόσιων εγκαταστάσεων», «διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος ή ηλεκτρικής ενέργειας» κ.ά. Η εισαγωγή, δε, της ιδέας της «ευθύνης των νομικών προσώπων» επιτρέπει τη δίωξη συνδικαλιστικών οργανώσεων, μαζικών φορέων ή ακόμα και πολιτικών κομμάτων! Καθίσταται σαφές πως ο «τρομονόμος» και η επανέκδοσή του, με βάση την απόφαση της Κομισιόν, συνιστούν κίνδυνο για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες και συμβάλλουν στη χάλκευση νέων δεσμών για τα λαϊκά κινήματα.