Πρέπει να είναι πολύ στριμωγμένοι εκεί στο Συνασπισμό, να μην αισθάνονται και πολύ καλά το τελευταίο διάστημα. Αλλιώς πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τόσα, όπως εκείνη η επίθεση του προέδρου του κατά του ΚΚΕ στη Βουλή, το οποίο ο κ. Κωνσταντόπουλος κατηγόρησε για... διαπλοκή! Είναι διαπλεκόμενο το ΚΚΕ επειδή έχει στην ιδιοκτησία του την «Τυποεκδοτική»!!! Μια επιχείρηση που λειτουργεί από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και ο κ. Κωνσταντόπουλος φαίνεται να την ανακάλυψε μόλις σήμερα...

Στην περίπτωση των Δημοτικών και Νομαρχιακών εκλογών θα θυμάται ο αναγνώστης ότι με απόφαση Συνεδρίου του ο ΣΥΝ είχε ταχθεί κατά της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας. Η απόφαση αυτή είχε ληφθεί μετά από την αποτυχία προσέγγισης με το ΠΑΣΟΚ, ειδικά το «Σημιτικό», την περίοδο δηλαδή που τους δύο χώρους τους συνέδεε στενά το όραμα της «κεντροαριστεράς». Το ζητούμενο της υπόθεσης ήταν η τελική απορρόφηση του ΣΥΝ σταδιακά από το ΠΑΣΟΚ, εξέλιξη η οποία για διάφορους λόγους απομακρύνθηκε τότε. Ακολουθεί μια τροποποίηση της τακτικής, μια περίοδος «απομάκρυνσης» της ηγεσίας του ΣΥΝ από το ΠΑΣΟΚ και με ταυτόχρονη προσπάθεια «προσέγγισης», με πρωτοβουλία του προέδρου του, δυνάμεων σε όλο το φάσμα της αριστεράς (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, ΑΚΟΑ, Κομμουνιστική Ανανέωση, άλλες ομάδες), αλλά και του κέντρου (ΕΔΗΚ). Η χρεοκοπία και της τακτικής αυτής ήρθε να επιβεβαιώσει πέρα για πέρα τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, που είχε τονίσει τότε ότι η «πρωτοβουλία» αυτή από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΝ είχε καθαρά καιροσκοπικό χαρακτήρα στην προοπτική των δημαρχιακών και νομαρχιακών εκλογών - «να μαζευτούμε όλοι μαζί για να μη νιώθουμε μόνοι» - και από την άποψη αυτή θνησιγενή. Φτάνουμε τώρα λίγους μήνες πριν τις εκλογές, και μπροστά στον κίνδυνο να χάσει τα λίγα ερείσματά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, προχωρεί σε ανοιχτές συμμαχίες με το ΠΑΣΟΚ, τις οποίες - υποτίθεται - αρχικά είχε απορρίψει. Προκειμένου να εξασφαλίσουν τις θέσεις τους, για παράδειγμα τον Κουτελιδάκη στη Ν. Σμύρνη, τον Σκοτινιώτη στη Μαγνησία, τον Παλαιολόγο στη Λιβαδειά, ο ΣΥΝ προκρίνει τις «συμμαχίες» με το ΠΑΣΟΚ! Αυτό και αν είναι πολιτική αρχών ή αλλιώς πολιτική ΟΦΑ («όπου φυσάει ο άνεμος»). Οι επιλογές όμως αυτές δείχνουν ότι για το χώρο αυτό το κυρίαρχο δεν είναι η υπεράσπιση των όποιων πολιτικών του επιλογών στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά η αναγόρευση ως ύψιστης αρχής της μάχης της «καρέκλας». Αλλωστε έχει αποδείξει και στην πράξη ότι οι αντιλήψεις του για το χώρο της ΤΑ δε διαφέρουν και πολύ από τις αντιλήψεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, αν αφαιρέσουμε τις «σάλτσες» για τις οικολογικές ευαισθησίες, τις οποίες προνομιακά σχεδόν επικαλείται στην πολιτική του προπαγάνδα. Οι δήμαρχοι όμως και οι νομάρχες του ΣΥΝ, που εκλέχτηκαν όλοι με ψήφους του ΠΑΣΟΚ, απέδειξαν - με ή χωρίς οικολογική ευαισθησία - ότι ξέρουν να τιμούν τις ψήφους του κόμματος που τους ανέδειξε! Αποδείχτηκαν άξιοι συνεργάτες της κυβέρνησης. Με λίγα δηλαδή λόγια, και στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ο ΣΥΝ επέλεξε να λειτουργεί όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Σαν ένα συμπλήρωμα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως που φαντάζει σήμερα σωτήριο για το χώρο, δημιουργεί τις προϋποθέσεις της αυριανής τραγωδίας. Βέβαια, αναπάντητο παραμένει το ερώτημα και η δικαιολογημένη απορία πώς, αύριο, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, όταν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ζητήσει πίσω τα δανεικά των δημοτικών εκλογών, πώς θα πείσουν τους οπαδούς τους να μην ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ αλλά ΣΥΝ;

Τα πρόσφατα αποτελέσματα των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία υπήρξαν η αφορμή να αναδειχτούν τα μεγάλα πολιτικά και ιδεολογικά αδιέξοδα του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Πολιτικά και ιδεολογικά αδιέξοδα που ξεκινούν από τη γενικότερη θετική στάση που έχει απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις εξελίξεις που εκπορεύονται από αυτή. Κατά το ΣΥΝ το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν είναι ένας συνασπισμός ιμπεριαλιστικών κρατών, ένας συνασπισμός καταπιεστικός τόσο για τους λαούς τρίτων χωρών, όσο και για τους ίδιους τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντίθετα, από παλιά, από την εποχή του «ΚΚΕ εσ» εξωράιζαν την όλη κατάσταση, δημιουργώντας αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα, με θεωρίες του τύπου ότι η ΕΟΚ παλιά και σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πεδίο «ταξικής αντιπαράθεσης»! Σε καπιταλιστικές συνθήκες, η κυρίαρχη κοινωνική σχέση είναι βέβαια αυτή της ταξικής αντιπαράθεσης. Από αυτό όμως δε συνεπάγεται ότι δεν πρέπει να αμφισβητείς, να μη ζητάς τη διάλυση ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είτε πρόκειται για το ΝΑΤΟ είτε για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλά πού να τολμήσουν οι «νομιμόφρονες αριστεροί» να προβάλουν πολιτική θέση για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης!!! Ετσι στριμωγμένοι αφάνταστα από την αντιδραστική στροφή που εκδηλώθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 στον ευρωενωσιακό χώρο και όντας υποχρεωμένοι να υπερασπίζονται την ύπαρξή της, πίστεψαν ότι βρήκαν σανίδα σωτηρίας στην κυβέρνηση της «πληθωρικής αριστεράς» στη Γαλλία. Οταν μάλιστα η κυβέρνηση Ζοσπέν ανακοίνωσε το μέτρο του νόθου 35ωρου, το έκανε κυριολεκτικά «σημαία» και για τη χώρα μας. Τότε μάλιστα, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ «έπαιξαν» σε βάρος των εργαζομένων με το αλά Γαλλία 35ωρο, με το ΣΥΝ να... προτείνει και την κυβέρνηση να το συζητά... ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ και από το χώρο του αστικού Τύπου επιχείρησαν συνειδητά να σπείρουν αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα και για τους εργαζόμενους. Οτι, προς θεού, η ΕΕ δεν είναι ένας αντιδραστικός θεσμός, όπως καταγγέλλουν οι δογματικοί, αλλά με «αριστερές» κυβερνήσεις τύπου Ζοσπέν και του ανεκδιήγητου Ρομπέρ Υ μπορεί να βρεθεί ο μέσος δρόμος που να ικανοποιεί και το μονοπωλιακό κεφάλαιο και τους εργαζόμενους... Ηταν τέτοια η τύφλωσή τους στην ορθότητα του ευρωμονόδρομου, ώστε δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν απλά πράγματα. Οπως ότι η προωθούμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, κατά τρόπο τέτοιο που να αυξάνει στο έπακρο το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, αποτελεί το κομβικό και αδιαπραγμάτευτο, για το σύνολο της ευρωπαϊκής αστικής τάξης, σημείο αναφοράς των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το να δημιουργείς αυταπάτες ότι η κυβέρνηση Ζοσπέν, με το νόθο 35ωρο, επιχειρούσε να διευθετήσει το χρόνο εργασίας προς όφελος των εργαζομένων, δεν αποτελεί αυτό μια συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησης και των δικών σου εργαζομένων; Δεν αποτελεί συνειδητή προσπάθεια εξωραϊσμού της «κεντροαριστερής» διαχείρισης του ιδιαίτερα βάρβαρου και επιθετικού γαλλικού ιμπεριαλισμού;

Φυσικά, όταν εκτιμούσαν ότι η «πληθωρική» κυβέρνηση του Ζοσπέν επιδιώκει να ικανοποιήσει προωθημένα λαϊκά αιτήματα, ήταν φυσικό να πέσουν... από τα σύννεφα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Χειρότερη εξέλιξη για το ΣΥΝ, που κυριολεκτικά είχε επενδύσει πάνω στη βιωσιμότητα και μακροημέρευση της κυβέρνησης Ζοσπέν, δε θα μπορούσε να υπάρξει. Ηταν μια εξέλιξη η οποία, εκτός των άλλων, ανέδειξε πλήρως την πολιτική και ιδεολογική τους γύμνια.