Συνολικά, τα δραματουργικά μέσα με τα οποία ο Ζελέρ «παγιδεύει» τον θεατή στη σύγχυση που βιώνει ο ανοϊκός πρωταγωνιστής (αιφνίδιες αλλαγές στον χώρο και στα πρόσωπα, ασταθής αίσθηση του χρόνου) αποδίδονται εύστοχα και με ρυθμό στην παράσταση. Καθοριστική είναι η λειτουργία του σκηνικού της Λέας Κούση, η οποία υπογράφει και τη μετάφραση του έργου.
Οι ερμηνείες είναι ακριβείς, ενώ αναπτύσσονται ενδιαφέρουσες δυναμικές μεταξύ των ηθοποιών (Θανάσης Παπαγεωργίου, Εύα Καμινάρη, Αργύρης Παυλίδης, Ιωάννα Παυλίδου, Ελευθερία Στεργίου, Γιάννης Τσουρουνάκης). Αποτυπώνονται οι αιχμές, τα «αγκάθια» των χαρακτήρων, ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της γραφής του Ζελέρ. Ο Παπαγεωργίου και η Καμινάρη, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους του πατέρα και της κόρης, αποδίδουν με διεισδυτικό τρόπο τη σύνθετη συναισθηματική σχέση των δύο προσώπων. Η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα από τον Θανάση Παπαγεωργίου ξεχωρίζει ως η πλέον καθοριστική για το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα. Οι λεπτές αποχρώσεις και οι διαβαθμίσεις της ερμηνείας του, η βαθιά ευαισθησία και το ειλικρινές χιούμορ που τη χαρακτηρίζουν, καθιστούν τον θεατή μάρτυρα μιας καλλιτεχνικής έκφρασης με σπάνια ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Εργο και παράσταση διαπραγματεύονται ένα δύσκολο θέμα, κι όμως, μέσα από τον πόνο, τη μοναξιά, τον φόβο, καταλήγουν σε μια χαμηλότονη και ουσιαστική κατάφαση, αναδεικνύοντας τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων, όσο δύσκολες ή «ατελείς» κι αν είναι αυτές.
Μέχρι τις 16 Ιανουαρίου, κάθε Τετάρτη στις 19.00, Πέμπτη και Παρασκευή στις 20.30, στο Θέατρο «Στοά».