Θέλω να ξεκινήσω με ορισμένες σκέψεις, με βάση και τον προβληματισμό των Θέσεων, σχετικά με το αν και σε ποιο βαθμό στις φοιτητικές οργανώσεις, μέσα από τη σωστή λειτουργία, εξασφαλίζουμε σε κάθε χώρο και κάθε μέρα τέτοιο σχέδιο δράσης που να εμπνέει, να συσπειρώνει, να εξυπηρετεί τους στόχους οικοδόμησης και στρατολογίας που θέτουμε.

Θα αναφερθώ για παράδειγμα στο μέτωπο του πολέμου. Είναι κρίσιμο αν έχουμε την ικανότητα να παρακολουθούμε την διαπάλη, τον σχεδιασμό της αστικής τάξης μέσα στα Τμήματά μας, μέσα από τα διάφορα ερευνητικά προγράμματα, τις συμφωνίες καθηγητών με επιχειρήσεις, τη δράση διαφόρων ΜΚΟ κ.λπ. Εχουμε σε έναν βαθμό εικόνα για μια σειρά ερευνητικά προγράμματα που συνδέονται με την πολεμική οικονομία, ιδιαίτερα στις πολυτεχνικές σχολές.

Πολλές φορές εκφράζεται ανησυχία από τα στελέχη -και σωστά-, για το ότι χρειάζεται να πάρουμε πιο δραστικά μέτρα για να αποτρέψουμε την παραπέρα εμπλοκή του Πανεπιστημίου στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αιματοκυλίσματος λαών όπου Γης. Αφετηρία όμως του προβληματισμού μας δεν πρέπει να είναι ποια μορφή αγώνα είναι η κατάλληλη εκείνη την στιγμή, αλλά σε ποιον βαθμό έχουμε πάρει μέτρα οι δυνάμεις μας να σηκώσουν αυτούς τους αγώνες. Αν τα Οργανα της ΚΝΕ, με την καθοριστική συμβολή του Κόμματος, έχουμε εξοπλίσει τα μέλη μας στο Πανεπιστήμιο με τις αντίστοιχες επεξεργασίες, αν έχουμε καθορίσει την αντιπαράθεση με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις σχετικά με τη στάση τους απέναντι στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αν έχουμε γειωμένο διεκδικητικό πλαίσιο για την διακοπή των διαφόρων πολεμικών συμφωνιών, αλλά και διεκδικήσεις για τον ολοκληρωμένο επιστήμονα στον 21ο αιώνα στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Μόνο έτσι οι δυνάμεις μας θα νιώθουν σίγουρες να ανοιχτούν, να αντιπαρατεθούν με το πλήθος των ιδεολογημάτων και να πείσουν κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, στην λογική τού «χρειάζεται και εμείς να κάνουμε θυσίες για να μας προστατεύσει το ΝΑΤΟ», του «αρκεί να βρω δουλειά και όπου να είναι», στην «ουδετερότητα της επιστήμης». Πώς τελικά περισσότεροι νέοι επιστήμονες χτίζουν αντανακλαστικά και δείχνουν αντιστάσεις για το πού αξιοποιείται το αποτέλεσμα της εργασίας τους και της ερευνητικής τους δραστηριότητας. Μία κομματική ανακοίνωση ή ένα ψήφισμα να γίνονται αντικείμενο συζήτησης και παράλληλα τα Οργανα να εξετάζουν πώς θα κλιμακώσουμε ένα αίτημα, πώς θα ανοίξουμε παραπέρα την κόντρα με αστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις, οι ΟΒ να εκτιμούν τι συμπεράσματα βγάζει ο περίγυρός μας μέσα από τη συζήτηση και την εμπλοκή του στη δράση.

Αντίστοιχα, χρειάζεται να μας απασχολήσει περισσότερο πώς ανοίγουμε την αντιπαράθεση μέσα στο αμφιθέατρο για το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών, για παράδειγμα αν ένας φοιτητής Ιατρικής χρειάζεται να διδάσκεται πώς θα μειώσει την βλάβη του ασθενούς στη λογική κόστους - οφέλους ή αν ένας φοιτητής σε Παιδαγωγική Σχολή εκπαιδεύεται να αναπαράγει σε μικρά παιδιά την θεωρία των δύο άκρων μέσα από τα σχολικά βιβλία. Μπορούμε το επόμενο διάστημα πιο αποφασιστικά να σχεδιάσουμε με τέτοιο γνώμονα, να κερδίσουμε ευρύτερες δυνάμεις με την αντίληψή μας για το επιστημονικό μας αντικείμενο, να αναδείξουμε σε περισσότερους την βασική αντίθεση, να πείσουμε για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Συμφωνώ με το πώς εξηγούνται και ερμηνεύονται από τις Θέσεις μια σειρά φαινόμενα που τα προηγούμενα χρόνια μπορεί να μην συναντούσαμε τόσο έντονα ή και να μην υπήρχαν, για παράδειγμα ο ρόλος των social media, η νεανική παραβατικότητα, νέες μορφές εξαρτήσεων, ο ατομικός δικαιωματισμός. Ερμηνεία από ταξική σκοπιά που προκύπτει από την ίδια τη βελτίωση της ικανότητας του Κόμματος να αφομοιώνει το επαναστατικό του Πρόγραμμα. Ζητήματα που όλο το προηγούμενο διάστημα συζητάμε στα Οργανα και χρειάζεται περισσότερη επιμονή στο πώς κατανοούνται από το σύνολο της Οργάνωσης όχι ξεκομμένα, αλλά ως στοιχεία που πρέπει να συγκρουόμαστε καθημερινά στη διαρκή και επίμονη προσπάθεια διαμόρφωσης κομμουνιστικής στάσης ζωής. Αδυναμίες που εκφράζονται για παράδειγμα με το ότι ένα νέο μέλος της ΚΝΕ γνωρίζει τη θέση μας για τα social media αλλά δεν σβήνει τον λογαριασμό του. `Η όταν ένας σύντροφος συζητά με τον περίγυρό του την θέση μας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, εξηγεί με επιμονή ότι τα ναρκωτικά δεν αρμόζουν με τη στάση ζωής ενός επαναστάτη, αλλά ταυτόχρονα δυσκολεύεται να απαντήσει σε ένα νέο γιατί είναι λάθος να διατηρεί ηλεκτρονικούς λογαριασμούς σε στοιχηματικές εταιρείες ή να αγοράζει μετοχές και αν αυτό θεωρείται τζόγος. Είναι ζήτημα αν μπορούμε να συζητάμε με σιγουριά ότι ο κομμουνιστής δεν αναζητά τον «εύκολο δρόμο» και δεν έχει αυταπάτες ότι θα ξεφύγει από τα προβλήματά του με κάποιον μαγικό τρόπο. Οτι χρειάζεται η οργάνωση της πάλης σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, η συσπείρωση δυνάμεων γύρω από το Κόμμα, ότι ο σοσιαλισμός είναι η μοναδική λύση.

Από την άλλη, μια σειρά προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν στην πορεία αφομοίωσης των νέων μελών της ΚΝΕ, ο Γραμματέας της ΟΒ, ο καθοδηγητής δεν χρειάζεται να τα αντιμετωπίζουν με φόβο ή να σκέφτονται ότι είναι καλύτερα να μην τους δώσουν καθήκοντα για «να μην τους χάσουμε». Χρειάζεται μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ότι η στρατηγική του Κόμματός μας μπορεί να πείσει και να αφομοιώσει. Εξάλλου, όσο πιο ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης και δράσης εξασφαλίζουμε σε έναν χώρο, όσο οι δυνάμεις μας νιώθουν ότι μπορούν να πείσουν, αποκτούν αυτοπεποίθηση, συγκρούονται πιο αποτελεσματικά με τα επιχειρήματα του αντιπάλου, χτίζουν πιο αλύγιστη στάση στις δυσκολίες, ξεπερνιέται ο διαχωρισμός της οργανωμένης από την προσωπική ζωή.

Ζήτω το 22ο Συνέδριο του τιμημένου και πάντα πρωτοπόρου Κόμματός μας!