Μετά την ψηφοφορία, σε παρουσίαση του «πακέτου» από τους αρμόδιους επιτρόπους Αμυνας Α. Κουμπίλιους και Μεταφορών Α. Τζιτζικώστα τονίστηκε ότι ο συνολικός προϋπολογισμός για τη «στρατιωτική κινητικότητα» θα ξεπεράσει τα 100 δισ. ευρώ.
Το νέο αυτό σχέδιο αφορά τη δημιουργία μιας «Σένγκεν Στρατιωτικής Κινητικότητας» και προβλέπει με σαφή χρονοδιαγράμματα και στόχους την απρόσκοπτη και ταχύτερη μετακίνηση στρατευμάτων, στρατιωτικού εξοπλισμού και επικίνδυνων υλών κατά μήκος της Ευρώπης, και κυρίως «προς ανατολάς», δημιουργώντας ολέθριους κινδύνους για τους λαούς.
Επικαλούμενη την «ειρήνη μέσω της αποτροπής» (που βέβαια όταν οι ιμπεριαλιστές μιλούν για «ειρήνη» ο λαός ξέρει ήδη ότι έρχεται πόλεμος) η Κομισιόν σημειώνει στο σχετικό έγγραφο πως τα κράτη - μέλη της ΕΕ «πρέπει να είναι σε θέση να μετακινούν τις ένοπλες δυνάμεις και τον στρατιωτικό εξοπλισμό τους απρόσκοπτα, με ταχύτητα και σε κλίμακα εντός και εκτός της ΕΕ. Αυτό απαιτεί ένα σύστημα μεταφορών διπλής χρήσης που να είναι σε θέση να υποστηρίζει τη στρατιωτική κινητικότητα».
Υπενθυμίζεται ότι η ευρωενωσιακή «Λευκή Βίβλος - Readiness 2030» και ο συνεπακόλουθος Οδικός Χάρτης «Defence Readiness Roadmap 2030» θέτουν τη «στρατιωτική κινητικότητα» στα «ψηλά» του πολεμικού σχεδιασμού της ΕΕ, με τη δημιουργία της πανευρωπαϊκής «στρατιωτικής ζώνης κινητικότητας», με εναρμονισμένους κανόνες και διασυνδεδεμένο δίκτυο χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων διαδρομών, μέχρι το τέλος του 2027, σε στενή συνεργασία με το ΝΑΤΟ.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, η Κομισιόν προτείνει τη δημιουργία ενός «Χώρου Στρατιωτικής Κινητικότητας» σε ολόκληρη την ΕΕ με χρονικό ορίζοντα έως το τέλος του 2027, το οποίο θέτει ως «πρώτο βήμα προς την επίτευξη μιας "Στρατιωτικής Σένγκεν" σε ρυθμίσεις, υποδομές και δυνατότητες».
Σχετικά με αυτή, η Κομισιόν επικαλούμενη λόγους «γραφειοκρατίας» αλλά και την ανομοιομορφία των εθνικών κανονισμών, που όπως λέει οδηγούν σε καθυστερήσεις ως προς την απόκτηση διασυνοριακών αδειών για στρατιωτικές μεταφορές, προωθεί την «άρση κανονιστικών εμποδίων», με σαφή διαδικασία για διασυνοριακές μετακινήσεις σε μέγιστο διάστημα 3 εργάσιμων ημερών «σε καιρό ειρήνης», με ενιαία διαδικασία αδειοδότησης για όλα τα κράτη - μέλη και τελωνειακές απλουστεύσεις για τις στρατιωτικές μεταφορές, και σε λιγότερο από 12 ώρες σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», προκειμένου να διευκολύνεται η διέλευση στρατευμάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού, χωρίς κανέναν περιορισμό και με fast track διαδικασίες που μετατρέπουν όλες τις χώρες σε ξέγραφο ευρωατλαντικό αμπέλι.
Επιπλέον, προβλέπει μέσα στο 2026 επανεξέταση του κανονισμού για τις εγκαταστάσεις σιδηροδρομικών υπηρεσιών μέσα στο 2026, ώστε να διασφαλίσει ότι καλύπτει τις ανάγκες των στρατιωτικών μεταφορών, καθώς και αναθεώρηση του κανονισμού για τις αεροπορικές υπηρεσίες, ώστε να επιτρέψει μεγαλύτερη ευελιξία στην εφαρμογή των εξαιρετικών περιορισμών εναέριας κυκλοφορίας, για τη διευκόλυνση των στρατιωτικών μεταφορών, προωθώντας συγχρόνως ένα δίκτυο αεροδρομίων και σιδηροδρόμων διπλής χρήσης, με τα νέα «Τέμπη» σε στεριά και αέρα να είναι μπροστά...
Οπως αναφέρεται επί λέξει στο κείμενο της Κομισιόν για τη «Στρατιωτική Σένγκεν», «ο αναθεωρημένος κανονισμός για την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών του 2024 δεσμεύει τα κράτη - μέλη να ενσωματώσουν τη στρατιωτική κινητικότητα στην ευρωπαϊκή πολιτική μεταφορών, θέτοντας το διευρωπαϊκό δίκτυο μεταφορών σε τροχιά μετατροπής σε δίκτυο διπλής χρήσης».
Πάνω σε αυτήν ακριβώς την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών πατάνε και τα σχέδια για τον σιδηρόδρομο τα οποία ενέκρινε στις αρχές του μήνα η Κομισιόν και δήθεν θα μειώσουν τον χρόνο ταξιδιού σε δημοφιλείς προορισμούς, ενώ στην πραγματικότητα δρομολογείται η δημιουργία «ενιαίας αγοράς» σιδηροδρομικών δραστηριοτήτων, με σταδιακή άρση των περιορισμών, ούτως ώστε αφενός να διασφαλιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία από την εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών υποδομών κυρίως για εμπορικούς σκοπούς (υπονομεύοντας περαιτέρω το δικαίωμα σε ασφαλείς και φτηνές μετακινήσεις), αφετέρου να εξυπηρετηθούν οι στρατιωτικές ανάγκες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας εν μέσω πολεμικής προετοιμασίας και προπαρασκευής.
Στον πυρήνα του πολεμικού σχεδίου της ΕΕ βρίσκεται η πρόταση για δημιουργία ενός πλαισίου έκτακτης ανάγκης για τις διασυνοριακές στρατιωτικές μεταφορές, το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ενισχυμένης Αντίδρασης Στρατιωτικής Κινητικότητας (EMERS), το οποίο μεταξύ άλλων θα επιτρέψει τη λήψη προσωρινών έκτακτων μέτρων για την εξασφάλιση ενισχυμένων διασυνοριακών στρατιωτικών μεταφορών και προτεραιότητας πρόσβασης για τις Ενοπλες Δυνάμεις σε υποδομές, μεταφορικά μέσα και βασικές υπηρεσίες σε περίπτωση «έκτακτης ανάγκης».
Το EMERS θα μπορεί να ενεργοποιηθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εντός 48 ωρών, κατόπιν πρότασης της Επιτροπής με δική της πρωτοβουλία ή κατόπιν αιτήματος που θα υποβάλλεται από τουλάχιστον ένα κράτος - μέλος, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Με την ενεργοποίηση του EMERS θα ισχύουν ειδικοί κανόνες, παρακάμπτοντας τυπικές διαδικασίες και προβλέποντας μόνο γνωστοποίηση, αντί για αδειοδότηση, ως προς την πολεμική προτεραιότητα πρόσβασης σε κρίσιμες υποδομές...
Την ίδια στιγμή, το πολεμικό «πακέτο» της Κομισιόν θέτει ως προτεραιότητα την «ενίσχυση της ανθεκτικότητας των υποδομών», χάριν της στρατιωτικής προετοιμασίας, με φόντο τη στροφή στην πολεμική οικονομία. Η συγκεκριμένη πρόταση, με χρονικό ορίζοντα μέχρι το 2030, ρίχνει το βάρος στην αναβάθμιση «τεσσάρων προτεραιοτήτων διαδρόμων στρατιωτικής κινητικότητας» σε όλο το εύρος των τύπων μεταφοράς, ενώ σύμφωνα με την Κομισιόν έχουν ήδη εντοπιστεί 500 «κρίσιμα σημεία που χρήζουν αναβάθμισης» (γέφυρες, σήραγγες, λιμάνια, αεροδρόμια) προκειμένου να χρησιμοποιηθούν αύριο - μεθαύριο ως πολεμικά «ορμητήρια».
Οπως είναι λογικό, οι μόνοι ωφελημένοι από τέτοιου είδους «αναβαθμίσεις» θα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που θα αναλάβουν τις αντίστοιχες εργολαβίες, τις οποίες για άλλη μια φορά θα κληθεί να πληρώσει από το βαλάντιο του ο λαός...
Επιπρόσθετα, δρομολογείται η δημιουργία μιας «δεξαμενής αλληλεγγύης στρατιωτικής κινητικότητας», όπου τα κράτη - μέλη της Ενωσης θα διαθέτουν υποδομές μεταφορών ξηράς και αέρος και υποδομές logistics για πολεμική χρήση από άλλα κράτη, ενώ προετοιμάζεται και η δημιουργία ενός «καταλόγου στρατιωτικής κινητικότητας» προκειμένου το αντίστοιχο να πράξουν και οι ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες θα έχουν και αυτές τη δυνατότητα να παρέχουν τις μεταφορικές τους δυνατότητες και τις υπηρεσίες τους, έναντι αδράς αμοιβής βέβαια, προκειμένου να εκτινάξουν τα κέρδη τους σε καιρό πολέμου!
Τέλος, προτείνει τη δημιουργία μιας «Ομάδας Μεταφορών Στρατιωτικής Κινητικότητας», υπό έναν «εθνικό συντονιστή» για κάθε χώρα, ενώ εργάζεται και για τη δημιουργία ενός Ψηφιακού Πληροφοριακού Συστήματος Στρατιωτικής Κινητικότητας, καθώς και ενός «Στρατιωτικού Ταμείου Αλληλεγγύης».