Η μεγάλη επιτυχία της πανεξόρμησης με τις Θέσεις της ΚΕ είναι ένα ελπιδοφόρο βήμα που όμως είναι η μισή δουλειά. Το επόμενο είναι να μελετηθούν για να αποτελέσουν πυξίδα στη δράση μας.
Θα επικεντρωθώ στα παρακάτω θέματα:
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι πόλεμοι γίνονται για οικονομικά συμφέροντα. Ο Μαρξ έλεγε ότι μπροστά στο κέρδος οι κεφαλαιοκράτες δεν διστάζουν να διαπράξουν τα πιο ακραία εγκλήματα.
Οι ηγέτες του Ισραήλ, παρόλο που πιστεύουν στο Θεό του καπιταλιστικού κέρδους, το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού τους το εκμεταλλεύονται με αισχρό τρόπο.
Οπως μας πληροφορεί το Πρακτορείο Ρόιτερ, οι λεγόμενοι Υπερορθόδοξοι και οι Ραβίνοι εκπροσωπούν το 13% του πληθυσμού και την ταχύτερα αναπτυσσόμενη δημογραφική ομάδα του Ισραήλ. Μέχρι πρόσφατα εξαιρούνταν της στράτευσης, θεωρώντας ότι προσφέρουν στην άμυνα του κράτους με τις θεολογικές τους απόψεις και τις προσευχές.
Σύμφωνα με την εβραϊκή Βίβλο, οι Ισραηλίτες είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού που τους έχει δώσει κληρονομιά ξένα εδάφη:
«...πιστεύετε στο Θεό και θα σας χαρίσει: ... πόλεις που δεν χτίσατε ... σπίτια γεμάτα αγαθά που δεν γεμίσατε ... ελαιώνες και αμπελώνες που δεν φυτέψατε ...» (βλ. Δευτερονόμιο στ, εδάφια 10, 11)
Τι θα γίνει όμως, αν οι ντόπιοι λαοί αντιδράσουν; Η θεϊκή εντολή είναι σαφής:
«...ιδού όμως, πώς θα συμπεριφερθείτε προς τας πόλεις των λαών τούτων των οποίων τας χώρας σας έδωσε ο Θεός σαν κληρονομιά: ... εξοντώστε ότι αναπνέει!! ... θα φονευθούν όλοι από άνδρα έως γυναίκα από νήπιο μέχρι και θηλάζον ...» (βλ. Βασιλειών Α', κεφάλαιο ΙΕ)
Μάλιστα στις επιχειρήσεις εξόντωσης των Παλαιστινίων δίνουν και ονόματα προσώπων της Βίβλου: π.χ. επιχείρηση «άρματα του Γεδεών». Οι Ισραηλίτες λοιπόν είναι ιδιοκτήτες των εδαφών αυτών και οι Παλαιστίνιοι είναι ...καταπατητές!
«Νόμιμη» επομένως η «αυτοάμυνα».
Εδώ ο κάθε πολίτης πρέπει χωρίς μισόλογα να πάρει θέση: με τους σφαγείς ή με τον παλαιστινιακό λαό. Μέση οδός δεν υπάρχει.
Πολλοί από αυτούς που στήριξαν αστικά κόμματα, αγανακτούν με την αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου. Είναι όμως απαραίτητο να κατανοήσουν ότι ο καπιταλισμός είναι η μήτρα που γεννά τον φασισμό. Η μήτρα αυτή παραμένει γόνιμη στην Αστική Δημοκρατία.
Ο Μιχαλολιάκος που σε κάθε ευκαιρία μιλούσε για την καθαρότητα της φυλής, θα έπρεπε να ξέρει ότι οι ίδιοι οι φασίστες πέταξαν στην άκρη αυτές τις θεωρίες όταν χρειάστηκε. π.χ. κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαλασπίλς, έξω από τη Ρίγα της Λετονίας, εξοντώθηκαν 100.000 αιχμάλωτοι, ανάμεσά τους και 7.000 παιδιά από υπερβολική αιμοληψία για τις ανάγκες των τραυματιών του ναζιστικού στρατού στο ανατολικό μέτωπο. Βλέπετε αυτοί οι «άριοι» δέχτηκαν «βρώμικο αίμα» για να επιβιώσουν. (βλ. ομιλία Θ. Παφίλη στη Βουλή για την ιθαγένεια 24-9-2015).
Είναι ντροπή και αίσχος στην Ελλάδα που θρήνησε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από τον ναζισμό, να υπάρχουν άνθρωποι που υμνούν τον φασισμό και να έχουν τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστιες ευθύνες, όταν λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του 2019 μείωσε τις ποινές που προβλεπόταν από τον νόμο για τους αρχηγούς των εγκληματικών οργανώσεων.
Η παράταση της δίκης της ΧΑ έγινε με γελοία επιχειρήματα: «δεν υπήρχαν διαθέσιμες αίθουσες και δικαστές!».
Σήμερα ζούμε στα πρόθυρα μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης. Οπως έδειξε η ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων, οι κρίσεις στο καπιταλιστικό σύστημα είναι αναπόφευκτες, περιοδικές και ανεξάρτητες από τις ικανότητες των εκάστοτε κυβερνώντων. Οι συνέπειες είναι τραγικές για το βιοτικό επίπεδο των μαζών. Συνοδεύονται από μαζική ανεργία, φτώχεια, μείωση κοινωνικών δαπανών σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η παγκόσμια κρίση 1929-33 που εκδηλώθηκε αρχικά στις ΗΠΑ και εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες του κόσμου, με εξαίρεση την ΕΣΣΔ που την ίδια περίοδο είχε ανάπτυξη (αύξηση ΑΕΠ, μηδενική ανεργία, 7ωρη ημερήσια απασχόληση κλπ) (βλ. λογοδοσία στο 17ο Συνέδριο του Κ.Κ. μπολσεβίκων, άπαντα Στάλιν, τόμος 13ος).
Οι ηγέτες των καπιταλιστικών χωρών, κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες των κρίσεων, προσπαθούν να διοχετεύσουν την αγανάκτηση των μαζών σε πρόσωπα, «κακούς χειρισμούς» κ.λπ.
Ετσι γίνεται εναλλαγή κομμάτων και προσώπων που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα με διαφορετική ταμπέλα και η εκμετάλλευση διαιωνίζεται.
Μοναδικό εμπόδιο στην προσπάθεια αυτή είναι το ΚΚΕ, που με τη δράση του αφαιρεί το φιλολαϊκό μακιγιάζ από κόμματα και πρόσωπα που δοκιμάστηκαν και άφησαν ανεξίτηλο το αντιλαϊκό τους αποτύπωμα.
Στην Ελλάδα υπερπροβάλλονται από τα ΜΜΕ:
- Ο Βελόπουλος που ψηφίζει μνημόνια, πολεμικούς εξοπλισμούς και αβαντάρεται από τους ακροδεξιούς.
Εδώ ταιριάζει το «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι».
- Η Κωνσταντοπούλου που εκτός τα θεατρινίστικα σόου στη Βουλή ψήφισε και την τροπολογία Τσακαλώτου για απαλλαγή των επιχειρήσεων Ωνάση από τον ειδικό φόρο ακινήτων που αντιστοιχεί στο 15% της αντικειμενικής αξίας τους, δηλαδή δώρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Η ψήφιση των Ωνάσειων σχολείων ήταν φυσική συνέπεια.
Ο Τσίπρας:
- Πρωτοστάτησε στην πώληση λιμανιών και 14 αεροδρομίων στη Fraport.
- Γέμισε την Ελλάδα με ΝΑΤΟικές βάσεις, αποκάλεσε «διαβολικά καλό» τον Trump και ανέπτυξε στενές σχέσεις με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και τους ηγέτες του.
- Αποκάλεσε τις σοσιαλιστικές χώρες «Σιδηρούν Παραπέτασμα» στο Σιμπίου της Ρουμανίας.
- Πήρε εύσημα από τον αστικό Τύπο όπως η «Καθημερινή» (βλ. άρθρο του Παπαχελά στις 19/3/2017 με τίτλο: «Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ»).
- Φώναζε «οργισμένος» εκείνο το αλησμόνητο «go back madame Merkel», ενώ αυτή από την πλευρά της τον επαινούσε γιατί ήξερε ότι αυτά είναι λόγια των μπαλκονιών και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε το καλύτερο υποστύλωμα του καπιταλισμού.
- Δεσμεύτηκε στη Βουλή στις 5/7/2015 ότι η κυβέρνησή του δεν θα ψηφίσει νέο μνημόνιο και σε μια εβδομάδα (14/7/15) ψήφισε το 3ο και πιο επώδυνο μαζί με ΝΔ και ΛΑΟΣ.
Αξιοσημείωτο επίσης το γεγονός ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Ελλ. Λύση ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο τους λομπίστες σαν «ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας». Μόνο οι 2 ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν!!
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω στο τμήμα εκείνο του λαού μας που στηρίζει τις ελπίδες του στα παραπάνω κόμματα και πρόσωπα, τον στίχο του μεγάλου μας ποιητή Κ. Βάρναλη:
«...αν ζητάς ανθρωπιά και δίκιο νόμο, δεν είναι εκεί που πας. Ν' αλλάξεις δρόμο».