Συγκεκριμένα, κατά την επίσκεψη του Β. Ζελένσκι στην Ελλάδα συμφωνήθηκε να σταλεί εξοπλισμός όπως γεννήτριες, μετασχηματιστές, πυκνωτές και άλλα μηχανολογικά εξαρτήματα που η ΔΕΗ ΑΕ αφαιρεί από τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια λιγνίτη, κυρίως στη Δυτική Μακεδονία, με στόχο την αποκατάσταση του κατεστραμμένου εξοπλισμού στα ενεργειακά δίκτυα της Ουκρανίας.

Οπως συγκεκριμένα αναφέρουν κυβερνητικές πηγές σε ΜΜΕ, η ΔΕΗ αφαιρεί το παλιό μηχανολογικό υλικό από τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια λιγνίτη σε Πτολεμαΐδα, Καρδιά και Μεγαλόπολη, στο πλαίσιο της μετάβασης στην «πράσινη Ενέργεια», και οι Ουκρανοί στέλνουν επιτροπές να ελέγξουν αν ο εν λόγω εξοπλισμός είναι συμβατός με τα συστήματά τους.

Αφού λοιπόν η κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες, συνεχίζει να κλείνει μία - μία όλες τις λιγνιτικές μονάδες στην περιοχή, υπηρετώντας τη στρατηγική της ΕΕ για την «πράσινη μετάβαση», που έφερε ενεργειακή φτώχεια, πανάκριβο ρεύμα με αυξήσεις ή σταμάτημα της τηλεθέρμανσης, ερήμωση και ανεργία από τις χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας για τον λαό και επιβάρυνση του περιβάλλοντος από την άναρχη και ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ΑΠΕ... Τώρα προκλητικά απαξιώνει ακόμα παραπάνω τις συγκεκριμένες μονάδες, αποσυναρμολογώντας τες κυριολεκτικά, για να υπηρετήσει τα ευρωατλαντικά ενεργειακά σχέδια.

Στην ουσία, μια σειρά ενεργειακές υποδομές της χώρας - κάποιες από τις οποίες υπερσύγχρονες - υποτάσσονται κι αυτές με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στις ανάγκες της πολεμικής οικονομίας, συνολικά στην προσπάθεια «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης, και απαξιώνονται παραπέρα, υπονομεύοντας και την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας, και μάλιστα στο σημερινό «ασταθές» περιβάλλον - όπως το ονομάζει η κυβέρνηση - των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων.

Επιβεβαιώνεται και έτσι πόση σημασία πρέπει να δίνει ο λαός της περιοχής σε διάφορους της τοπικής διοίκησης και λοιπούς καλοθελητές που το τελευταίο διάστημα, ως «λαγοί» της κυβέρνησης, ευαγγελίζονται την ανάπτυξη που θα φέρει στην περιοχή η πολεμική οικονομία, ως «φάρμακο» στα δεινά του λαού της περιοχής. «Πράσινη μετάβαση», απολιγνιτοποίηση, καύση απορριμμάτων και τώρα η πολεμική οικονομία αποδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι στο πλαίσιο των ανταγωνισμών της καπιταλιστικής οικονομίας και της ανάπτυξης με κριτήριο το κέρδος των λίγων «δεν χωράνε οι ανάγκες και οι ζωές των πολλών».

Ο μόνος τρόπος για να σπάσει αυτή η «αλυσίδα» είναι με τον αγώνα που θα στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Θα ανοίξει τον δρόμο για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό, όπου η Ενέργεια θα είναι πραγματικά κοινωνικό αγαθό, θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού, αξιοποιώντας με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό όλες τις μορφές Ενέργειας με όλα τα απαραίτητα περιβαλλοντικά μέτρα (και τον φτηνό εγχώριο λιγνίτη), παρέχοντας ενεργειακή αυτάρκεια στον λαό, και όχι ενεργειακή φτώχεια και κάθε είδους κινδύνους.