Με το πιάσιμο του στόχου διακίνησης των Θέσεων, εγκαινιάστηκε η προσυνεδριακή διαδικασία για το 22ο Συνέδριο. Παράλληλα με τη μελέτη, το Κόμμα και η ΚΝΕ κρινόμαστε στην αφομοίωση του κεντρικού θέματος: Εναρμόνιση της λειτουργίας, της κατάστασης των δυνάμεων του Κόμματος με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και Καταστατικό του, ως στόχος που θα αποτυπώνεται καθημερινά, καθοδηγώντας την πάλη του λαού μας για τον σοσιαλισμό.

Μας απασχολεί συχνά η καθοδηγητική μας ευθύνη στην αφομοίωση, στην καλλιέργεια κομμουνιστικών χαρακτηριστικών στα νέα μέλη της ΚΝΕ. Οι διαπιστώσεις δεν μεταφράζονται πάντα σε δημιουργική επίλυση των αδυναμιών, στηριγμένοι στις αποφάσεις μας. Επιβεβαιώνοντας τον προβληματισμό των Θέσεων, χρειάζεται να είναι στο επίκεντρο της προσοχής μας πώς, πιο στέρεα, ο ενθουσιασμός από την πρώτη επαφή με τις θέσεις και την πρόταση του ΚΚΕ, η οργή ενάντια σε κάθε αδικία, που γίνονται αφορμή για οργάνωση στην ΚΝΕ, θα μετατρέπονται σε συνειδητή απόφαση και κατανόηση του ρόλου του Κόμματος, σήμερα, που δεν είναι η στιγμή της εφόδου, αλλά η στιγμή προετοιμασίας για αυτήν.

Μέλος της ΚΝΕ που έχει υποχωρήσει, κάνοντας τη σούμα στους προβληματισμούς του, κατέληξε ότι: «είναι πολύ δύσκολο να είσαι μέλος της ΚΝΕ, όταν συνολικά χάνουμε». Τα μέλη μας δίνουν όντως μια πολύ δύσκολη μάχη, και η καθοδηγητική στήριξη, να το πω χωρίς μηδενισμό αλλά όπως είναι, είναι αναντίστοιχη των απαιτήσεων. Βέβαια, το παραπάνω συνυπάρχει με το γεγονός πως η πάλη κόντρα στο ρεύμα περικλείει τη δικιά της δυναμική.

Η συνειδητότητα στη δύσκολη μάχη που δίνουν οι νέοι κομμουνιστές, δεν μπορεί να λυθεί με μια κουβέντα, παρ' όλα αυτά, δεν είναι πράγμα για να το αφήνει κάποιος στην τύχη του. Περνά από τη λειτουργία του Κόμματος και της ΚΝΕ, των οργάνων, των ΚΟΒ και των ΟΒ. Ιδιαίτερα στα τελευταία, η πολιτική μας αφυδατώνεται, φτωχαίνει, καταλήγουν με ευθύνη μας να γίνονται κέντρα προγραμματισμού, ενώ χρειάζεται να συζητάνε ουσιαστικά, να δρουν, να αγωνίζονται, στην κατεύθυνση της αποτελεσματικότερης προβολής όλων των πλευρών του Προγράμματος, της συγκέντρωσης δυνάμεων. Μελετώντας τις Θέσεις ας σκεφτούμε τι πρέπει να μάθει και πώς το νέο μέλος της ΚΝΕ, τι πρέπει να μάθει η ΚΝΕ στη νεολαία, έτσι ώστε να οικοδομήσει, σήμερα που η αστική τάξη αναβαθμίζει την επίθεση στο μυαλό και με νέα μέσα, να θωρακίσει τις γραμμές της, δημιουργώντας και νέα ρήγματα, να γίνει ικανή να αποσπά ακόμη περισσότερους νέους από την αστική ιδεολογία.

Ας επικεντρωθούμε στο πώς κάθε σύντροφος θα μένει σταθερός όταν αντιμετωπίζει δυσκολία, πώς θα γίνεται ο ίδιος το Κόμμα παντού, χωρίς να λυπάται τη θυσία, ακριβώς γιατί θα καταλαβαίνει πιο ολοκληρωμένα ότι και η παραμικρή δουλίτσα προετοιμάζει τη στιγμή που η τάξη του μπορεί να νικήσει. Αξιοποιώντας την ιστορία μας, να δείχνουμε ότι χωρίς σύγκρουση θα χάσει το Κόμμα στον σκοπό του, και αυτό σχετίζεται με το πού αφιερώνουμε τις πολύτιμες ώρες μας σήμερα. Συγκρουόμενοι απεργώντας, οργανώνοντας αγώνες στο σχολείο, αλλά και άλλα σημαντικά: Συγκρούεται η μαθητική ΟΒ, που κόβει χρόνο από το κινητό και προσπαθεί να διαβάσει ένα κομμάτι από τις Θέσεις της ΚΕ, προσπαθώντας να πείσει τους συμμαθητές της να κάνουν το ίδιο. Δηλαδή να κάτσει να σκεφτεί ποιος φταίει για όσα ζει, ποια είναι η διέξοδος, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να δυναμώσει ο δρόμος της ανατροπής αντί να αφήνει ένα σύνολο επιτελείων και μηχανισμών να καθοδηγούν τη στάση και τη σκέψη της, να «σκρολάρει» χωρίς σταματημό σε μια περιδίνηση ανάμεσα σε σάπιες προσωπικότητες και πρότυπα που δημιουργεί το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Στη μεγάλη υπόθεση της αντεπίθεσης που οργανώνει κάθε μέρα η ΚΝΕ στο πλάι του Κόμματος, θα σταθώ στο κομμάτι του πολιτισμού. Νομίζω βοηθάει να σκεφτόμαστε με βάση τους άξονες:

Α) Η αστική στρατηγική στον πολιτισμό, στο φόντο των εξελίξεων που το βέλος τους δείχνει προς την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που απαιτούν μεγαλύτερες θυσίες από τους λαούς και

Β) Η δική μας αντεπίθεση στον πολιτισμό, ως πλευρά της καθοδηγητικής μας βοήθειας, που μπορεί να επιταχύνει ριζοσπαστικές διεργασίες στο νου και τη δράση της νέων μελών της ΚΝΕ και της νεολαίας.

Η τέχνη έχει μεγάλη δύναμη, όχι να αλλάξει τον κόσμο, αλλά να διαμορφώσει την τάξη που θα τον τσακίσει και θα φτιάξει έναν νέο. Αυτό γνωρίζουν και τα αστικά επιτελεία, οργανώνουν τη δική τους αντεπίθεση, με τα τραγούδια, τον κινηματογράφο, το εμπόριό τους, λένε «ο πολιτισμός μας ενώνει», εννοώντας ότι πέρα από μέσο κερδοφορίας, είναι μέσο με ιδεολογικό χαρακτήρα, προωθεί την συμφιλίωση των ταξικών αντιθέσεων και, τελικά, τη στοίχιση της εργατικής τάξης στους στόχους του κεφαλαίου. Εχουμε ευθύνη και στην προώθηση και στην εξέλιξη της προοδευτικής τέχνης, ώστε να υπάρξει ένας ισχυρός αντίλογος. Δεν είναι απλά δείγμα ηρωισμού ότι ακόμα και όταν τα όπλα των ναζί τρυπούσαν τον ουρανό, ο Κόκκινος Στρατός τα κατέρριπτε, φυλώντας τη συναυλία της 7ης Συμφωνίας του Σοστακόβιτς στο πολιορκημένο Λένινγκραντ, ότι από τις πρώτες πράξεις απελευθέρωσης του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό, ήταν το άνοιγμα των θεάτρων του σε όλους τους εργάτες.

Στο πρόγραμμα της ΟΒ, δεν θα ήταν χαμένος χρόνος η έμπνευση για εξερεύνηση της ηρωικής ιστορίας του Κόμματος, να μαθαίνει βήμα το βήμα ο νέος σύντροφος, τι σημαίνει ΚΟΜΜΑ, στο άκουσμα των τραγουδιών που συνόδεψαν την πορεία του.

Στο πρόγραμμα της ΟΒ Αρχιτεκτόνων είναι πολύτιμη η επεξεργασία εκδήλωσης, που να αντιπαρατίθεται με το ρεύμα του μεταμοντερνισμού, που ως θεωρητικό - καλλιτεχνικό ρεύμα, είναι το σάπιο φόντο όλου του προγράμματος σπουδών τους, και διαμορφώνει αρνητικό κριτήριο στη συμμετοχή τους στον αγώνα.

Στο πρόγραμμα τελικά οποιουδήποτε μέλους της ΚΝΕ, να κερδίσουμε το να διαλέγει αυτά, για την ψυχαγωγία, τη γνώση και τον αγώνα του, όπως και στο πρόγραμμα του περίγυρου της ΟΒ, που το έχει μεγάλη ανάγκη. Να διαμορφώνει κριτήριο για το ωραίο, να το αναζητά όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως ανάγκη, ώστε να ανεβάζει τις απαιτήσεις.

Αυτά είναι σημαντικά για την αφετηρία και τη συνέχεια της οργανωμένης ζωής, που σωστά επισημαίνουν οι Θέσεις, πρέπει να βασανιστούμε καθοδηγητικά: Γνωρίζοντας τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος, ώστε η επανάσταση να γίνει και να νικήσει αυτή τη φορά, βασανίζοντας τι κάνουμε από τώρα, ώστε φτάνοντας στο 22ο Συνέδριο, το ΚΟΜΜΑ να είναι πιο έτοιμο.