Οσοι μετακινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αττική ζουν από πρώτο χέρι τον εφιάλτη των καθυστερήσεων εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και συρμών, δίπλα στο πανάκριβο εισιτήριο. Ειδικά στα Μέσα σταθερής τροχιάς η αύξηση της επιβατικής κίνησης (8% το 2024 και +5,1% στο πρώτο 9μηνο του 2025) δεν συνοδεύτηκε με τα αντίστοιχα μέτρα ενίσχυσης των δρομολογίων, πρόσληψης του αναγκαίου προσωπικού και επάρκειας των συρμών. Το αποτέλεσμα είναι οι εικόνες που είδαμε την περασμένη βδομάδα, με τους σταθμούς να ξεχειλίζουν την ώρα της αιχμής και τους υπεύθυνους να εφαρμόζουν το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης, για να μην υπάρξει κάποιο σοβαρό ατύχημα. Η πολιτική του κόστους - οφέλους και η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, που για τη μετακίνησή τους έχουν τις εξής «επιλογές»: Είτε να κολλήσουν για ώρες στο μποτιλιάρισμα των φρακαρισμένων δρόμων, είτε να στοιβαχτούν σαν τις σαρδέλες στα ΜΜΜ, τα δρομολόγια των οποίων αραιώνουν βασανιστικά, ειδικά μετά από κάποια ώρα της ημέρας. Οι καταγγελίες των εργαζομένων για τις ελλείψεις σε προσωπικό, για τη συντήρηση του δικτύου και του τροχαίου υλικού, συνολικά για τα μέτρα ασφάλειας και τις υποδομές («φρέσκες» είναι οι αποκαλύψεις για την επικινδυνότητα του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι), δεν είναι ένα απλό καμπανάκι κινδύνου, αλλά θυμίζουν σε πολλά τις προειδοποιήσεις των συναδέλφων τους στον σιδηρόδρομο πολύ πριν συμβεί το έγκλημα στα Τέμπη.