«Στο σύνολό τους αυτές οι παρεμβάσεις (σ.σ. της κυβέρνησης) αθροίζουν σε εκατοντάδες εκατομμύρια. Εχουμε στηρίξει τις ελληνικές επιχειρήσεις, αυτό φαίνεται εξάλλου και από την κερδοφορία σας». Ετσι συνοψίζεται η παρέμβαση του Κυρ. Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Εκεί που μπροστά στους μεγαλύτερους και πιο κερδοφόρους ομίλους έκανε απολογισμό του κυβερνητικού έργου και κάλεσε τους μεγαλοεργοδότες «να ανανεώσουμε την άτυπη συμφωνία (...) να βαδίσουμε δίχως καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα προς τον δρόμο της Ελλάδας του 2030». Να συνεχίσουν δηλαδή να τον εμπιστεύονται για τη διακυβέρνηση της χώρας, ως την κυβέρνηση που έκανε τα πάντα για να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, με μάρτυρα το ρεκόρ κερδοφορίας που καταγράφουν οι επιχειρήσεις - μέλη του ΣΕΒ!

Πέρα από τη στήριξη των καπιταλιστικών κερδών με αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, κρατικά κονδύλια από τη φοροαφαίμαξη του λαού και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις από το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε άλλο ένα «ατού», με το οποίο διεκδικεί κατά προτεραιότητα την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης, απέναντι στην προσπάθεια αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας, για να αποτελέσει κυβερνητική εναλλακτική: Οτι διασφαλίζει την «πολιτική σταθερότητα» και την «κοινωνική συνοχή», σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές του που τις υπονομεύουν και τις απειλούν. Γιατί, σύμφωνα με τον Κυρ. Μητσοτάκη, η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο «της αξιοπιστίας που η χώρα κατόρθωσε να αποκαταστήσει στα μάτια της διεθνούς κοινότητας», αλλά και «μιας κοινωνικής ενότητας και σύμπνοιας της κοινωνίας στα βασικά».

Παράλληλα δηλαδή με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση εγγυάται και την «εσωτερική σταθερότητα», την ενσωμάτωση και καταστολή της δυσαρέσκειας και των διεκδικήσεων του λαού, εν μέσω «αναταράξεων και μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, με άμεσο αντίκτυπο στις επιχειρήσεις» και με σκιάχτρο «τις κυβερνητικές κρίσεις που ξεσπούν στην Ευρώπη, όπως αυτή της Γαλλίας». «Εσείς, ως άνθρωποι που αναλαμβάνετε επιχειρηματικό κίνδυνο, γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει οικονομική προοπτική χωρίς πολιτική σταθερότητα, επενδύσεις δίχως ασφαλές περιβάλλον (...) χωρίς κανόνες που θα τηρούνται σε συνθήκες ομαλότητας και κοινωνικής συνοχής», είπε, κλείνοντας το μάτι στον ΣΕΒ ότι παρά τη φθορά της η κυβέρνηση διατηρεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την ικανότητα να «τρέχει» την πολιτική του κέρδους σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών και έντασης των αδιεξόδων για τον λαό.

Από το βήμα του ΣΕΒ ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για τον «μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας» και την «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου», με τις εξής προϋποθέσεις: Τη «διατήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας», που σημαίνει κλιμάκωση της φοροληστείας, νέες περικοπές σε κρατικές δαπάνες για Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία, μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των λαϊκών αναγκών, ενώ απογειώνονται οι πολεμικοί προϋπολογισμοί, με τις ψήφους και των άλλων κομμάτων. Προϋπόθεση είναι επίσης «η επαγγελματική κατάρτιση (...) η συμμετοχή περισσότερων γυναικών, νέων, ατόμων με αναπηρία, ενεργών συνταξιούχων», με καινούργιες και περισσότερες αντιδραστικές αλλαγές στην Εκπαίδευση, στην απασχόληση νέων και γυναικών. Αλλά και με κατάργηση των ορίων ανάμεσα στην εργασία και στη σύνταξη, με συνταξιούχους να παλεύουν για το μεροκάματο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Μέχρι και το σύγχρονο δουλεμπόριο - που ψήφισαν η ΝΔ μαζί με τα άλλα κόμματα - διαφήμισε στον ΣΕΒ, μιλώντας για «στοχευμένες μετακλήσεις μέσω διακρατικών συμφωνιών ξένων εργατών, στις κατασκευές, στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή» που συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Τρίτη προϋπόθεση είναι «η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων», κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στη «μεγαλύτερη ευελιξία που επέρχεται στην εργασία, με προσλήψεις fast track, με δυνατότητα τετραήμερης εργασίας όλο το έτος, με τη 13ωρη απασχόληση στον ίδιο εργοδότη». Αν η πιο εμβληματική μεταρρύθμιση για τον «μετασχηματισμό της οικονομίας» είναι η διάλυση του χρόνου εργασίας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ποια θα είναι η συνέχεια της «γόνιμης εθνικής διαδρομής», όπως χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός την «αλλαγή παραγωγικού μοντέλου», για την οποία μιλούν και όλα τα υπόλοιπα κόμματα!

Η ομιλία του πρωθυπουργού στον ΣΕΒ ήταν ένας «οδικός χάρτης» για το πώς θα κλιμακωθεί η επίθεση, σε συνθήκες μάλιστα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και τα σημάδια μιας νέας κρίσης αυξάνουν τις αβεβαιότητες για την οικονομία και φέρνουν πιο κοντά το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύγκρουσης. Αυτός ο δρόμος χαράσσεται από τη στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία υπηρετούν και τα άλλα κόμματα, που συγκλίνουν με τη ΝΔ στα «βασικά», όπως είπε ο πρωθυπουργός. Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός είναι για το ποιος μπορεί καλύτερα να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά» για λογαριασμό της αστικής τάξης. Ειδικά τώρα που βασική προτεραιότητα για το κεφάλαιο γίνεται η πολεμική οικονομία και προετοιμασία. Το δίλημμα επομένως για τον λαό δεν είναι ποιος θα τον οδηγήσει στα επόμενα σκαλοπάτια της καταστροφής, αλλά πώς θα ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική πολιτική αλλαγή, που δεν θα έρθει από την εναλλαγή στη διακυβέρνηση παλιών και νέων «σωτήρων», αλλά από την πάλη για να ανατραπεί το παλιό, το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων που σάπισε.