«Η Ευρώπη ή θα πρέπει να κινηθεί πολύ γρήγορα και να αυξήσει την παραγωγικότητά της με πολύ μεγάλη ταχύτητα, ή θα αναγκαστεί να προσαρμόσει το κοινωνικό της μοντέλο προς τα κάτω. Αυτή η προσαρμογή θα απαιτούσε επώδυνες αλλαγές, όπως ξέρουμε από τη δεκαετή ελληνική κρίση, και αποτελεί ερώτημα κατά πόσο είναι έτοιμοι οι λαοί της Ευρώπης να δεχτούν τις αλλαγές ή τις θυσίες που απαιτούνται». Αυτά έλεγε την Τρίτη ο πρόεδρος του ΣΕΒ στη Γενική Συνέλευση των μεγαλοεργοδοτών, και είναι να αγανακτεί κανείς με το θράσος τους. Πού είδαν το «κοινωνικό μοντέλο» της ΕΕ; Στα ξεχαρβαλωμένα συστήματα Υγείας και Πρόνοιας; Στις συντάξεις που βουλιάζουν ή στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που απογειώνονται; 'Η μήπως στα εκατομμύρια που ζουν σε κατάσταση ενεργειακής - και όχι μόνο - φτώχειας; Οπως και να 'χει, ο πρόεδρος του ΣΕΒ εκβιάζει τους εργαζόμενους να διαλέξουν την κρεμάλα ή την γκιλοτίνα. Γιατί εκεί οδηγεί το κάλπικο δίλημμα «μεταρρυθμίσεις ή περικοπές» που συνθλίβουν κι άλλο τις λαϊκές ανάγκες, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις.