«Προβληματισμοί για τη θέση του καλλιτέχνη στην εκπαίδευση», ήταν το θέμα της ημερίδας (πραγματοποιήθηκε στα τέλη Μάη), με οργανωτές το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και την Ενωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων Μέσης Εκπαίδευσης. Η «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση» του 1997 και η «περιθωριακή» θέση του μαθήματος των Καλλιτεχνικών στα Γυμνάσια, Λύκεια και ΤΕΕ της χώρας, συγκέντρωσαν τα «βλέμματα» των ομιλητών.

Οπως επισήμαναν, σε εκατοντάδες σχολεία (Γυμνάσια, Λύκεια, ΤΕΕ) δε διδάσκεται καθόλου καλλιτεχνικό μάθημα. Αλλά και όπου διδάσκεται, παρά τις σοβαρές προσπάθειες των εικαστικών εκπαιδευτικών μέσα από υπεύθυνες συλλογικές δραστηριότητες και ατομικές πρωτοβουλίες, προσκρούουν σε αναρίθμητους περιορισμούς και εντεινόμενες δυσκολίες.

«Στο Λύκειο (η διδασκαλία της Τέχνης είναι μάθημα επιλογής) προβλέπεται στα χαρτιά, αλλά στην πράξη εξαιτίας των περιορισμών (συγκρότηση τμημάτων και άλλοι λόγοι) σπάνια γίνεται, ενώ στη Γ` Λυκείου δεν προβλέπεται. Στο Γυμνάσιο φυτοζωεί και προετοιμάζονται μέτρα για την παραπέρα συρρίκνωσή του».

Αμετάθετο αίτημα των εκπαιδευτικών - καλλιτεχνών παραμένει, όχι μόνον η «κατ' επιλογήν» διδασκαλία των καλλιτεχνικών μαθημάτων, αλλά και η αποκατάσταση της διδασκαλίας της Τέχνης στα μαθήματα Γενικής Παιδείας. Η ενίσχυση της καλλιτεχνικής διδασκαλίας σ' όλες τις τάξεις Γυμνασίου - Λυκείου, με αποκατάσταση του εργαστηριακού χαρακτήρα του μαθήματος.

«Είναι αναγκαία», τονίζουν σε ανακοίνωσή τους οι διοργανωτές, «η αναβάθμιση της Εικαστικής Παιδείας σ' όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτό προϋποθέτει την υποχρεωτική διδασκαλία των εικαστικών στα Παιδαγωγικά Τμήματα των ΑΕΙ, ώστε οι δάσκαλοι να έχουν τη στοιχειώδη κατάρτιση».

Παράλληλα, επισημάνθηκε η αναγκαιότητα, οι διδάσκοντες στα Παιδαγωγικά Τμήματα των ΑΕΙ για τις Εικαστικές Τέχνες να είναι απόφοιτοι Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών.

Με βάση τα συμπεράσματα της ημερίδας, οι παραπάνω φορείς των εικαστικών διαμαρτύρονται έντονα προς τους ιθύνοντες της πολιτείας. Ζητούν «να σταματήσει άμεσα η αγνόηση, η εντεινόμενη υποτίμηση και η περιφρονητική αντιμετώπιση των προβλημάτων της καλλιτεχνικής παιδείας και να δοθούν άμεσες λύσεις στα χρονίζοντα και διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα».