Από τις προηγούμενες επαφές Γεραπετρίτη στην Τρίπολη

Μεταξύ άλλων η ελληνική αντιπροσωπεία θα επιδιώξει να ασκήσει κάποια πίεση προς το καθεστώς της Δυτικής Λιβύης, προκειμένου να επανεκκινήσουν οι συζητήσεις (ακόμα και μέσα στον Οκτώβρη, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση) περί χάραξης ΑΟΖ - υφαλοκρηπίδας από το σημείο που είχαν διακοπεί το 2010-'11.

Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη ορίσει τεχνική επιτροπή, με επικεφαλής την υφυπουργό Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ενώ προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε σύγκλιση φέρεται να είναι η απόσυρση του τουρκολιβυκού μνημονίου, κάτι μάλλον αμφίβολο από πλευράς της Τρίπολης.

Στο μεταξύ, και καθώς η ευρύτερη περιοχή βράζει από ανταγωνισμούς και παζάρια για τις μερίδες της καπιταλιστικής λείας, η «Καθημερινή» έγραφε χθες ότι «έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν εκ νέου τα σενάρια περί πολυμερούς διάσκεψης στην ανατολική Μεσόγειο προκειμένου βασικές χώρες όπως η Ελλάδα, η Λιβύη, η Αίγυπτος και η Τουρκία να επιτύχουν κάποιες διευθετήσεις αναφορικά με τις θαλάσσιες ζώνες, με την ενθάρρυνση της Ουάσιγκτον».

Η εξέλιξη έρχεται λίγες μόνο μέρες μετά την ανακοίνωση - και τα πανηγύρια της κυβέρνησης και άλλων αστικών δυνάμεων - για τη συμμετοχή της κοινοπραξίας «Chevron» - «Helleniq Energy» στον διεθνή διαγωνισμό για τα 4 θαλάσσια «οικόπεδα» νότια της Κρήτης και της Πελοποννήσου, ότι τάχα αποτελεί και «de facto αναγνώριση των αδιαμφισβήτητων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων», όπως ισχυριζόταν την Κυριακή ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Στο μεταξύ, η πραγματικότητα αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι τα σχέδια του κεφαλαίου όχι μόνο δεν κατοχυρώνουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά δημιουργούν και πεδίο παραπέρα υπονόμευσής τους. Είτε με την απευθείας αμφισβήτηση (όπως έγινε στην Κάσο από την Τουρκία στην περίπτωση του πολυδιαφημισμένου καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου) είτε με την πίεση για «διευθετήσεις» συνεκμετάλλευσης, με τα κυριαρχικά δικαιώματα φόρα - παρτίδα στα τραπέζια των ιμπεριαλιστικών παζαριών.

Εξ ου και η «Chevron», την ίδια ώρα που υπογράφει «δεσμεύσεις» για έρευνες στην Ελλάδα, κάνει συναντήσεις με τον υπουργό Ενέργειας της Τουρκίας, ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα έχει προκαλέσει και τον διαγωνισμό για τα κοιτάσματα στη Λιβύη, ώστε να διασφαλίσει «οικονομίες κλίμακας» στην περιοχή. Σε αυτό το παζλ επικίνδυνων εξελίξεων έρχεται και κουμπώνει η διαρροή για μια πολυμερή ως πιθανό όχημα επιτάχυνσης αποφάσεων.

Αλλωστε ένας βασικός ενδιαφερόμενος, η τουρκική αστική τάξη, κινείται πολυεπίπεδα και πιέζει και με τον αέρα που της δίνουν οι ευρωατλαντικοί.

Ενδεικτικά, η «Καθημερινή» έγραφε χθες ότι ο γγ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, ζήτησε ευθέως τη συμμετοχή της Τουρκίας στον ευρωπαϊκό αμυντικό μηχανισμό «SAFE» (Security Action for Europe) κατά τη συνάντησή του με τους 27 πρέσβεις των κρατών - μελών (Coreper), την περασμένη Πέμπτη, στις Βρυξέλλες.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο γγ του ΝΑΤΟ επιχείρησε να «ενθαρρύνει» την «αμυντική συνεργασία» ΕΕ και Τουρκίας, ανέφερε ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή στην εφημερίδα. Ομως ήταν η πρώτη φορά που μετείχε σε συνεδρίαση των μονίμων αντιπροσώπων της ΕΕ (Coreper) και η κίνησή του συνδέεται χρονικά με την επιβεβαίωση εκ μέρους της Κομισιόν την περασμένη βδομάδα ότι η Αγκυρα κατέθεσε αίτηση ενδιαφέροντος για συμμετοχή στο πρόγραμμα «SAFE» σχετικά με την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της ΕΕ, συνολικού ύψους 150 δισ. ευρώ.

Θυμίζουμε ότι ο Μητσοτάκης, επιχειρώντας και σε αυτό το ζήτημα εφησυχασμό, έλεγε προχθές σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τρίτων χωρών (Τουρκία) στο «SAFE», πως «σε μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική άμυνας δεν μπορούν να μετέχουν χώρες οι οποίες απειλούν ακόμα και με πόλεμο μέλη της Ενωσης». Κι αυτό ενώ ήδη τόσο η ΕΕ κεντρικά όσο και κατά μόνας ισχυρά κράτη - μέλη της καλλιεργούν πολυεπίπεδα σχέσεις με την Αγκυρα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών για τη συμμετοχή τουρκικών εταιρειών στους εξοπλισμούς και στην πολεμική οικονομία.