Μέσα στα πολλά που γράφονται και λέγονται αυτές τις μέρες για το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου, ξεφεύγουν «εν θερμώ» και μερικές αλήθειες. Για παράδειγμα, από τις αλληλοκατηγορίες των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου εύκολα γίνεται αντιληπτός ο «κινητήριος μοχλός» αυτών των έργων - τα καπιταλιστικά συμφέροντα που καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες των λαών - και το χοντρό παιχνίδι των ανταγωνισμών που τρέχει στο παρασκήνιο. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά συμβαίνουν μέσα στο ίδιο ευρωατλαντικό στρατόπεδο! Λέγεται ακόμη πως «οι μεγάλες εταιρείες αποχωρούν από το έργο επειδή δεν αναλαμβάνουν το γεωπολιτικό ρίσκο», με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η «βιωσιμότητα» του έργου. Οι εταιρείες βέβαια (που η εμπλοκή τους «προστατεύει» τάχα τα κυριαρχικά δικαιώματα, σύμφωνα με τα αστικά παπαγαλάκια) δεν έχουν πρόβλημα γενικώς με το «ρίσκο», που είναι λίπασμα για την κερδοφορία τους. Το πρόβλημά τους είναι ότι θέλουν άλλος να το αναλαμβάνει κι οι ίδιοι να έχουν εγγυημένα κέρδη! Κι όταν αυτό δεν είναι εγγυημένο, τότε την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια για άλλες αγορές και επενδύσεις. Τέλος, από τους τσακωμούς τους «μαθαίνουμε» πως ούτε ενεργειακή αυτάρκεια, ούτε φτηνότερο ρεύμα προσφέρουν τέτοια έργα στον λαό, όπως έδειξε η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κύπρο. Αντίθετα, οι σχεδιασμοί αυτοί πάνε χέρι - χέρι με την εκτόξευση της ενεργειακής φτώχειας και τη βαθύτερη εμπλοκή σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς. Αυτό είναι το συμπέρασμα και έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία τώρα που οι μύθοι «ανανεώνονται», με αφορμή την παρουσία της «Chevron» στην περιοχή.