Σε συνέντευξή του ο διοικητής της ΔΥΠΑ έπλεξε το εγκώμιο των «ημερών καριέρας», επειδή - όπως είπε - έχουν μετατραπεί σε θεσμό που έχει αγκαλιαστεί από τις επιχειρήσεις. Και πώς να μη γινόταν αυτό, αφού οι «ημέρες καριέρας» είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους κάτι σαν «νυφοπάζαρο», από το οποίο μπορούν να διαλέξουν φτηνό - ευέλικτο δυναμικό όλων των ηλικιών, και, καθώς οι προσλήψεις γίνονται μέσω προγραμμάτων ΔΥΠΑ, γλιτώνουν τους μισθούς και το κόστος των εργοδοτικών εισφορών. Η δε ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού είναι μεγάλη, καθώς οι θέσεις αυτές στην πλειοψηφία τους είναι ορισμένου χρόνου. Κάπως έτσι το υπουργείο Εργασίας «μαγειρεύει» τους δείκτες της ανεργίας και κατασκευάζει ειδήσεις για «συνεχείς προσλήψεις». Αν όμως κοιτάξουμε λίγο καλύτερα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΣΕΠΕ, για κάθε 100 προσλήψεις γίνονται 95 απολύσεις! Ο διακαής πόθος των εργοδοτών για εργαζόμενους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους περνάει και από την κατάρτισή τους μέσα από τα σεμινάρια της ΔΥΠΑ «job ready», στα οποία οι «υποψήφιοι» αποκτούν δεξιότητες αλλά και το «σωστό εργασιακό προφίλ» που αρέσει στους εργοδότες. Δηλαδή να δέχονται αδιαμαρτύρητα μέχρι και 13 ώρες δουλειάς για τις ανάγκες των επιχειρήσεων, μόνιμη ευελιξία και να σκύβουν το κεφάλι για να ενσωματώνονται στις «εταιρικές κουλτούρες». Μεγάλο σχολείο τελικά η ΔΥΠΑ.