Το νομοσχέδιο για τη 13ωρη δουλειά και την «ευελιξία» προβλέπει μεταξύ άλλων την ελαστικοποίηση της ενιαίας καλοκαιρινής άδειας για τους εργαζόμενους. Στην ουσία την καταργεί, αφού δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να τη «σπάει» σε 5ήμερα όλο τον χρόνο. Η κυβέρνηση παρουσιάζει ακόμα κι αυτό το αίσχος σαν «διευκόλυνση» για τους εργαζόμενους, περίπου δηλαδή σαν απαλλαγή από το ...μαρτύριο της «αναγκαστικής καλοκαιρινής άδειας». Από την άλλη, η κυβέρνηση επιτίθεται σε νεοδιόριστες εκπαιδευτικούς επειδή «τόλμησαν» να πάρουν άδειες λοχείας ή που ως εγκυμονούσες παίρνουν την άδεια που δικαιούνται. Δασκάλες που μετά από χρόνια ως αναπληρώτριες διορίστηκαν και επιτέλους είπαν να φτιάξουν οικογένεια, κατηγορούνται ότι ευθύνονται για τα χιλιάδες κενά τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς. Στον ιδιωτικό τομέα, λοιπόν, το νομοσχέδιο εξαϋλώνει την άδεια αναψυχής κι αυτό παρουσιάζεται σαν «ελεύθερη επιλογή». Στον δημόσιο τομέα γυναίκες εκπαιδευτικοί που επιλέγουν να κάνουν χρήση ενός ζωτικού τους δικαιώματος στοχοποιούνται με τον πιο προκλητικό τρόπο, προκαλώντας ερωτηματικά για το αν προμηνύεται να «κατοχυρωθεί» και γι' αυτές η παραπάνω ...ελευθερία. Οπως και να 'χει, η στόχευση δεν μπορεί να κρυφτεί: Δουλειά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, διάλυση και των πιο στοιχειωδών κεκτημένων στο όνομα του «κόστους» για το κράτος και της ευελιξίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό δεν πρέπει να μείνει σε «χλωρό κλαρί» η χυδαιότητα κράτους και κυβέρνησης. Η απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα την 1η Οκτώβρη να μετατραπεί σε κορυφαίο σταθμό για όλους τους εργαζόμενους!