Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά, όπως και στο παρελθόν, δικαίως προκαλούν αγανάκτηση στους εργαζόμενους και σε κάθε άνθρωπο του μόχθου, στους νέους και τις νέες που παλεύουν να κάνουν πράξη τα όνειρά τους. Τέτοια φαινόμενα άλλωστε και η δυσωδία που αναδίδουν είναι κομμάτι της συνολικής ασφυκτικής κατάστασης που επικρατεί στον βάλτο της εκμετάλλευσης και του κέρδους για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

Και κάπου εδώ εμφανίζονται όσοι κάθε φορά «πέφτουν από τα σύννεφα», κυρίως από τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν. Βέβαια, σε μια περίοδο διεργασιών αναμόρφωσης στο αστικό πολιτικό σύστημα, με ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης να καταθέτουν «ανησυχίες» για «χαμένες ευκαιρίες» και να ακονίζουν μαχαίρια για τις νέες χρηματοδοτήσεις, αποκαλύψεις για σκάνδαλα και διαφθορά δεν μπορεί παρά να συνδέονται και με τη διαμόρφωση της ατζέντας. Χώρια που αξιοποιούνται για να αναθερμαίνεται κάθε τόσο η συζήτηση για «καθαρά χέρια», ώστε όλοι μαζί να ξεπλένουν το εχθρικό για τον λαό κράτος του κεφαλαίου.

Ετσι, η κυβέρνηση της ΝΔ, που έχει βέβαια μεγάλες ευθύνες για σκάνδαλα όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ και όχι μόνο, μιλάει για τις «χρόνιες παθογένειες» του κράτους. Προβάλλει ότι μπαίνει μπροστά για τη διόρθωσή τους, ότι όσα ήρθαν στην επιφάνεια επί των ημερών της οφείλονται στη σωστή - πλέον - λειτουργία των ελεγκτικών και άλλων μηχανισμών του κράτους. Προκλητική είναι επίσης η επιχείρηση να φορτώσει ευθύνες και στον λαό, στο πνεύμα του «μαζί τα φάγαμε», όπως με τη συκοφαντική επίθεση που εξαπολύθηκε στην πλειοψηφία των βιοπαλαιστών αγροτών.

Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, προσπερνώντας τα δικά τους «πεπραγμένα», αποδίδουν αυτά τα φαινόμενα σε κάποια «παρένθεση» ή απόκλιση από την «ευρωπαϊκή κανονικότητα», λόγω της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Πλασάρουν ως λύση την αναζήτηση ενός «κράτους δικαίου», την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Κλείνοντας το μάτι στους επιχειρηματικούς ομίλους για πιο αποτελεσματική διαχείριση και προώθηση των επιδιώξεών τους, αναδεικνύουν τους κινδύνους από τη διασπάθιση ευρωπαϊκών και κρατικών πόρων, από τη διαφθορά που «ρεζιλεύει» την χώρα διεθνώς και «υποσκάπτει τη διαπραγματευτική της δύναμη».

Ολοι αναπαράγουν την ανάγκη «κάθαρσης», εννοώντας απλά το κλείσιμο ξανά του καπακιού του υπονόμου. Υπερασπίζονται το καπιταλιστικό σύστημα, που είναι η πηγή του προβλήματος, και πλασάρουν ως «θεραπεία» τα ίδια σάπια υλικά του.

Μόνο που το καπιταλιστικό κέρδος είναι ακριβώς «ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα». Στο κυνήγι του, μαζί με τις «νόμιμες» δραστηριότητες των επιχειρηματικών ομίλων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού, ξεφυτρώνουν και διαπλέκονται η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα. Οπου ο ανταγωνισμός για το βούτηγμα του πλούτου, εκεί και η σαπίλα: Λαδώματα και εκβιασμοί για αναλήψεις έργων, εμπόριο και λαθρεμπόριο καυσίμων, βιομηχανική κατασκοπεία, ιδιωτικές μισθοφορικές εταιρείες, οπαδικοί και άλλοι στρατοί για την προώθηση επιχειρηματικών συμφερόντων και μπραβιλίκια, δουλεμπορικές εταιρείες και μέλη εγκληματικών οργανώσεων που φυτεύονται σε χώρους δουλειάς, κατασκευαστικές και real estate που «βάζουν χέρι» παντού, πόλεμος μεταξύ φαρμακευτικών για συμβόλαια και παραγγελίες, παράνομη διακίνηση υποκατάστατων, ναρκωτικών και αναβολικών, και πολλά ακόμα.

Το αστικό κράτος ούτε μπορεί, ούτε θέλει να βάλει τέλος σε τέτοια φαινόμενα. Αυτά ξεφυτρώνουν μόνο μέσα στους κόλπους του. Δεν μπορεί να υπάρχει οργανωμένο έγκλημα χωρίς στήριξη μέσα από τον σάπιο μηχανισμό του αστικού κράτους.

Οπως αποδεικνύεται κάθε φορά, δεν υπάρχει τέτοια βαριά παρανομία και έγκλημα όπου να μη βρεθεί ανάμεσα στους πρωτεργάτες κάποιος κρατικός αξιωματούχος, κάποιο στέλεχος του κρατικού μηχανισμού. Εδώ βρίσκονται πάντα: Στελέχη που με λαμογιές και «εξυπηρετήσεις» αναπαράγουν την εκλογική πελατεία των κομμάτων τους. Αστυνομικοί που συμμετέχουν σε κυκλώματα, στελέχη κρατικών υπηρεσιών που παρέχουν προστασία κ.ο.κ. Μια ματιά στους εμπλεκόμενους στην τελευταία υπόθεση στην Κρήτη είναι αρκετή.

Συν τοις άλλοις, συνήθως οι αποκαλύψεις πυροδοτούνται από τις κόντρες ομάδων συμφερόντων, που η μία προσπαθεί να βγάλει στη φόρα τα «άπλυτα» της άλλης, για να καπαρώσει «δουλειές».

Τα ίδια βέβαια ισχύουν και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό, που παρουσιάζεται από ορισμένους ως «εγγυητής της δικαιοσύνης». Πλήθος σκανδάλων καταγράφεται ξεχωριστά στα κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και στην ίδια την Κομισιόν ή στο Ευρωκοινοβούλιο. Οι υπόγειες σχέσεις με τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος, που στην άλλη πλευρά του έχει τις θεσμοθετημένες, με τα λόμπι τα οποία επηρεάζουν - με όλους τους τρόπους - τη λήψη αποφάσεων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αν τα παραπάνω περιγράφουν καλά τον βόθρο του καπιταλισμού, οι γεωπολιτικές «ουρές» τέτοιων υποθέσεων βγάζουν μάτι για το τι σόι ...«σταθερότητα» είναι αυτή των ιμπεριαλιστών συμμάχων της αστικής τάξης, αλλά και το ποιους αφορά... Αποκαλυπτικές είναι πάλι οι βρωμοδουλειές της επονομαζόμενης «κρητικής μαφίας».

Οπως προέκυψε, μάλιστα, ακόμα και η εκλογή μητροπολίτη στα Χανιά πρέπει να έχει την έγκριση της αμερικανικής βάσης, αφού η περιοχή θεωρείται - όπως καταγράφεται στις υποκλοπές - «αμερικανικό έδαφος»! Και όποιος έχει αυτήν την ...άνωθεν «έγκριση», αναλαμβάνει - φαίνεται - και άλλα καθήκοντα.

Αλλωστε, η «κρητική μαφία» είχε πάρει ...εργολαβία για να καταλήξουν εκκλησιαστικά οικόπεδα σε funds ισραηλινών συμφερόντων.

Πανταχού παρόντες λοιπόν οι «σύμμαχοι», που με διάφορα «εργαλεία» εποπτεύουν συναλλαγές, αγοραπωλησίες και ...διεκπεραιώσεις που αναλαμβάνουν οι εγκληματικές οργανώσεις.

Η αφόρητη μπόχα που αναβλύζουν τέτοια και άλλα περιστατικά επιβεβαιώνει ότι το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα έχει σαπίσει μέχρι το μεδούλι. Καμία «κάθαρσή» του δεν πρόκειται να δώσει ανάσα στον λαό και στη νεολαία. Τέτοιες ανάσες μπορούν να βρεθούν στην οργανωμένη εργατική - λαϊκή πάλη, που ταυτόχρονα απομονώνει τα εκάστοτε βρώμικα στοιχεία. Στον αγώνα ενάντια στο σύστημα του κέρδους, στο αστικό κράτος, στις κυβερνήσεις του. Στον δρόμο για την ανατροπή και τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τον πραγματικό εργατικό - λαϊκό άθλο που μπορεί να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγείου», αφού θα έχει ξηλώσει την πηγή της σαπίλας: Το κυνήγι του κέρδους και τον ανταγωνισμό για το μοίρασμά του ανάμεσα στα παράσιτα.