Αν έχεις τύχη διάβαινε, ή καλύτερα ...ταξίδευε! Οι 105 επιβάτες που λαχτάρησαν το απόγευμα της Τρίτης, όταν το φεριμπότ στο οποίο επέβαιναν προσάραξε κοντά στα Στύρα, είδαν από πρώτο χέρι τι σημαίνει «ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα» για τις πλοιοκτήτριες εταιρείες και το κράτος. Οι καλές καιρικές συνθήκες βοήθησαν να μην υπάρξουν θύματα, αφού η εκκένωση του πλοίου - σύμφωνα με καταγγελίες - έγινε με παραπλέοντα ιδιωτικά σκάφη, ενώ το Λιμενικό εμφανίστηκε μία ώρα μετά το ατύχημα. Ποιο ήταν το σχέδιο διάσωσης και ποια τα μέσα που διέθετε το πλοίο; Ποια ήταν η εκπαίδευση που είχε λάβει το προσωπικό για τέτοιες καταστάσεις; Επαρκεί το πλήρωμα για τον χειρισμό έκτακτων γεγονότων, ή στο όνομα των μειωμένων οργανικών συνθέσεων είναι «τρεις κι ο κούκος» στη βάρδια, προκειμένου να μειώνει ο πλοιοκτήτης το κόστος; Τι σχέδιο υπάρχει από τα αρμόδια υπουργεία και τον κρατικό μηχανισμό για τη διαχείριση τέτοιων συμβάντων, ειδικά τους τουριστικούς μήνες, που η εντατικοποίηση της δουλειάς και των δρομολογίων αυξάνει τις πιθανότητες ατυχημάτων; Η εξέλιξη του περιστατικού και η προσπάθεια της κυβέρνησης να κουκουλώσει τις ευθύνες της, φορτώνοντας τον «μουτζούρη» στο πλήρωμα και διατάσσοντας ...ΕΔΕ, δίνουν απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα και επιβεβαιώνουν ότι το κέρδος και η ανθρώπινη ασφάλεια στη θάλασσα είναι έννοιες ασυμβίβαστες.