Σύσκεψη - συζήτηση με θέμα «Λειψυδρία και διαχείριση των υδάτων: Μύθοι και πραγματικότητα. Οι θέσεις του ΚΚΕ» πραγματοποίησε η Τομεακή Επιτροπή Αχαΐας του ΚΚΕ το απόγευμα της Πέμπτης στην Κάτω Αχαΐα, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη», με ομιλητή τον Αλέξανδρο Παγώνη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.

Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε την ώρα που ο πρωθυπουργός, ο περιφερειάρχης, οι δήμαρχοι της περιοχής και οι μεγαλοκατασκευαστές σε μια στημένη φιέστα εγκαινίαζαν τον νέο αυτοκινητόδρομο Πατρών - Πύργου, με τον Αλ. Παγώνη να τονίζει ότι είναι πρόκληση για τον λαό της περιοχής να παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως πρωτοποριακή ενέργεια η υλοποίηση του αυτοκινητόδρομου Πατρών - Πύργου με την εντατικοποίηση και την έλλειψη μέτρων ασφαλείας να χτυπάνε «κόκκινο» για να πιαστούν τα χρονοδιαγράμματα, τον λαό που διεκδικεί για χρόνια το έργο να έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος, και επιπλέον να το χρυσοπληρώνει και κατά την περίοδο κατασκευής και κατά την περίοδο λειτουργίας του.

«Δεν δεχόμαστε ο πρωθυπουργός να οργανώνει φιέστες με κορδέλες και κόκκινα χαλιά αλλά να μη λέει κουβέντα για έργα ζωτικής σημασίας για τον τόπο μας, όπως είναι το ζήτημα της ύδρευσης και άρδευσης που αντιμετωπίζουμε», επεσήμανε ο ομιλητής και αναφέρθηκε στις μεγάλες λαϊκές ανάγκες, στα αναγκαία έργα υποδομής, στα έργα αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας που δεν υλοποιούνται, αφού δεν αποδίδουν κέρδος και δεν αποτελούν προτεραιότητα διαχρονικά, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση βρίσκει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για πολεμικές δαπάνες και ταΐζει με «ζεστό» χρήμα τους επιχειρηματικούς κολοσσούς.

Την ίδια μοίρα έχουν και τα αναγκαία έργα ύδρευσης και άρδευσης, με τον Αλ. Παγώνη να αναφέρεται αναλυτικά στην εκρηκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα από τη λειψυδρία, στα αποθέματα νερού στο φράγμα του Πηνειού που μειώνονται, στο απαρχαιωμένο δίκτυο και τις απώλειες στη Δυτική Αχαΐα, στο πρόβλημα υδροδότησης σε Ζάκυνθο και Κεφαλονιά, αλλά και στην Αιτωλοακαρνανία, που έχει 5 λίμνες και ποτάμια, μεταξύ τους το μεγαλύτερο της χώρας, αλλά υπάρχουν ολόκληρες κωμοπόλεις που δεν έχουν πόσιμο νερό και χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών που παραμένουν απότιστα.

Τονίστηκε ακόμα ότι η διαχείριση των υδάτων αποτελεί ένα ακόμα πεδίο ανταγωνισμών, ενώ σχολιάζοντας τα περί «πρωτόγνωρων» και έκτακτων καιρικών φαινομένων ο ομιλητής σημείωσε πως «εδώ και πάνω από 20 χρόνια υπάρχουν συγκεκριμένες μελέτες και κλιματικά μοντέλα που προέβλεπαν αυτά τα φαινόμενα (...) Και για την περιοχή σας εδώ, πριν 1-2 χρόνια παρουσιάστηκαν από το Πανεπιστήμιο Πατρών συγκεκριμένα στατιστικά μοντέλα για το μέλλον, που θέτουν συγκεκριμένα ενδεχόμενα αν δεν αντιμετωπιστούν από το κράτος. Για παράδειγμα, αναφέρουν την υφαλμύριση των νερών και ότι σε περίπτωση μείωσης της στάθμης του γλυκού νερού αυτό έρχεται σε επαφή με το αλμυρό και χλωριούχα ιόντα το εμπλουτίζουν, καθιστώντας το ακατάλληλο για κάθε χρήση.

Ποιος μπορεί να πει ότι δεν ήξερε και ότι είναι κάτι πρωτοφανέρωτο, λοιπόν;

Είναι όμως η εγκληματική πολιτική του κέρδους, η καπιταλιστική ανάπτυξη που υπηρετούν όχι μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι προηγούμενες, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική της ΕΕ, που οδηγούν το κράτος σε επιλεκτική ανικανότητα και τον λαό μας να βρίσκεται ξανά και ξανά θεατής στο ίδιο έργο, της ανομβρίας ή των πλημμυρών. Η ίδια πολιτική δεν είναι που ενώ όλοι οι κάτοικοι ζητάνε να γίνουν έργα έτσι ώστε το φράγμα Πηνειού, που κατασκευάστηκε πριν 6 δεκαετίες, να εκσυγχρονιστεί για να συνεχίσει να λειτουργεί και να καλύπτει τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες που υπάρχουν και ταυτόχρονα να προστατευτεί και η βιοποικιλότητα της περιοχής, δεν κάνουν τίποτα;

Τα καναλέτα είναι συνεχώς γεμάτα νερό, το οποίο καταλήγει στη θάλασσα χωρίς να χρησιμοποιηθεί. Εχουμε φτάσει στο σημείο να δημιουργούνται χείμαρροι κάθε καλοκαίρι, που τον χειμώνα εξαφανίζονται».

«Είναι ή δεν είναι χρόνιο αίτημα των κατοίκων και ιδιαίτερα των αγροτών της περιοχής να γίνουν έργα υπογειοποίησης του δικτύου άρδευσης, έτσι ώστε χιλιάδες κυβικά μέτρα νερού να εξοικονομούνται τον χρόνο;», συνέχισε ο Αλ. Παγώνης, σημειώνοντας παράλληλα την παντελή έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου με ευθύνη του κράτους για την ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων και τις ευθύνες της περιφερειακής αρχής, που δεν προχωρά σε μακροπρόθεσμες ουσιαστικές λύσεις.

Αναφέρθηκε επίσης στις ευθύνες των άλλων αστικών κομμάτων γύρω από τη διαχείριση των υδάτων, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μπορούν να φέρουν λύση σε αυτήν την κατάσταση οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ;

Καταρχάς, το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση τουλάχιστον τα μισά χρόνια από τότε που λέμε ότι όλα αυτά τα έργα έχουν μείνει ασυντήρητα και υπό διάλυση.

Είναι δημοτική αρχή και ήταν περιφερειακή αρχή - πέρα από τις τελευταίες δύο αναμετρήσεις - δεκαετίες τώρα. Ποιανού έργο είναι όλα αυτά;

Αλλά και σήμερα, τι προτείνουν διαφορετικό;».

Ο ομιλητής ανέδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, με βάση την επιστήμη και την τεχνολογία, για ασφαλή και προσιτή σε όλους ύδρευση, αποτελεσματική άρδευση και αντιπλημμυρική προστασία. Τόνισε δε την ανάγκη να ανατραπεί το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, καθώς ο σοσιαλισμός αποτελεί την απάντηση στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό. Και απηύθυνε κάλεσμα αγώνα και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, για να σταματήσει να βρίσκεται το νερό στα χέρια ανώνυμων εταιρειών, που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος τους.

Κλείνοντας υπογράμμισε:

«Δεν επιλέξαμε τυχαία να κάνουμε τη σημερινή εκδήλωση εδώ στην Κάτω Αχαΐα, πέρα από το γεγονός ότι το θέμα της λειψυδρίας απασχολεί έντονα την περιοχή.

Εδώ στην ευρύτερη περιοχή γίνεται πιο φανερό ότι συγκρούονται δύο κόσμοι.

Είναι από τη μια ο ματωμένος χρυσός από τα φραουλοχώραφα και από την άλλη κατατρεγμένοι μετανάστες εργάτες γης που ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, σε παραπήγματα, σε κατασκευές από πάνελ, στην καλύτερη περίπτωση σε κοντέινερ.

Από τη μια οι μεγαλοκαπιταλιστές αγρότες και από την άλλη η φτωχομεσαία αγροτιά, που δεν έχει νερό ούτε να αρδεύσει τα χωράφια της, ούτε στο σπίτι να πλυθεί.

Είναι δύο κόσμοι σε σύγκρουση, από την οποία ο κόσμος των εργαζομένων έχει τη δύναμη να βγει νικητής, ανατρέποντας τον κόσμο των εκμεταλλευτών, που τον τσακίζει».