Φόρο τιμής στον Νίκο Ζαχαριάδη, Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, απέτισαν αντιπροσωπείες της ΚΟ Αττικής του Κόμματος και της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ την Παρασκευή 1η Αυγούστου, στα 52 χρόνια από τον θάνατό του.

Στο Α' Νεκροταφείο, στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη, που είχε πλαισιωθεί από κόκκινες σημαίες, άφησαν κόκκινα γαρίφαλα, φώναξαν «Αθάνατος» με υψωμένες γροθιές και κράτησαν ενός λεπτού σιγή. Προηγήθηκε σιωπηλή πορεία από την είσοδο του νεκροταφείου μέχρι τον τάφο του, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν στη σύντομη διαδρομή.

Στη λιτή εκδήλωση μίλησε ο Γιώργος Κρητικός, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Αττικής, ο οποίος κατέθεσε και λουλούδια εκ μέρους της ΚΕ. Εκ μέρους της ΚΝΕ λουλούδια κατέθεσε ο Ιάσονας Φανός, μέλος του Γραφείου του ΚΣ και Γραμματέας της ΟΠ Αττικής.

Λουλούδια κατατέθηκαν επίσης εκ μέρους της οικογένειας του Νίκου Ζαχαριάδη. Παρευρέθηκε ο Θέμης Γκιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην ομιλία του ο Γ. Κρητικός, κάνοντας εκτενή αναφορά στη ζωή και στη δράση του Ν. Ζαχαριάδη, είπε μεταξύ άλλων: «Σήμερα τιμάμε τον αταλάντευτο κομμουνιστή, τον αλύγιστο ηγέτη που η ζωή του ήταν ένα με το ΚΚΕ. Μια τέτοια μέρα πριν 52 χρόνια, την 1η Αυγούστου 1973, ο Νίκος Ζαχαριάδης άφηνε την τελευταία του πνοή, δίνοντας ο ίδιος τέλος στη ζωή του στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, όπου πέρασε εξόριστος τα τελευταία χρόνια μιας ζωής δοσμένης ολότελα στον αγώνα του λαού για τη λευτεριά, το δίκιο, την υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού (...)

Ο Ν. Ζαχαριάδης υπήρξε στην ηγεσία του Κόμματος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου και τη δεκαετία μετά απ' αυτόν. Είναι η περίοδος που ο λαός μας με μπροστάρη το ΚΚΕ έγραψε μερικές από τις πιο λαμπρές σελίδες της ταξικής πάλης στη χώρα μας, με κορυφαία τη συγκρότηση του ΔΣΕ και την τρίχρονη εποποιία του, όταν η αστική εξουσία γνώρισε για πρώτη φορά τόσο μεγάλο κίνδυνο.

Σήμερα οι λαοί βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής σύγκρουσης (...) Ο πόλεμος είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός στην πιο ανοιχτή και βάρβαρη μορφή του, όταν δεν μπορεί να λύσει αλλιώς τις αντιφάσεις του, αναδεικνύοντας και από αυτήν τη σκοπιά τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος που σαπίζει και πεθαίνει.

Η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό των λίγων συμμετέχει ενεργότατα στον πόλεμο. Με ιδιαίτερη επιθετικότητα υπερασπίζεται και προωθεί τα στρατηγικά της συμφέροντα, αυτοτελώς και μέσα από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ενδυναμώνει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, για την αναβάθμιση της χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και στην περιοχή, ως ισχυρός ενεργειακός - μεταφορικός κόμβος, διεκδικώντας μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων (...)

Η ελπίδα βρίσκεται στην επιλογή συμπόρευσης με το ΚΚΕ, πρώτα απ' όλα στους αγώνες, αλλά και ως πολιτική επιλογή, την οποία έχουν ήδη κάνει χιλιάδες άνθρωποι που στο παρελθόν εμπιστεύτηκαν τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και απογοητεύτηκαν από αυτά. Με παρακαταθήκη τη διαχρονικά έντιμη στάση του ΚΚΕ και τους μεγάλους αγώνες μας, προχωράμε μπροστά, πάντα με πυξίδα το δίκιο του λαού, μέχρι την οριστική του νίκη, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού».