«Εμείς την ξεκινήσαμε τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ», έλεγε φουσκώνοντας σαν το παγόνι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Και, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις αθλιότητες Φλωρίδη, επαναλάμβανε τις απειλές προς το λαϊκό κίνημα ότι με τους «ακτιβισμούς» μπαίνει σε κίνδυνο ο ...τόπος. Για «κερασάκι», ο Ανδρουλάκης ξεστόμισε και κάτι άλλα επικίνδυνα, που δεν έχει τολμήσει να πει ούτε η ΝΔ, για «επικαιροποίηση της απόφασης αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους» από την ελληνική Βουλή. Πρόκειται για την ομόφωνη απόφαση του 2015, την οποία έχουν καταχωνιάσει στα συρτάρια τους τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις (μία του ΣΥΡΙΖΑ και δύο της ΝΔ). Τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ με την «επικαιροποίηση»; Μήπως την αναθεώρησή της, αντί της άμεσης εφαρμογής, όπως διεκδικούν με τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης ο λαός και η νεολαία; Τόσο «συγκλονισμένοι» είναι εκεί στο ΠΑΣΟΚ με το «δράμα της Γάζας» - όπως λένε όταν βρίσκουν μικρόφωνο μπροστά τους - που δεν χάνουν ευκαιρία να ρίξουν καμιά φτυαριά ακόμα στο θάψιμο του δίκαιου αιτήματος του παλαιστινιακού λαού να έχει δική του πατρίδα. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο»... Τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τη σοσιαλδημοκρατία συνολικά, αποδεικνύοντας ότι η ...«προοδευτική» αντιπολίτευση παίρνει τη σκυτάλη της αθλιότητας από τη «συντηρητική» κυβέρνηση. Ολοι μαζί συνεργοί στην καταστολή της αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης και στην υπεράσπιση της «στρατηγικής σχέσης» με το κράτος - δολοφόνο.