Την προκλητική κυβερνητική προπαγάνδα που παρουσιάζει τον ενταφιασμό του 8ωρου ως ...«διευκόλυνση» των εργαζομένων και ως μέτρο για τη «συμφιλίωση» δουλειάς και οικογένειας επανέλαβε, για μια ακόμα φορά, χτες ο υφυπουργός Εργασίας, Κ. Καραγκούνης, μιλώντας στην Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής. Η συνεδρίαση είχε θέμα την ενίσχυση της «γυναικείας απασχόλησης» και η ενημέρωση εκ μέρους της κυβέρνησης κινήθηκε στον άξονα της θριαμβολογίας για την «τεράστια μείωση» της ανεργίας, την «αύξηση» των μισθών, την «αποτελεσματικότητα» των προγραμμάτων της ΔΥΠΑ.

«Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία για να δούμε ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης σε σχέση με τη γυναικεία απασχόληση», σχολίασε η βουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Βιβή Δάγκα, επισημαίνοντας πως στον πυρήνα της πολιτικής της ΝΔ βρίσκονται τα μέτρα του επόμενου αντεργατικού πονήματος που έχει ήδη παρουσιάσει το υπουργείο, με αιχμή του δόρατος τη 13ωρη δουλειά σε έναν εργοδότη (ήδη προβλέπεται το 13ωρο σε περισσότερους του ενός εργοδότες) και τη 10ωρη εργάσιμη μέρα, χωρίς υπερωριακή προσαύξηση στο πλαίσιο της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, για τη διάρκεια όλου του έτους (από έξι μήνες που ισχύει σήμερα).

«Δεν υπάρχει 13ωρο», ισχυρίστηκε ο υφυπουργός Εργασίας, αλλά πρόβλεψη της δυνατότητας για μια επιπλέον ώρα υπερωρίας. Βέβαια, τα μαθηματικά τον διαψεύδουν: Το άθροισμα του 8ωρου, της μιας ώρας υπερεργασίας και των τεσσάρων (από τρεις που ισχύει σήμερα) ωρών υπερωρίας ισούται με 13 ώρες δουλειάς. Μέσα όμως από τον παραμορφωτικό φακό της κυβέρνησης, η μια επιπλέον ώρα υπερωρίας «είναι υπέρ των εργαζομένων», όπως η ...4ήμερη - 10ωρη εργασία είναι «διευκόλυνση» για τις γυναίκες και τα νέα ζευγάρια. Δίπλα στην προκλητική τοποθέτηση της κυβέρνησης, αξίζει να σημειωθεί και η στάση των υπόλοιπων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας) που δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά στην εξαγγελθείσα επίθεση στο 8ωρο και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο.

«Ερχεστε να απογειώσετε την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών, που ήδη βιώνουν τη βαρβαρότητα της εντατικοποίησης της εργασίας και της έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Φέρνετε έναν ακόμα οδοστρωτήρα που έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών», σημείωσε η Β. Δάγκα, υπογραμμίζοντας πως παλιές και νέες ρυθμίσεις κομματιάζουν τη ζωή της εργαζόμενης, αφού φέρνουν σε αντιπαράθεση «το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας και στήριξης της οικογένειας».

Η βουλευτής του Κόμματος χαρακτήρισε «κακόγουστο αστείο» τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης πως η δουλειά με αυτούς τους εξοντωτικούς ρυθμούς είναι «ελεύθερη επιλογή» για τις εργαζόμενες. Η υποτιθέμενη «ελευθερία», όπως τόνισε, είναι στην πραγματικότητα αμείλικτη αναγκαιότητα για τις εργαζόμενες που αναγκάζονται να κυνηγάνε τη νυχτερινή βάρδια, τη δουλειά Σάββατα, Κυριακές και αργίες, προκειμένου να καταφέρουν να πληρώσουν το ενοίκιο, τη δόση του δανείου, τον λογαριασμό του ρεύματος, τα έξοδα του σούπερ μάρκετ, τα φροντιστήρια και τις δραστηριότητες των παιδιών. «Ποια ελευθερία είχε η εργαζόμενη, μητέρα τεσσάρων παιδιών, που δούλευε τη νύχτα οδηγός απορριμματοφόρου και όταν σχολούσε το πρωί ξεκινούσε 16ωρη βάρδια στις αστικές συγκοινωνίες;», αναρωτήθηκε.

Τέλος, ξεκαθάρισε πως το βίαιο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου δεν είναι πρωτοτυπία της κυβέρνησης και «παρέκκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο», αλλά υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ ειδικά σε συνθήκες ανάπτυξης της πολεμικής οικονομίας. «Με τον πιο ανατριχιαστικό τρόπο η ΕΕ μιλάει για την ανάγκη να δουλεύουν οι εργαζόμενοι περισσότερες ώρες, να διασφαλιστεί η μέγιστη παραγωγικότητα. Γιατί ο σταθερός εργάσιμος χρόνος θεωρείται εμπόδιο στον ανελέητο ανταγωνισμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με μονοπώλια των ΗΠΑ, άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων», τόνισε.

Τη διαρκή προσπάθεια κυβερνήσεων και ΕΕ να επεκτείνουν την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας ανέδειξε η βουλευτής του ΚΚΕ, Σεμίνα Διγενή. Στο εργασιακό αυτό τοπίο οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία των μερικά απασχολούμενων, με αρνητικές επιπτώσεις στον μισθό αλλά και στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Οσον αφορά τα στατιστικά δεδομένα με βάση τα οποία η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μείωση της ανεργίας, υπενθύμισε ότι με βάση τη μεθοδολογία της ΕΛΣΤΑΤ, όπως και της Eurostat, θεωρούνται «απασχολούμενοι» όσοι έχουν εργαστεί έστω και μια ώρα κατά την εβδομάδα αναφοράς.