Το νομοσχέδιο με τον προκλητικό τίτλο «Δίκαιη Εργασία για Ολους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας - Στήριξη στον Εργαζόμενο - Προστασία στην Πράξη» προβλέπει αυτήν τη φορά ανατροπές στο λεγόμενο «ατομικό Δίκαιο». Αφού δηλαδή οι κυβερνήσεις διέλυσαν το συλλογικό Δίκαιο, με το ξήλωμα ουσιαστικά των Συλλογικών Συμβάσεων, τώρα βάζουν στο στόχαστρο και τα όποια «ατομικά δικαιώματα» ήταν κατοχυρωμένα και υποχρεούνταν η εργοδοσία να τα περιλαμβάνει στις ατομικές Συμβάσεις.

Το αίσχος αυτό παρουσιάστηκε από την υπουργό Εργασίας Ν. Κεραμέως την περασμένη βδομάδα και ακόμα δεν έχει δοθεί στην δημοσιότητα το ακριβές κείμενο. Από την παρουσίαση ξεχωρίζουν βέβαια τα εξής, που συνθέτουν την εικόνα έντασης της «ευελιξίας» και δουλειάς όπως, για όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης:

- Επέκταση της 13ωρης εργασίας, δίνοντας τη δυνατότητα να γίνεται και σε έναν εργοδότη, από δύο όπως μέχρι σήμερα. Αυτό όπως φαίνεται θα γίνεται μέσω της δυνατότητας για μία επιπλέον υπερωρία, ώστε να φτάνει ο συνολικός χρόνος τις 13 ώρες σε μία μέρα.

- «Διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου με 10ωρη απασχόληση χωρίς προσαύξηση στην αμοιβή όλο τον χρόνο, αντί για 6 μήνες όπως σήμερα.

- Μέσα από την «ψηφιακή κάρτα» νομιμοποιείται η «ευέλικτη προσέλευση» μέχρι και 2 ώρες, που θα αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο επέκτασης της απλήρωτης δουλειάς

- Υπερωριακή απασχόληση ακόμα και στην εκ περιτροπής εργασία. Δηλαδή ο εργοδότης θα προσλαμβάνει φτηνούς εργάτες, αντί για πλήρους απασχόλησης, και θα τους φορτώνει υπερωρίες (που θα κοστίζουν λιγότερο) ανάλογα με τον όγκο της δουλειάς

- Απαλλαγή της εργοδοσίας από προσαυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές για υπερεργασία, υπερωρίες, νυχτερινά, αργίες, όπως και για αυξήσεις που προβλέπονται από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ή χορηγούνται οικειοθελώς από τον εργοδότη

- «Ευελιξία» στις προσλήψεις, δίνοντας τη δυνατότητα στην εργοδοσία να προσλαμβάνει με ένα «κλικ» ακόμα και για δύο μέρες, έτσι που τα δουλεμπορικά θα κάνουν «πάρτι».

- Απολύσεις με μια απλή δήλωση του εργαζόμενου, με τον φερετζέ της «οικειοθελούς αποχώρησης».

- Σπάσιμο της ετήσιας άδειας σε περισσότερα τμήματα από δύο όπως ισχύει σήμερα, δίνοντας το ελεύθερο στην εργοδοσία να ξεμπερδεύει με 5ήμερα όποτε τη βολεύει, και ανοίγοντας τον δρόμο για κατάργηση της τουλάχιστον 10ήμερης θερινής άδειας.