Με το άρθρο 3 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ενισχύει και διαιωνίζει τον νόμο Σιούφα (2084/92), κρατά σε ισχύ τις βαθιές αντεργατικές διατάξεις του για τους εργαζόμενους που μπήκαν στην παραγωγή μετά την 1/1/1993 και δίνει ακόμα ένα χτύπημα με την αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67 χρόνια. Μετά την ημερομηνία αυτή οι εργαζόμενοι θα υπολογίζουν τη σύνταξή τους στο 70% του μέσου όρου των αποδοχών της πενταετίας και όχι στο 80% όπως οι εργαζόμενοι πριν από το 1993. Εννοείται ότι σε ισχύ παραμένει και η διάταξη για τις γυναίκες στα 65 χρόνια, αλλά και η αποδέσμευση των κατώτερων συντάξεων από τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Και αυτή την αλήθεια δεν μπορεί να την κρύψουν τα φτηνά κόλπα ότι ο συντελεστής αναπλήρωσης γίνεται από 60%, 70% ή ότι δήθεν «αυξάνονται οι κατώτερες συντάξεις».

Καταρχήν, είτε το ποσοστό αναπλήρωσης είναι στο 60% είτε στο 70%, οι πραγματικές συντάξεις θα διαμορφώνονται σε εξευτελιστικά επίπεδα, γιατί υπολογίζονται πάνω σε μισθούς και μεροκάματα καθηλωμένα από την πολύχρονη λιτότητα. Οταν σήμερα ο μέσος πραγματικός δείκτης αναπλήρωσης του συντάξιμου μισθού βρίσκεται στο 44% (ενώ ο αντίστοιχος δείκτης βρίσκεται κατά το χρόνο συνταξιοδότησης στο 80%), είναι φανερό ότι το 70% οδηγεί σε συντάξεις του 1/3 του αρχικού συντάξιμου μισθού.

Οσο για τη «γενναιοδωρία» τους στις κατώτερες συντάξεις, ας μη μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τα εγκλήματα της ΝΔ. Με την παράγραφο 4 του άρθρου νομοθετεί ότι η κατώτερη σύνταξη θα αντιστοιχεί «στο 70% του κατώτατου μισθού έγγαμου με πλήρη απασχόληση, όπως αυτός καθορίζεται από την ΕΓΣΣΕ του 2002». Αυτό σημαίνει ότι οι κατώτερες συντάξεις διαμορφώνονται στις 128.000 δραχμές. Αν όμως ίσχυε η σύνδεση των κατώτερων συντάξεων με τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, που κατάργησε η ΝΔ και συνεχίζει - και με αυτό το νόμο - να κρατά σε ισχύ το ΠΑΣΟΚ, η κατώτερη σύνταξη θα έπρεπε να είναι στις 149.660 δραχμές (20 επί 7.483 δραχμές). Να πώς τη ληστεία σε βάρος των συντάξεων, η κυβέρνηση επιχειρεί να την παρουσιάσει ως πολιτική υπέρ των εργαζομένων.