Και ξαφνικά, μέσα στους καπνούς της πολεμικής αναμέτρησης Ισραήλ - Ιράν, ξεπρόβαλε τις τελευταίες μέρες με ιδιαίτερη προβολή στον αστικό Τύπο ...ένα φάντασμα!

Το φάντασμα της μοναρχίας, στο πρόσωπο του διαδόχου του περσικού θρόνου, του γιου του Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Πεχλαβί, που ανέτρεψε ο λαός του Ιράν το 1979.

Ποιος ήταν ο Σάχης και ο οίκος των Πεχλαβί που ανατράπηκε το 1979;

Πρόκειται για μια δυναστεία που κυβέρνησε το Ιράν από το 1925 μέχρι το 1979. Ο πατέρας του (παππούς του σημερινού «διαδόχου») πρωταγωνίστησε στο πραξικόπημα του 1921, με βασικό στόχο να ανατρέψει και να εμποδίσει την επέκταση της Σοβιετικής Περσικής Δημοκρατίας, που είχε δημιουργηθεί για μικρό χρονικό διάστημα στα βορειοδυτικά της χώρας. Τη δεκαετία του 1930 ήταν φιλοναζιστής και ανέπτυξε ιδιαίτερες συμμαχικές σχέσεις με τη ναζιστική Γερμανία. Το 1941 μια ταυτόχρονη βρετανική και σοβιετική εισβολή στο Ιράν οδήγησε στην υποχρεωτική παραίτησή του υπέρ του γιου του, Μοχάμεντ Ρεζά Πεχλαβί. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ιδιαίτερα μετά το οργανωμένο από το παλάτι και με τη στήριξη των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας πραξικόπημα που οδήγησε στην ανατροπή του πρωθυπουργού Μοσαντέκ, το Ιράν βίωσε μια μακρόχρονη περίοδο διακυβέρνησης που χαρακτηρίστηκε από τη βίαιη καταστολή της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τον έντονο αντισοβιετισμό, την ισχυρή διασύνδεση της ιρανικής αστικής τάξης και ειδικά των εταιρειών πετρελαίου με αμερικανικά και βρετανικά μονοπώλια, ταυτόχρονα με την προκλητική, μέσα στη χλιδή διαβίωση του Σάχη και του παλατιού του. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αυταρχισμού, καταστολής, δικτατορικής επιβολής των συμφερόντων της αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της, ΗΠΑ - Βρετανίας, και αντικομμουνισμού, διογκώθηκε η λαϊκή δυσαρέσκεια, που οδήγησε στη λεγόμενη «ιρανική επανάσταση», δηλαδή τη λαϊκή εξέγερση που ανέτρεψε τον Σάχη και η οποία τελικά οδηγήθηκε στην κυριαρχία των ισλαμιστών με επικεφαλής τον Χομεϊνί.

Ο «διάδοχος» του θρόνου, κληρονόμος αυτής της αιματοβαμμένης παράδοσης των Σάχηδων του Ιράν, δεκαετιών καταπίεσης του ιρανικού λαού, εμφανίζεται σήμερα ως το «νέο πρόσωπο» της «δημοκρατικής» επόμενης ημέρας στη χώρα. Ο ίδιος είναι αμερικανοαναθρεμμένος, αφού από το 1978, σε ηλικία 17 χρονών, έφυγε από το Ιράν για στρατιωτική εκπαίδευση στις ΗΠΑ, ενώ στη συνέχεια σπούδασε σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια. Σήμερα έχει επιχειρηματική δραστηριότητα, εμφανίζεται ως οργανωτής μιας σειράς αντιπολιτευτικών πρωτοβουλιών και σχετίζεται με ένα δίκτυο, στηριζόμενο από τη CIA, ιρανικών ΜΚΟ. Είναι δηλαδή καθαρά άνθρωπος των ΗΠΑ...

Δύο πράγματα μπορούμε να σχολιάσουμε:

Ψάχνοντας το αρχείο του «Ριζοσπάστη», θυμηθήκαμε ότι το 2001, όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να ξεκινήσουν πόλεμο στο Αφγανιστάν και να ανατρέψουν τους Ταλιμπάν (που ήταν δικό τους δημιούργημα, στηρίζοντας τις αντικομμουνιστικές ομάδες ακραίων ισλαμιστών), θυμήθηκαν τον εξόριστο από το 1973 βασιλιά του Αφγανιστάν, 86χρονο τότε Ζαχίρ Σαχ, ως ενδεχόμενο ηγέτη της «επόμενης μέρας» στο Αφγανιστάν. Και πάλι τότε δηλώσεις επί δηλώσεων και προβολή από τα αστικά ΜΜΕ των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Και ότι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ για την «απελευθέρωση» χωρών και λαών όλο ...«πρόοδο» φέρνουν: Στο Αφγανιστάν έφεραν τους μουλάδες, στο Ιράκ τον ISIS, στη Συρία την Αλ Νούσρα, στο Ιράν σχεδιάζουν να φέρουν τους Σάχηδες πίσω!

Κατά τ' άλλα μάχονται τον σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση...