Ο Μίκης Θεοδωράκης λαμβάνει το Βραβείο Ειρήνης «Λένιν»

Αυτά δήλωνε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο Μίκης Θεοδωράκης κατά την απονομή του Βραβείου «Λένιν» το 1983, σημειώνοντας πως στέκεται μπροστά τους ως ένας απλός εκπρόσωπος της γενιάς του, «της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης, που η ψυχή της ήταν οι Ελληνες κομμουνιστές». Και ολοκλήρωνε λέγοντας ότι στέκεται «σαν μουσικός και σαν αγωνιστής, απλός στρατιώτης μέσα στην απέραντη και ακατάβλητη στρατιά των απλών ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να υπερασπίσουν με κάθε θυσία τα δημιουργήματα και τον πολιτισμό του ανθρώπου».

Αποσπάσματα από αυτήν την ομιλία διαβάζει ο ηθοποιός Παύλος Ορκόπουλος στο τελευταίο βίντεο της σειράς «8 ηθοποιοί για τον Μίκη Θεοδωράκη», το οποίο είναι αναρτημένο στο κανάλι του «902.gr» στο YouTube.

Ολα τα βίντεο των ηθοποιών Μάκη Παπαδημητρίου, Νεφέλης Μαϊστράλη, Δημήτρη Καταλειφού, Βασίλη Κολοβού, Θανάση Ζερίτη, Αννας Μονογιού, Δημήτρη Μαύρου και Παύλου Ορκόπουλου, που το καθένα «φωτίζει» πλευρές από τη ζωή και το έργο του Μίκη, είναι αναρτημένα στο site mikis100.kke.gr, στην ενότητα «Ηχος και Λόγος».

Σκηνοθεσία: Θανάσης Σπυρόπουλος, Μουσική εκτέλεση - διασκευή: Δημήτρης Ανδρονιάδης, Διεύθυνση φωτογραφίας: Ακης Βαλεργάκης, Σκηνογραφία: Σάκης Μπάιμπος, Επιμέλεια παραγωγής: Παυλίνα Αγαλιανού, Κάμερα: Σωτήρης Γκέκας, Μαρίνα Κάππου, Στέργιος Παπουτσής, Ελλη Γεωργίου, Ηλεκτρολόγος: Κώστας Σαζακλόγλου, Μακιγιάζ: Ελένη Τσαρδάκη.

Για τον Μίκη Θεοδωράκη η στράτευση και οι αγώνες κάτω από την κόκκινη σημαία αποτελούν την ιερότερη περίοδο της ζωής του.

Αντίστοιχα, η σχέση του με την ΕΣΣΔ κρατά χρόνια. Από τη δεκαετία του '40 κιόλας. Στην ΕΣΣΔ πραγματοποίησε πολλές περιοδείες, ενώ εκεί έλαβε το 1957 το πρώτο βραβείο σύνθεσης διά χειρός Σοστακόβιτς. «Στη Σοβιετική Ενωση πρωτοήρθα το 1957. Ηρθα με τη γαλλική αποστολή, με το πλοίο "Μπαλτίκα". Καθώς από μακριά φαινόταν το Λένινγκραντ, ξέσπασα σε αναφιλητά. Η ιδέα ότι θα έβλεπα την πόλη του Λένιν έφερε στη μνήμη μου όλες τις αναμνήσεις της Κατοχής, της Αντίστασης, του Εμφυλίου, της παρανομίας, της φυλακής, της Μακρονήσου. Τους συντρόφους που βασανίστηκαν, σακατεύτηκαν, εκτελέστηκαν. Χίλια δυο πρόσωπα αγαπημένα μπαινόβγαιναν εκείνη τη στιγμή στη μνήμη μου, λες και ήθελαν εγώ ο τυχερός να χαιρετήσω από μέρους τους την ηρωική πόλη του Λένιν».

Ενώ δεν διστάζει να πάρει σαφή θέση και στην απόπειρα ξαναγραψίματος της Ιστορίας. Δήλωνε στον «Ριζοσπάστη» το 2005 με αφορμή το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και το άθλιο κατασκεύασμα της ΕΕ για την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό: «Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει την Ιστορία. Να τη διαστρεβλώσει, εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Τους εγκληματίες με τους ήρωες. Τους κατακτητές με τους απελευθερωτές και τους ναζιστές με τους κομμουνιστές».