Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η «τομή» στις σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο έγινε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτή ήταν που ανήγαγε το ισραηλινό κράτος σε «στρατηγικό εταίρο», βαθαίνοντας τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική συνεργασία μαζί του και προωθώντας τις τριμερείς και άλλες συμμαχίες με τη συμμετοχή του και υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ, ενώ την ίδια ώρα αξιοποίησε και το υποτιθέμενο «προοδευτικό» προσωπείο για να ξεπλύνει το κράτος - δολοφόνο.

Χαρακτηριστικό άλλωστε της σημασίας που απέδιδε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - και τα διάφορα κέντρα που τη στήριξαν - στην εμβάθυνση της συνεργασίας με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ ήταν και το γεγονός ότι ένα από τα πρώτα ταξίδια του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού ήταν στο Ισραήλ, για να συναντήσει τον Νετανιάχου (τον «Μπίμπι», όπως τον προσφωνούσε χαϊδευτικά). Κατά την επίσκεψή του τότε ο Τσίπρας μίλησε για «ουσιαστική τροχιά στρατηγικής συνεργασίας» και για τους τομείς όπου βλέπει περισσότερο «ψητό» το κεφάλαιο: «Θα μπορούσαμε να κάνουμε ουσιαστικότερα βήματα ενίσχυσης των επενδύσεων ανάμεσα στις δύο χώρες», ανέφερε, για να προσθέσει: «Επικεντρώνουμε τις συνομιλίες στην ανάγκη ενίσχυσης της συνεργασίας σε διάφορες μορφές Ενέργειας, στον αγροτοδιατροφικό τομέα, στις υδάτινες τεχνολογίες, στις θαλάσσιες μεταφορές, στην ενίσχυση της συνεργασίας στον Τουρισμό». Εσπευσε μάλιστα μεταξύ άλλων να επισημάνει ότι το ισραηλινό κράτος είναι «φίλος και σύμμαχος».

Ο συγκυβερνήτης και υπουργός Εθνικής Αμυνας τότε, Π. Καμμένος, ήταν πιο σαφής, δηλώνοντας με κάθε ευκαιρία πως «η συνεργασία με το Ισραήλ θα συνεχιστεί και σε πολιτικό αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο (...) Είναι πολύ σημαντική η συνεργασία της Ελλάδος με το Ισραήλ και βεβαίως η τριμερής συνεργασία της Ελλάδος, της Κύπρου και του Ισραήλ για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

Πράγματι, η συνεργασία των δύο κρατών τόσο στο στρατιωτικό επίπεδο - και με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις - όσο και στο επίπεδο των προγραμμάτων αμυντικής έρευνας και ανάπτυξης μπήκε σε νέες βάσεις με τη διακρατική συμφωνία της κυβέρνησης του Ισραήλ με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (Ν. 4398/2016). Η συμφωνία προέβλεπε μεταξύ άλλων «κοινές στρατιωτικές ασκήσεις ή εκπαιδεύσεις (οι οποίες διεξάγονται είτε μέσα στις αντίστοιχες επικράτειες των μερών είτε έξω από αυτές)», «στρατιωτικές ασκήσεις ή εκπαιδεύσεις του προσωπικού του κράτους αποστολής μέσα στην επικράτεια του κράτους υποδοχής», ακόμα και «χωρίς την άμεση συμμετοχή του προσωπικού του κράτους υποδοχής» (τύπου «μπάτε σκύλοι αλέστε»), «κοινά προγράμματα αμυντικής έρευνας και ανάπτυξης», όπως και «οποιαδήποτε άλλη μορφή αμυντικής συνεργασίας», ενώ έμπαινε βασικός στόχος η «περαιτέρω ενίσχυση (...) της αμυντικής και στρατιωτικής συνεργασίας».

Εναν χρόνο μετά, το 2017, την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου σηματοδότησε η πρώτη τριμερής συνάντηση των υπουργών Αμυνας στην Αθήνα, όπου αποφασίστηκε η επέκταση της συνεργασίας σε επίπεδο επιχειρήσεων και ασκήσεων κ.ο.κ.

Μάλιστα, το 2018 η Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ διευρύνθηκε, καθώς για πρώτη φορά συμμετείχαν οι ΗΠΑ, δηλωτικό κι αυτό της σημασίας που αποδίδει διαχρονικά ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στις διεργασίες στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών για τις ενεργειακές πηγές, τους εμπορικούς δρόμους κ.ά. Το σχήμα «3+1» (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ + ΗΠΑ) η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ ψάχνει τρόπους να το επανενεργοποιήσει.

Στο παραπάνω πλαίσιο πραγματοποιήθηκαν τα Ανώτατα Συμβούλια Συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ: Για το 2ο ο Αλ. Τσίπρας ξαναβρέθηκε στο Ισραήλ, ενώ το 3ο Συμβούλιο έγινε στη Θεσσαλονίκη το 2017.

Στο «παλμαρέ» των σχέσεων καταγράφονται οι επισκέψεις Κοτζιά και Καμμένου το 2015 στο Ισραήλ, 7 τριμερείς, 2 Ανώτατα Συμβούλια διμερούς συνεργασίας και η συνεργασία στα Ενεργειακά με τον «East Med».

Και, βέβαια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλειψε κι αυτή να κάνει πλάτες στις σφαγές του Ισραήλ. Για παράδειγμα, τον Μάη του 2018, την ώρα που ο «διαβολικά καλός» Τραμπ (πάλι με βάση τα λεγόμενα Τσίπρα) αποφάσιζε να εγκαινιάσει τη νέα πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντάς την ουσιαστικά ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, 40 Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν ενώ λίγες μέρες πριν ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωνε τον Νετανιάχου ότι συμμερίζεται τις «ανησυχίες του για την ασφάλεια στην περιοχή».

Αποκορύφωμα αποτελεί όλη την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η αγνόηση και το καταχώνιασμα του ομόφωνου ψηφίσματος της ελληνικής Βουλής το 2015 για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Μεθόδευση την οποία συνεχίζει επάξια η ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη στην σύσφιξη των σχέσεων και στη στήριξη του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ.

Μάλιστα έχει γράψει Ιστορία η κυνική απάντηση του Αλ. Τσίπρα ενώπιον του Μ. Αμπάς κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα το 2015, όταν ο τότε πρωθυπουργός ρωτήθηκε αν και πότε η κυβέρνηση θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. «Οταν ο χρόνος κριθεί κατάλληλος, η Ελλάδα θα προχωρήσει στα απαραίτητα βήματα. Εως τότε εμείς θα κρίνουμε πώς η Ελλάδα θα παίξει εποικοδομητικό ρόλο στη διαδικασία επίλυσης του Παλαιστινιακού ζητήματος», ανέφερε. Και για να μην υπάρξει καμία παρερμηνεία των προθέσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, για μία ακόμα φορά προχώρησε σε εξίσωση θυμάτων και θυτών: «...όπως μας ανησυχεί ιδιαίτερα και η κλιμάκωση της καταπίεσης, της έντασης και της βίας, στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, δυστυχώς με θύματα αμάχους»!

Κατόπιν αυτών, θα ήταν αχαριστία η ΝΔ να μην αναγνωρίσει τις υπηρεσίες του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν τον Ιούλη του 2020 όταν ήρθε για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής νομοσχέδιο με τίτλο «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του υπουργείου Αμυνας του Κράτους του Ισραήλ και του υπουργείου Εθνικής Αμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας για την προμήθεια Εξοπλισμού και Υπηρεσιών Αμυνας», ένα νομοσχέδιο επέκτασης της στρατιωτικής συνεργασίας με το κράτος - δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού.

Στη συζήτηση που προηγήθηκε της ψήφισης του νομοσχεδίου στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, ο εισηγητής εκ μέρους της ΝΔ Στ. Γκίκας χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «συμφωνία - οδηγό και πλαίσιο», ενώ συνεχάρη τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «σωστά» αναβάθμισε τη σχέση Ελλάδας - Ισραήλ το 2016 με αυτήν τη συμφωνία. Κι αυτό καθώς, όπως είπε ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος, η συμφωνία «βάζει το πλαίσιο για να ακολουθήσουν κι άλλες συμφωνίες, πιο εξειδικευμένες (...) που δεν μπορεί να περιμένουν άλλο».

Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια έχει πάρει τα εύσημα και επίσημα απ' τους Ισραηλινούς. Σε συζήτηση που είχαν διοργανώσει τον Μάη του 2020 το ΕΛΙΑΜΕΠ και η πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα για τις διμερείς σχέσεις, ο τότε Ισραηλινός πρέσβης Γιόσι Αμράνι αναγνώρισε ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγινε μεγάλη πρόοδος στις διμερείς σχέσεις, τονίζοντας ότι πρέπει να συνεχίσουν όπως έγινε επί Τσίπρα, ετοιμάζοντας το επόμενο βήμα αναβάθμισης των διμερών σχέσεων, όπως και έγινε.

Στην ίδια συζήτηση ο Αλ. Διακόπουλος, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού, αναφέρθηκε σε διαβεβαιώσεις που έδινε ως στρατιωτικός σε ομολόγους του από το Ισραήλ ήδη από τα τέλη 2014, όταν ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ότι «η σχέση μας δεν είναι οπορτουνιστική ή μεταβατική αλλά γεωστρατηγική, και θα συνεχίσει και θα εμβαθύνει επί ΣΥΡΙΖΑ, όπως και έγινε».

Κάτι που επιβεβαίωσε και ο Ε. Καλπαδάκης, διπλωματικός σύμβουλος του Αλ. Τσίπρα, υποστηρίζοντας τον δικομματικό («bipartisan») χαρακτήρα της ενίσχυσης των σχέσεων με το Ισραήλ που έγινε πιο ισχυρός με τα χρόνια. Οπως είπε, η τέτοια διαδικασία ενίσχυσης ξεκίνησε το 2010, επί Γ. Παπανδρέου, και δεν αμφισβητήθηκε από τα κόμματα του εκάστοτε δικομματισμού.

Και κάπως έτσι η «μαχητική» υπεράσπιση της στρατηγικής σχέσης με το κράτος - δολοφόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο σήμερα: Από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, όπως η Ρ. Δούρου, να σπεύδουν την επομένη της 7ης Οκτώβρη στην ισραηλινή πρεσβεία για να αναπαράγουν όλα τα προσχήματα που προετοίμασαν τη σφαγή που ακολούθησε, μέχρι τις δηλώσεις Ζαχαριάδη στην αρχή αυτής της εβδομάδας, πως η καταδίκη της γενοκτονίας «δεν σημαίνει, μια εξωτερική πολιτική που έχει βάθος χρόνου και βάθος περιεχομένου να την ακυρώσουμε»...