MotionTeam

Σε αυτό το φόντο, από τη μία η κυβέρνηση της ΝΔ υπόσχεται «κάθαρση» και ότι θα λάβει μέτρα που δήθεν θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, και από την άλλη τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα, και ιδιαίτερα οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, που διαχρονικά ψηφίζουν, συνδιαμορφώνουν και υλοποίησαν την ΚΑΠ από κυβερνητικές θέσεις, παριστάνουν τους ανήξερους, βρίσκοντας ευκαιρία να συγκαλύψουν τις μεγάλες αμαρτίες τους.

Στην πραγματικότητα οι εξελίξεις αυτές δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία. Το πραγματικό σκάνδαλο είναι η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ και οι κανόνες χορήγησης των αγροτικών επιδοτήσεων, που βρίσκονται στην ευθύνη του ΟΠΕΚΕΠΕ, ενός κρατικού οργανισμού κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση των κυβερνήσεων διαχρονικά, υποχείριου των διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Γιατί οι επιδοτήσεις δεν δίνονται «για το καλό του αγρότη». Είναι μέρος της ληστείας που υφίστανται οι βιοπαλαιστές γεωργοί και κτηνοτρόφοι από τα εμπορικά, μεταποιητικά και τραπεζικά μονοπώλια, καθώς μέσω αυτών οι εμποροβιομήχανοι συμπιέζοντας τις τιμές στον αγρότη εξασφαλίζουν πάμφθηνες πρώτες ύλες, που είναι προϋπόθεση για την κερδοφορία τους.

Αλλωστε η χορήγησή τους δεν ανέστειλε την τάση μείωσης του συνολικού αριθμού των αγροτών στην Ελλάδα. Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 2009 - 2020 σύμφωνα με την απογραφή της ΕΛΣΤΑΤ μειώθηκε κατά 26,6% (από 723 χιλιάδες σε 530 χιλιάδες).

Επίσης, οι επιδοτήσεις δεν είναι πόροι που «δίνονται» από την ΕΕ. Προέρχονται από τα έσοδα των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, δηλαδή κατά κύριο λόγο από τη φοροληστεία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Συγκεκριμένα, πριν από δυο δεκαετίες προωθήθηκε, εν μέσω αντιδράσεων και μεγάλων αγροτικών πανελλαδικών κινητοποιήσεων, η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, που είχε ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη εγκατάλειψη καλλιεργειών και αγροτικών δραστηριοτήτων.

Οι αποσυνδεδεμένες από την παραγωγή λεγόμενες «άμεσες» εισοδηματικές ενισχύσεις ήταν το μέτρο που σταδιακά κυριάρχησε, με σημείο καμπής την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 2003. Από το 2013 και μετά οι συνδεδεμένες ενισχύσεις αντικαταστάθηκαν πλήρως από τις άμεσες (στη συντριπτική τους πλειοψηφία αποσυνδεδεμένες) ενισχύσεις.

Η αιτιολόγηση που έδινε η ίδια η ΕΕ είναι ότι η επιδότηση δίνεται με τη μορφή της εισοδηματικής ενίσχυσης ανεξαρτήτως παραγωγής, έτσι ώστε ο αγρότης να μπορεί πιο εύκολα να προσαρμοστεί στη διαρκώς εναλλασσόμενη ζήτηση της αγοράς, προσαρμόζοντας αντίστοιχα την καλλιέργειά του.

Στην ουσία, η υιοθέτηση των αποσυνδεδεμένων ενισχύσεων εξυπηρέτησε την προσαρμογή της παραγωγής, της μεταποίησης και της εμπορίας των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων στους νέους κανόνες της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής αγοράς. Ωστε κριτήριο για το τι θα παραχθεί και πόσο, τι θα εισαχθεί ή θα εξαχθεί να αποτελεί η κερδοφορία των εμποροβιομηχάνων της ΕΕ που διακινούν ή μεταποιούν αγροτικά προϊόντα εντός ή εκτός ΕΕ, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες των χωρών της για παραγωγή συγκεκριμένων αγροτικών προϊόντων, στα οποία η ΕΕ μπορεί να ήταν ακόμα και ελλειμματική (π.χ. βαμβάκι, καπνός κ.ά.) και μέχρι τότε στηρίζονταν οι παραγωγοί τους μέσω (συνδεδεμένης με την παραγωγή) επιδότησης στην τιμή τους.

Παράλληλα η θέσπισή τους έδωσε ώθηση στην αναδιάρθρωση και στη διαμόρφωση «επιχειρηματικού τύπου» αγροτικών εκμεταλλεύσεων.

Ολα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις, επειδή κινούνται απαρέγκλιτα στις ράγες της ΚΑΠ της ΕΕ, απέρριπταν το πάγιο και διαχρονικό αίτημα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος να συνδέονται οι επιδοτήσεις με την πραγματική γεωργική παραγωγή και το πραγματικό ζωικό κεφάλαιο.

Επομένως, είναι πρόκληση σήμερα να κάνουν ότι «πέφτουν από τα σύννεφα». Η πρόκληση μεγαλώνει δε αν αναλογιστεί κανείς ότι διαχρονικά αυτοί που νομοθετούσαν και δέχονταν την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συκοφαντούν τους αγρότες που κινητοποιούνταν, ότι «θέλουν να κάθονται και να παίρνουν επιδοτήσεις».

Μάλιστα οι αγρότες έφτασαν να επιβαρύνονται με εκατοντάδες και χιλιάδες ευρώ για μελέτες και συμβουλές για να παρακολουθούν τις απαιτήσεις και δεσμεύσεις των διαφόρων προγραμμάτων, να πληρώνουν αδρά μέχρι και για την υποβολή αίτησης, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να την κάνουν μόνοι τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ακέραιη την ευθύνη για όλα αυτά, γιατί τα σχεδίασε και τα υλοποιεί στο πλαίσιο του Στρατηγικού Σχεδίου της ΚΑΠ 2021 - 2027. Εχει τεράστια ευθύνη, γιατί παρά τις καταγγελίες εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια, εξακολούθησε να εφαρμόζει μέχρι και σήμερα τη λεγόμενη «τεχνική λύση» για τη χορήγηση των επιδοτήσεων στην κτηνοτροφία, την οποία επινόησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015 - 2017, με τη σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών, προκειμένου να εφαρμοστεί στην Ελλάδα η πρόβλεψη της ΚΑΠ για πλήρη αποσύνδεση της επιδότησης από το κτηνοτροφικό κεφάλαιο και χορήγησή της με βάση την έκταση των βοσκοτόπων και την εικονική κατανομή τους.

Σε αυτό ακριβώς το έδαφος της «τεχνικής λύσης», της «αποσυνδεδεμένης» ενίσχυσης και της καταλήστευσης του πραγματικού αγρότη από τα μονοπώλια, άνοιξαν οι χαραμάδες διαφθοράς και ψηφοθηρίας των κυβερνώντων γύρω από τις επιδοτήσεις, προέκυψαν διάφοροι επιτήδειοι που πλούτιζαν απομυζώντας μέρος από αυτές.

Σε τελική ανάλυση, κυβερνήσεις και υπουργοί διόριζαν και απομάκρυναν διοικήσεις και ανώτερα διευθυντικά στελέχη στον ΟΠΕΚΕΠΕ με γνώμονα μικροπολιτικές εξυπηρετήσεις και με το πρόσχημα να είναι ένας οργανισμός «ευέλικτος και γρήγορος», όμοιος των ιδιωτικών συμφερόντων που λυμαίνονταν τα πληροφοριακά - λειτουργικά του συστήματα και τους ίδιους τους αγρότες, με τέλη και χαράτσια όπως για την υποβολή δηλώσεων κ.λπ.

Το πραγματικό θύμα όλων των παραπάνω είναι οι βιοπαλαιστές γεωργοί και κτηνοτρόφοι, που αναγκάζονται να πουλάνε τα προϊόντα τους σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους, ώστε οι όμιλοι της εμπορίας και της μεταποίησης να εξασφαλίζουν φτηνά αγροτικά προϊόντα τα οποία πωλούν, μεταποιημένα ή μη, αντλώντας μονοπωλιακό υπερκέρδος, καθώς και γενικότερα οι καπιταλιστές που επενδύουν στην αγροτική παραγωγή.

Σήμερα, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις και παρά τις δήθεν διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, οι αγροτοκτηνοτρόφοι είναι εκείνοι που πληρώνουν τον λογαριασμό, καθώς βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι με μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδοτήσεων, με νέα χαράτσια και περικοπές στα ποσά που τους αναλογούν.

Οι βιοπαλαιστές της υπαίθρου, με κριτήριο την πείρα που έχουν συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια, μπορούν να διακρίνουν ότι καμία «κάθαρση» δεν μπορεί να γίνει από εκείνους που δημιούργησαν το πρόβλημα. Η οργή που δικαιολογημένα νιώθουν και από τη συγκεκριμένη εξέλιξη μπορεί να δώσει ορμή στον οργανωμένο αγώνα τους.

Πραγματική κάθαρση γι' αυτούς είναι με τη συσπείρωσή τους στους Αγροτικούς Συλλόγους, στις Ομοσπονδίες, στην Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων να συγκρουστούν αποφασιστικά με την πολιτική της ΕΕ, των κομμάτων της και των κυβερνήσεων, που τους ξεκληρίζει, που γεννά και συγκαλύπτει «σκάνδαλα». Σε αυτό το έδαφος μπορεί να αναπτυχθεί και ένας γόνιμος προβληματισμός για το πώς τελικά ο τεράστιος πλούτος που παράγουν οι εργάτες και οι αγρότες στη χώρα θα περάσει στα δικά τους χέρια, και δεν θα τον κλέβουν με διάφορους τρόπους μια χούφτα μονοπώλια.