Tην ενοχή των κατηγορουμένων για την τεράστια οικολογική καταστροφή του Σαρωνικού που προκλήθηκε μετά τη βύθιση του 45χρονου σαπιοκάραβου δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ», τον Σεπτέμβρη του 2017, έχει προτείνει η εισαγγελέας της έδρας στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πειραιά.

Ο τρόπος που διεξάγεται η δίκη γεννάει περισσότερα ερωτήματα απ' όσα απαντώνται στην ακροαματική διαδικασία για τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους, καθώς χρειάστηκαν 7,5 ολόκληρα χρόνια για να ξεκινήσει η δίκη και παρά το σοβαρό γεγονός της τεράστιας καταστροφής της θάλασσας και των ακτών, παρά το κόστος της απορρύπανσης που πλήρωσε από την τσέπη του ο λαός (περίπου 90 εκατ. ευρώ), το Δημόσιο δεν παρίσταται στη δίκη, καθώς τα συναρμόδια υπουργεία Ναυτιλίας και Περιβάλλοντος, αλλά και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, που εκπροσωπεί το Δημόσιο, δεν ενδιαφέρθηκαν να παραστούν για την υποστήριξη της κατηγορίας σε βάρος του πλοιοκτήτη και της εταιρείας απορρύπανσης.

Η όλη διαδικασία συμβάλλει στο να συγκαλυφθεί ότι πρόκειται για άλλο ένα έγκλημα με τη σφραγίδα του κέρδους.

Υστερα από οκτάμηνη ακροαματική διαδικασία, που άρχισε τον περασμένο Οκτώβρη, η εισαγγελική λειτουργός πρότεινε την ενοχή του πλοιοκτήτη Θεόδωρου Κουντούρη και του υπευθύνου της εταιρείας που ανέλαβε την απορρύπανση Μιχάλη Σπανόπουλου, οι οποίοι διώκονται για τα κακουργήματα της ηθικής αυτουργίας σε πρόκληση ρύπανσης από πρόθεση κατά συναυτουργία με σκοπό οικονομικό όφελος, η οποία είχε ως επακόλουθο σοβαρή και ευρεία ρύπανση και υποβάθμιση, καθώς και σοβαρή και ευρεία οικολογική και περιβαλλοντική διατάραξη και καταστροφή, σε πρόκληση ναυαγίου με πρόθεση, από την οποία προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο κατά συναυτουργία και ηθικής αυτουργίας.

Επίσης, πρότεινε την ενοχή του μηχανοδηγού που επέβαινε στο πλοίο την ώρα της βύθισης για πρόκληση ρύπανσης από πρόθεση, πρόκληση ναυαγίου με πρόθεση και απόρριψη ρυπογόνων ουσιών από πλοίο, από την οποία προκλήθηκε υποβάθμιση της ποιότητας του θαλάσσιου ύδατος. Αντίθετα, πρότεινε την απαλλαγή λόγω αμφιβολιών του δεύτερου άπειρου ναύτη.

Ξεκινώντας την αγόρευσή της, η εισαγγελέας τόνισε ότι «στην ουσία ήταν οικονομικό έγκλημα που αναδείχθηκε», σημειώνοντας πως υποβλήθηκαν δεκάδες αιτήματα για καταβολή αποζημιώσεων δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Η εισαγγελική λειτουργός κατέληξε επιπλέον στο συμπέρασμα πως δεν ισχύει το πόρισμα του Ανωτάτου Συμβουλίου Ναυτικών Ατυχημάτων (ΑΣΝΑ) πως το ναυάγιο προκλήθηκε από το άνοιγμα των επιστομίων για το έρμα, αλλά από έκρηξη, όπως σημείωνε το πόρισμα του Τμήματος Ναυπηγικής και Τεχνολογίας του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.

Ως προς τις ευθύνες του πλοιοκτήτη, του πλοιάρχου και του ναύτη, η εισαγγελέας επεσήμανε πως δεν ενημέρωσαν τις λιμενικές αρχές όταν το πλοίο παρουσίασε κλίση και άρχισε να βυθίζεται. Το Λιμενικό ενημερώθηκε 50 λεπτά μετά, από άλλο πλοίο. «Υπήρξε δόλος στην αποφυγή επικοινωνίας με τις Αρχές», τόνισε η εισαγγελέας της έδρας.