Σε κλίμα συγκίνησης και αγωνιστικής ανάτασης δεκάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία αλλά και που επισκέπτονται αυτές τις μέρες τη χώρα στο πλαίσιο της βράβευσής τους ως πρωτοπόρων στη μάχη της Οικονομικής Εξόρμησης, απέτισαν φόρο τιμής στον ηρωικό Κόκκινο Στρατό, σε όλους όσοι εμπνεόμενοι και καθοδηγούμενοι απ' τα υψηλότερα των ιδανικών συνέτριψαν στο πεδίο της μάχης το φίδι του ναζισμού - φασισμού, δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας τους, την υπεράσπιση ενός φωτεινού μέλλοντος για όλη την ανθρωπότητα χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Πνιγμένο το Μνημείο από λουλούδια, που από νωρίς το πρωί κατέθεταν ποτάμια κόσμου που συρρέουν τιμώντας την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, με τον σοβιετικό λαό ανάμεσά τους να έχει καταβάλει το μεγαλύτερο τίμημα, παρά την αστυνομοκρατία και τους ελέγχους που δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την αθρόα προσέλευση, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Τα κόκκινα γαρίφαλα και τα τριαντάφυλλα, οι υψωμένες γροθιές, υπόμνηση ότι οι λαοί δεν ξεχνούν, η άθλια επιχείρηση παραχάραξης της Ιστορίας δεν περνάει και τα διδάγματα της Αντιφασιστικής Νίκης παραμένουν άσβεστος φάρος.

7.000 μαχητές βρίσκονται θαμμένοι στον χώρο του Μνημείου, απ' τους συνολικά 80.000 που έπεσαν στις μάχες για την κατάληψη του Βερολίνου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, ανάμεσα στους νεκρούς ηλικίας μεταξύ 18 και 56 ετών, βρίσκονται 100 γυναίκες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν γιατροί και ασυρματίστριες. Εκτός από τους Ρώσους μαχητές, στους τάφους είναι θαμμένοι 1.500 στρατιώτες από τη Σοβιετική Ουκρανία, 500 από τη Λευκορωσία, 150 από το Καζακστάν, 100 από τη Λιθουανία και από τις άλλες Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Το πάρκο στο οποίο βρίσκεται το μνημείο εκτείνεται σε έναν χώρο 900 στρεμμάτων, δημιουργήθηκε μεταξύ 1876 και 1888, ως ένα από τα 4 ιστορικά πάρκα αναψυχής του Βερολίνου και φιλοξένησε μέσα στον χρόνο μεγάλα συλλαλητήρια του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το πάρκο επιλέχθηκε από τη σοβιετική στρατιωτική διοίκηση για να γίνει ο χώρος του κεντρικού σοβιετικού Μνημείου στη Γερμανία. Φιλοτεχνήθηκε σύμφωνα με τα σχέδια του Σοβιετικού αρχιτέκτονα Γιάκοβ Μπελοπόλσκι, του γλύπτη Γεβγένι Βούτσετιτς, του ζωγράφου Αλεξάντερ Γκορπένκο και της μηχανικού Σάρας Βαλέριους, μετά από καλλιτεχνικό διαγωνισμό, στον οποίο είχαν υποβληθεί 33 προτάσεις.

Μπαίνοντας στον χώρο του Μνημείου, μέσα από αψίδες θριάμβου, ο επισκέπτης συναντά το άγαλμα της Μητέρας Πατρίδας που θρηνεί για τον χαμό των παιδιών της. Από το σημείο αυτό ανοίγεται ο άξονας προς το κεντρικό Μνημείο, με σημύδες και από τις δύο πλευρές.

Η είσοδος στον κυρίως χώρο του Μνημείου σχηματίζεται από δύο σοβιετικές σημαίες κατασκευασμένες από κόκκινο γρανίτη, πλαισιωμένες από τα αγάλματα δύο γονατιστών στρατιωτών, ενός νέου και ενός ηλικιωμένου. Διασχίζοντάς την ο επισκέπτης βλέπει πέντε επιτύμβιες πλάκες τοποθετημένες στον χώρο και στο βάθος να δεσπόζει επιβλητικό το κεντρικό Μνημείο. Οι πλάκες είναι συμβολικές καθώς οι τάφοι των στρατιωτών βρίσκονται στα πλαϊνά τμήματα του χώρου, κάτω από πλατάνια και πίσω από το κεντρικό Μνημείο.

Δεξιά και αριστερά του χώρου που πλαισιώνει το Μνημείο είναι τοποθετημένες 16 σαρκοφάγοι από ασβεστόλιθο, συμβολικά για κάθε μία από τις 16 Σοβιετικές Δημοκρατίες (που υπήρχαν το 1945), με ανάγλυφα γλυπτά στρατιωτικών σκηνών και αποσπάσματα κειμένων του Ιωσήφ Στάλιν, απ' τη μια μεριά στα ρωσικά και απ' την άλλη στα γερμανικά. Οι απεικονίσεις των σαρκοφάγων έχουν τα εξής θέματα: Η Επίθεση των Γερμανών, Καταστροφή και δεινά στη Σοβιετική Ενωση, Θυσία και αυταπάρνηση του σοβιετικού λαού και υποστήριξη του στρατού, Ηρωικός στρατός, Ηρωικός αγώνας του στρατού, Θυσία και δεινά του στρατού, Νίκη, Ηρωικός θάνατος.

Στο επίκεντρο του συμπλέγματος υψώνεται επιβλητικό το άγαλμα του σοβιετικού στρατιώτη - απελευθερωτή με σπαθί, που κρατάει στην αγκαλιά του ένα Γερμανόπουλο, ενώ στέκεται πάνω σε μια σπασμένη σβάστικα. Σύμφωνα με τον στρατάρχη της Σοβιετικής Ενωσης Βασίλι Τσουικόφ, το άγαλμα του Βούτσετιτς τιμά το κατόρθωμα του λοχία Νικολάι Μασάλοφ (1921 - 2001), ο οποίος κατά τη διάρκεια της τελικής επίθεσης στο κέντρο του Βερολίνου διακινδύνευσε τη ζωή του κάτω από τα πυρά των γερμανικών πολυβόλων, για να σώσει ένα κορίτσι τριών χρόνων, του οποίου η μητέρα είχε εξαφανιστεί.

Το άγαλμα ύψους 12 μέτρων και βάρους 70 τόνων είναι τοποθετημένο πάνω σε βάση, που αποτελεί και κρύπτη με πανοραμικό ψηφιδωτό, η οποία ανοίγει μόνο κατά την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης. Το άγαλμα και η βάση εδράζονται σε λόφο που παραπέμπει στους τύμβους «κουργκάν» των σλαβικών και άλλων λαών.