Αναλυτικά σημειώνουν:
«Η συντρόφισσα Φωτεινή γεννήθηκε στις 13 Φλεβάρη 1930 στο χωριό Μαράσια Εβρου. Από τη μικρή της ηλικία εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και στα δεκαεπτά της, το 1947, βγήκε στο βουνό και κατατάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.
Εδωσε πολλές μάχες σε ομάδα σαμποτέρ και πήρε μέρος στη μάχη στους Μεταξάδες. Τραυματίστηκε δύο φορές. Μάλιστα τη δεύτερη φορά, χτυπήθηκε από σφαίρα στο στήθος και αναγκάστηκε να περάσει στη Βουλγαρία για να νοσηλευτεί και μετά την ανάρρωσή της ξαναγύρισε στις μάχες.
Μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου πέρασε στη Βουλγαρία στην Μπερκόβιτσα και μετά, το 1950 πήγε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Εκεί εργάστηκε ως εργάτρια βιβλιοδέτρια στον Εκδοτικό "13 Δεκέμβρη". Μετά τη διάσπαση του Κόμματος 1968, το 1971, έφυγε για τη Βουδαπέστη μαζί με τον σύντροφο και σύζυγό της, Κατσαρό Γιώργο, που μετακινήθηκε με τον μηχανισμό του Κόμματος. Το 1982 επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα και συνδέθηκε στην ΚΟΒ Περισσού όπου παρέμεινε μέλος μέχρι το τέλος της ζωής της.
Η συντρόφισσα Φωτεινή, κομμουνίστρια εργάτρια, απέκτησε σημαντική πείρα από την πορεία σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ετσι, αυτήν την πείρα, μας ξάφνιασε, όταν στους μεγάλους κλυδωνισμούς και το ιστορικό πισωγύρισμα των ανατροπών το 1991, όταν οι κομμουνιστές όπου Γης πάλευαν να εξηγήσουν τις εξελίξεις, νηφάλια τη συνέδεσε με ένα νήμα διατυπώνοντας, πολύ νωρίς, συμπεράσματα, που στην πορεία των μελετών του Κόμματος, επιβεβαιώθηκαν.
Η συντρόφισσα Φωτεινή ανήκει στη γενιά των κομμουνιστών, που σε κάθε σταθμό της Ιστορίας, ανάτασης ή ύφεσης του κινήματος, νίκης ή προσωρινού πισωγυρίσματος στάθηκε ακλόνητη, αταλάντευτα, σε εκείνη την πλευρά που φωτίζει το λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας, τον σοσιαλισμό.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στα παιδιά της, στους συντρόφους Γιάννη και Φιλίτσα, στα εγγόνια της και σε όλους τους συγγενείς και τους οικείους της».
Η επικήδειος τελετή θα γίνει τη Δευτέρα 12 Μαΐου στις 11.50 π.μ. στη Ριτσώνα.