Ταυτόχρονα όμως, στο βλέμμα του εργάτη που αρνείται να σκύψει το κεφάλι, αποτυπώνεται και η αποφασιστικότητα. Μια δύναμη που - ανάμεσα μερικές φορές σε εξάρσεις οργής - βγαίνει με μια σιγουριά ήρεμη.

Κοινός είναι σε γενικές γραμμές και ο τρόπος με τον οποίο χαράσσεται η σιγουριά από την ταξική αλληλεγγύη στο βλέμμα τους. Το πώς τους συγκινεί, όταν έρχεται από τον συνάδελφο, από τον εργάτη που δουλεύει αλλού, από τον γείτονα, τον διπλανό.

Ισως όμως πουθενά αλλού δεν είναι αυτό πιο αντιληπτό από την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ. Εκεί, οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων, χωριών ολόκληρων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη σε μια πολύ μεγάλη περιοχή με την τύχη της μοναδικής βιομηχανίας παραγωγής σιδερονικελίου στην ΕΕ.

Το ότι η ΛΑΡΚΟ αποτελεί το κέντρο βάρους της ζωής στη Λοκρίδα αποδεικνύεται παντού, ακόμα και στη γεωγραφική κατανομή του χώρου. Από κάθε σπίτι της Λάρυμνας βλέπει κανείς το εργοστάσιο, ή έστω την τσιμινιέρα του που δεσπόζει πάνω από τον κόλπο. Τα καφενεία πάνω στην ακτή τη θέα του έχουν. Ακόμα και όσοι ζουν απέναντι, στον οικισμό της ΛΑΡΚΟ, το βλέπουν από παντού. Αλλωστε, ο δρόμος που οδηγεί στον οικισμό, περνά πρώτα από την πύλη του εργοστασίου. Τα μπαλκόνια στα σπίτια του οικισμού, σαν αυτό στην πολυκατοικία «4» που παραχωρήθηκε από έναν εργαζόμενο όταν κρίθηκε ότι ήταν πολύ αργά για επιστροφή το βράδυ της Τετάρτης, βλέπουν στο εργοστάσιο. Η μαύρη σκόνη από το εργοστάσιο που τρυπώνει στα μικρά αυτά σπίτια, και μαζί με τα σημάδια του χρόνου, τους έχουν αφαιρέσει τον τίτλο του «πρότυπου», που είχαν πριν αρκετές δεκαετίες.

Ισως το μοναδικό σημείο της περιοχής που το εργοστάσιο δεν τρυπώνει στον ορίζοντα να είναι η ψησταριά που βρίσκεται στην άκρη του οικισμού, πάνω στο κύμα και κάτω από έναν λόφο. Εκεί ήταν που ξεκίνησαν οι συζητήσεις μας. Μπορεί το εργοστάσιο να μην φαινόταν, όλοι όμως στα τραπέζια ήταν οι εργάτες του. Εκείνη την ώρα «γιόρταζαν» τη νέα τους μεγάλη κινητοποίηση, με μουσική και τραγούδια. Γιατί αυτή η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση και η κινητοποίηση αμέσως μετά στην Εθνική πρόσθεσε ένα ακόμα κεφάλαιο στον αγώνα τους, τη στιγμή μάλιστα που μπήκε σε νέα φάση.