Στην κατά τα φαινόμενα ήρεμη Σλοβενία, επικρατεί εδώ και μήνες πυρετός. Ενας πυρετός που κάνει τον υδράργυρο του δημόσιου πολιτικού διαλόγου να ανεβαίνει στα ύψη κάθε φορά που αναφέρεται ο κρίσιμος, για την πολιτική ηγεσία της Λιουμπλιάνα, «εθνικός στόχος» για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ! Και ο πυρετός ανεβαίνει, όχι μόνον εξαιτίας του ζήλου της κυβέρνησης του προέδρου Μίλαν Κούτσαν να εξασφαλίσει - με κάθε μέσο - μια θέση στην αγκαλιά του Βορειοατλαντικού Συμφώνου κατά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Πράγα τον ερχόμενο Νοέμβρη, αλλά (κυρίως) και λόγω των έντονων λαϊκών αντιδράσεων που εγείρει αυτός ο στόχος...

-- «Θα εξακολουθήσουμε να πιέζουμε για την ένταξη της Σλοβενίας στο ΝΑΤΟ. Αυτός είναι ο υπέρτατος στόχος μας», είχε πει πρόσφατα σε εθνικό του διάγγελμα ο πρόεδρος Κούτσαν.

-- «ΝΑΙ στην Ελευθερία! ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ» απαντούσαν την ίδια ώρα από τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ της χώρας ακαδημαϊκοί, φοιτητές, δημοσιογράφοι και κοινωνιολόγοι.

-- «Είμαστε από τους πρώτους υποψήφιους προς ένταξη στο ΝΑΤΟ... όμως ο απόηχος των αντιδράσεων που εκφράζουν στη χώρα μας οι αντι-ΝΑΤΟικοί ακτιβιστές και καταφθάνει στις ηγεσίες των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, μας προκαλεί αμηχανία, εάν δε μας βάζει σε δύσκολη θέση», ομολογούσε τις προάλλες ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβενίας, Ντιμίτρι Ρούπελ...

Πράγματι. Μολονότι, στη Σλοβενία δεν υπάρχει ακόμη ένα ισχυρό και καλά οργανωμένο αντι-ΝΑΤΟικό κίνημα, η κοινή γνώμη αλλά και μεγάλο μέρος των ΜΜΕ εναντιώνονται στον «εθνικό στόχο» ένταξης της Σλοβενίας στο ΝΑΤΟ, που έχει θέσει από το 1991 (δηλαδή από την εποχή ανεξαρτητοποίησης της χώρας από την πρώην Γιουγκοσλαβία) ο πρόεδρος Μ. Κούτσαν. Ερευνα σφυγμομέτρησης των διαθέσεων της κοινής γνώμης στη Σλοβενία, η οποία μάλιστα χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση και δημοσιοποιήθηκε πριν ένα μήνα, κατέγραψε, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, πως πάνω από το 50% του σλοβενικού λαού αντιτίθεται στην προοπτική ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ!

Οπως καταγράφει ο Ρικ Ρόζοφ σε άρθρο του (27 Απρίλη) στον ηλεκτρονικό κόμβο της διεθνούς οργάνωσης «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΝΑΤΟ», οι πολέμιοι ένταξης της Σλοβενίας στο ΝΑΤΟ μολονότι δεν είναι καλά οργανωμένοι και δεν έχουν ακόμη πραγματοποιήσει μεγάλης κλίμακας αντιΝΑΤΟικές διαδηλώσεις, δεν έχουν αδειανή τη φαρέτρα των επιχειρημάτων τους έναντι της κυβέρνησης...

Πρώτον, λένε, η κυβέρνηση ήδη έχει ξοδεύσει πολλά χρήματα για να πετύχει την ένταξη της χώρας. Ομως, ακόμη και εάν και εφόσον γίνει αυτό, θα χρειαστούν ακόμη περισσότερα κονδύλια για ζητήματα όπως η αγορά νέων (συμμαχικών...) όπλων για τις ανάγκες «εκσυγχρονισμού» του σλοβενικού στρατεύματος... Από την άλλη, οι πολέμιοι ένταξης της Σλοβενίας στο ΝΑΤΟ αναρωτιούνται, ούτως ή άλλως, για τη σκοπιμότητα ένταξης της χώρας τους στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που η Λιουμπλιάνα απολαμβάνει ειρηνικότατες σχέσεις με όλους τους γείτονές της... Πόσο δε μάλλον μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι, που απέδειξαν πόσο ευάλωτη μπορεί να είναι σε ασύμμετρες απειλές μια μιλιταριστική δύναμη όπως οι ΗΠΑ...

Ομως, η κυβέρνηση δε φαίνεται -προς το παρόν τουλάχιστον- διατεθειμένη να αφουγκραστεί τη φωνή μιας μεγάλης μερίδας πολιτών. Οχι μόνον γιατί παραμένει πιστή, με σχεδόν θρησκευτική προσήλωση, στα ιδανικά της «οικονομίας της αγοράς» και της δήθεν ασφάλειας που θα παράσχει.... η ένταξη της Σλοβενίας στις δομές της ευρω-ατλαντικής ένταξης και ολοκλήρωσης. Αλλά γιατί έχει ήδη ξοδέψει όχι μόνον ενέργεια, αλλά και πολύ χρήμα για να πετύχει... ο συγκεκριμένος «εθνικός στόχος»...

Ως γνωστόν, οι προσπάθειες της Σλοβενίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ είχαν αρχίσει από την αρχή της δεκαετίας του '90 αλλά τα σχέδια αναβλήθηκαν το 1998 όταν κατά την τότε σύνοδο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου κρίθηκε πως ήταν ακόμη πρώιμη για τη Λιουμπλιάνα η ένταξή της στο κλαμπ των μειζόνων και ελασσόνων ΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων...

Ετσι, μετά το «πλήγμα» του 1998, οι Σλοβένοι κυβερνώντες έβαλαν μπρος όλα τα μέσα και κατέβαλαν πλήθος διπλωματικών, αλλά και ποικίλων άλλων προσπαθειών για να επιτευχθεί ο στόχος, ενώ παράλληλα συνέχιζαν να ταλανίζουν τα αυτιά των Σλοβένων πολιτών με τους ήχους μιας πολεμικής υπέρΝΑΤΟικής προπαγάνδας...

Ομως, οι περισσότερες προσπάθειες στράφηκαν εκ των έσω προς τα έξω και ιδιαίτερα προς τα κέντρα λήψης αποφάσεων της Ουάσιγκτον. Για τις ανάγκες, δε, αυτού του σκοπού η κυβέρνηση της Λιουμπλιάνα (και δη ο υπουργός Εξωτερικών, Ντιμίτρι Ρούπελ) υπέγραψε (από το 1998) συμβόλαιο με την εταιρία δημοσίων σχέσεων και άσκησης πολιτικών πιέσεων, «Verner - Liipfert - Bernharndt, McPherson & Hand Co»! Μαντέψτε τώρα ποιο ηχηρό όνομα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής είναι ανάμεσα στα λαμπερά ονόματα στελεχών και συνεργατών της συγκεκριμένης εταιρίας, που μοχθεί για την πραγμάτωση του πόθου της σλοβενικής κυβέρνησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ: ο γνωστός, μεταξύ άλλων, για τις σχέσεις του με «μήτρες» και «κλώνους» αυτονομιστικών οργανώσεων στα Βαλκάνια, εκατομμυριούχος, ρεπουμπλικανός γερουσιαστής, πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μπομπ Ντόουλ!

Σύμφωνα με τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, η αμοιβή του κ. Ντόουλ κυμαίνεται ετησίως στα 570.000 δολάρια. Ωστόσο, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές μεγάλης μερίδας του σλοβενικού Τύπου, οι επιταγές που φθάνουν στα χέρια του Μπομπ Ντόουλ από τη Λιουμπλιάνα ανέρχονται ετησίως σε 2.088.000 εκατομμύρια δολάρια... Οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει ο Αμερικανός μεγαλοπολιτικός παράγοντας είναι οι συχνές επαφές του με όλα τα σχετικά νευραλγικά κέντρα αποφάσεων του Λευκού Οίκου και του Καπιτωλίου, με σκοπό την προώθηση των Σλοβενο-ΝΑΤΟικών συμφερόντων, αλλά και οι - μία με δύο φορές το μήνα - συναντήσεις του με το Σλοβένο πρέσβη στην Ουάσιγκτον για το συντονισμό αυτών των προσπαθειών... Οπερ έκανε τη Μαργιάν Ορβατ, αρθρογράφο της εφημερίδας ΠΑΝΟΡΑΜΑ της Λιουμπλιάνα να παρατηρήσει: «Εάν χρειαζόμαστε τον Ντόουλ για την προώθηση των συμφερόντων μας, εάν η κυβέρνησή μας θεωρεί πως εταιρίες σαν αυτή του Ντόουλ μπορούν να κάνουν, σε διεθνές επίπεδο, για τη χώρα μας, περισσότερα, τότε γιατί να έχουμε πρεσβευτή στις ΗΠΑ και σε άλλα διεθνή κέντρα;».

Ολα αυτά, βεβαίως, αναμένεται να ενταθούν στο προσεχές διάστημα. Και έτσι, μέχρι τη ΝΑΤΟική σύνοδο κορυφής του ερχόμενου Νοέμβρη στην Πράγα, ο πυρετός της κυβέρνησης για την ένταξη της Λιουμπλιάνα στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ίσως εξελιχθεί σε πιο σοβαρή «ασθένεια», λόγω κλιμάκωσης και έντασης των λαϊκών αντιδράσεων...