Και επειδή ζούμε σε μια εποχή, που, ελέω καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, όλη η Γης τείνει, από μια άποψη, να γίνει μια πατρίς, ένα παγκόσμιο χωριό, υπό την έννοια ότι κάθε σημαντικό γεγονός, πόσο μάλλον ένας πόλεμος, όπου κι αν διεξάγεται, όταν μάλιστα σε αυτόν εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, έχει άμεσες επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη, η ουδετερότητα απέναντι στις δυνάμεις που εμπλέκονται σε αυτόν καθόλου δε διαφέρει από την ουδετερότητα που κατήγγελλε για την εποχή του ο Σόλωνας.

Το τελευταίο διάστημα, λοιπόν, και απ' αφορμή τις επιθέσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, των Παλαιστινίων, σε κραυγαλέες δηλαδή περιπτώσεις βαρβαρότητας, που βγάζουν μάτι, οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης ιδεολογίας, κατανοώντας ότι η κοινή γνώμη δεν είναι δυνατόν να ταχθεί υπέρ του θύτη και μη μπορώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, επιλέγουν την άτιμη κατά Σόλωνα ουδετερότητα.

Στην πραγματικότητα, επειδή τους είναι αδύνατον να ταχθούν ανοιχτά υπέρ του θύτη, τον αθωώνουν εξομοιώνοντάς τον με το θύμα. Ατιμία στο τετράγωνο δηλαδή, διότι εμφανίζονται ως ουδέτεροι δίχως να είναι.

Στα πλαίσια, λοιπόν, μιας πολιτικής ουράς της ουράς, κατά τον κύριο Πάγκαλο, όπου η Ευρώπη είναι η ουρά των ΗΠΑ και η Ελλάδα η ουρά της Ευρώπης, όλοι αυτοί οι κύριοι, με μπροστάρη τον υπουργό Εξωτερικών, κύριο Παπανδρέου, καταδικάζουν τη στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ, αποφεύγοντας επιμελώς να τη χαρακτηρίσουν ως τρομοκρατία, ενώ ταυτόχρονα καταδικάζουν την αντίσταση του υπό κατοχή ευρισκόμενου και βάναυσα βιαζόμενου παλαιστινιακού λαού, σπεύδοντας αυτήν να τη χαρακτηρίσουν ως τρομοκρατία. Ζητάνε να σταματήσει η επίθεση κατά των Παλαιστινίων και να αποχωρήσουν τα στρατεύματα του Ισραήλ από τις θέσεις που κατέλαβαν τις τελευταίες μέρες και, ταυτόχρονα, ζητάνε να σταματήσει η αντίσταση των Παλαιστινίων, λες και με το σταμάτημα της σφαγής τους και την αποχώρηση αυτή παύει να υφίσταται η κατοχή και η βάναυση μεταχείρισή τους.

Θα μου πείτε, όταν το 1950, ο παππούς Γεώργιος Παπανδρέου εγκατέλειπε στην τύχη της την Κύπρο, διότι «η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν, και δι' αυτό δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύση να πάθη ασφυξίαν», πώς είναι δυνατόν να έχει κανείς την απαίτηση ο εγγονός και οι ομογάλακτοί του, που στηρίζονται σε έναν, άντε ενάμισι πνεύμονα, τον αμερικανικό και τον λειψό ευρωπαϊκό, να μην εγκαταλείπουν στην τύχη της σήμερα την Παλαιστίνη και αύριο ποιος ξέρει ακόμη τι...