Η κυβέρνηση κομπορρημονεί με θράσος για τους ρυθμούς ανάπτυξης, την ίδια ώρα που τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ - ακόμα και με κριτήρια που πετσοκόβουν την πραγματικότητα, αφού φτωχός θεωρείται μόνο όποιος ζει με κάτω από 500 ευρώ εισόδημα! - δείχνουν ότι τουλάχιστον 2,66 εκατομμύρια κάτοικοι βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού!

Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, ειδικά σήμερα που οι δαπάνες για τρόφιμα έχουν αυξηθεί κατά 37% συγκριτικά με το 2011, αλλά ο μισθός «πήρε» μόνο ψίχουλα (από 751 ευρώ στα 830), ενώ μεσολάβησαν τα μνημόνια και η ενίσχυση του αντεργατικού οπλοστασίου τα προηγούμενα χρόνια. Πλήρης επιβεβαίωση δηλαδή ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι μόνο για το κεφάλαιο και προϋποθέτει ακόμα μεγαλύτερη σχετική και απόλυτη φτώχεια για τον λαό.

Η φτώχεια είναι συνυφασμένη με τους άθλιους μισθούς και την ανεργία, με το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων και της συνδικαλιστικής δράσης, η οποία κάθεται όλο και πιο συχνά στο εδώλιο του κατηγορουμένου: Το 99% των δικαστικών αποφάσεων βγάζουν «παράνομους» τους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, εισαγγελείς παραπέμπουν συνδικαλιστές σε δίκη, δικαστές αποφασίζουν ποινές φυλάκισης σε συνδικαλιστές επειδή πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του αγώνα.

Ο αγώνας για καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας, με στόχο την καλυτέρευση της ζωής, είναι όμως άρρηκτα δεμένος και με τον αγώνα για την προστασία της ίδιας της ζωής, που αποτιμάται όλο και πιο φτηνά στην αρένα του κέρδους.

Εκεί βρίσκεται η αιτία για την ακρίβεια, τους πετσοκομμένους μισθούς, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, τις εγκληματικές ελλείψεις σε μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία. Για τον ίδιο λόγο η πολιτική «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των Μεταφορών σμπαραλιάζει κάθε έννοια ασφάλειας.

Στην απεργία καλούν με ανακοινώσεις τους η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής (ΟΒΣΑ) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Κατεργασίας Ξύλου.

Απέναντι σε όλα αυτά και για όλα αυτά, εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις δίνουν συνέχεια στη μάχη για την οργάνωση των εργαζομένων, με επόμενο σταθμό την πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη.

Στην πορεία μέχρι την απεργία και στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η προηγούμενη επιτυχημένη πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη, ξεδιπλώνονται αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

Δίνονται μεγάλες μάχες, που στριμώχνουν κυβέρνηση και εργοδοσία, όπως έκαναν οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, που κατάφεραν να αποτρέψουν τις απολύσεις και να πάρουν άλλη μια παράταση, οργανώνοντας τα επόμενα βήματα (βλέπε και σελίδα 5).

Οι ναυτεργάτες θα νεκρώσουν τα λιμάνια στις 17/4, το ίδιο και οι λιμενεργάτες στις προβλήτες της COSCO. Ομοσπονδίες και σωματεία σε μεγάλους κλάδους της βιομηχανίας, όπως τα Τρόφιμα - Ποτά και το Φάρμακο, οργανώνουν την απεργιακή αναμέτρηση με την εργοδοσία, με στόχο να αυξήσουν την πίεση για υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών ΣΣΕ.

Οι οικοδόμοι προετοιμάζουν την απεργία στα μεγάλα εργοτάξια του Ελληνικού και των Εθνικών Οδών. Οι εργαζόμενοι στη διανομή του Τύπου απέργησαν την περασμένη Πέμπτη για την υπογραφή Σύμβασης και την πραγματοποίηση προσλήψεων (βλέπε και σελίδα 4).

Οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και στη Σαλαμίνα, που πρόσφατα κατάφεραν να υπογράψουν νέα ΣΣΕ με αυξήσεις, κατέβηκαν την περασμένη Δευτέρα σε απεργία διαμαρτυρόμενοι για τον θάνατο συναδέλφου τους στα Ναυπηγεία της Χαλκίδας και δίνουν συνέχεια στον αγώνα τους για μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας τους.

Με μαζική συμμετοχή συνεχίζεται και η μεγάλη μάχη από τα Σωματεία Εκπαιδευτικών ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και στη βρώμικη προσπάθεια της κυβέρνησης να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους (βλέπε θέμα στην ίδια σελίδα).

Ενδεικτικό είναι ότι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στις συνελεύσεις συμμετείχαν πάνω από 10.000 δάσκαλοι, οδηγώντας τελικά σε απόφαση των προέδρων για συνέχιση της απεργίας - αποχής από τη διαδικασία της ατομικής αξιολόγησης.

Οι εργαζόμενοι στις Περιφέρειες κινητοποιήθηκαν την Πέμπτη στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης που όρισε η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας (ΟΣΥΑΠΕ), με αιτήματα αιχμής πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα για την ακρίβεια, ενίσχυση των υπηρεσιών με προσωπικό και μέσα, μονιμοποίηση των συμβασιούχων.