Ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς. Σε ένα τόσο ευαίσθητο και ουσιαστικό θέμα της Παιδείας, οφείλουμε όλοι μας να είμαστε ειλικρινείς και να παρουσιάζουμε τις όποιες διαφωνίες μας ή αντιρρήσεις μας με επιχειρήματα, που στηρίζονται σε στοιχεία αληθή, που να ανταποκρίνονται στο σήμερα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο συχνά η αναφορά για την κατάργηση του άρθρου 16, που ορίζει ότι η Ανώτατη (Τριτοβάθμια) Εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, δηλαδή τα Δημόσια Πανεπιστήμια. Ετσι, σήμερα η κυβέρνηση πρόκειται να καταθέσει νομοσχέδιο για την ίδρυση Μη Κρατικών Πανεπιστημίων.

Κάθε μεταρρύθμιση που γίνεται δίνει λύση σε κάποιο πρόβλημα. Αραγε ποιο είναι το πρόβλημα στο οποίο θα δώσει λύση η ίδρυση των Μη Κρατικών Πανεπιστημίων; Οπως για πολλά θέματα πριν την ψήφισή τους, προετοιμάζεται η κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα της απόφασης, έτσι και σε αυτό το τόσο σημαντικό θέμα έχει ξεκινήσει η «ενημέρωση» της κοινής γνώμης, κυρίως από «ειδικούς» (όπως τους ειδικούς των πλημμυρών, φωτιών κ.λπ.). Η προετοιμασία αυτή στηρίζεται σε μια σειρά στοιχείων - επιχειρημάτων τα οποία είναι ή αληθοφανή ή μερικής αλήθειας. Τα κυριότερα από αυτά αποτυπώνονται στον πίνακα.

Ουσιαστικά στοιχεία που αποσιωπά η κυβέρνηση για τα Δημόσια Πανεπιστήμια είναι τα εξής:

Φοιτητές ανά Καθηγητή Πανεπιστημίου στην Ελλάδα: 47, μέσος όρος ΕΕ: 13 (Τουρκία: 46, Ιρλανδία: 26, Ρουμανία: 21, Βόρεια Μακεδονία: 13, Βουλγαρία: 11, Πορτογαλία: 11). Μείωση της χρηματοδότησης των ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων 4% του Κρατικού Προϋπολογισμού (18η θέση στην ΕΕ). Υψηλοί δείκτες απόδοσης των ελληνικών Δημοσίων Πανεπιστημίων (δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά με κριτές, συμμετοχή σε ανταγωνιστικά διακρατικά ερευνητικά προγράμματα, διεθνείς συνεργασίες κ.α.). Μεγάλο ποσοστό φοιτητών εργάζονται προκειμένου να ανταποκριθούν στο κόστος ζωής κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Πάνω από 50 Πανεπιστημιακά Τμήματα σήμερα δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, με ευθύνη του αρμόδιου υπουργείου.

Ο στόχος της ίδρυσης Μη Κρατικών Πανεπιστημίων, δηλαδή ιδιωτικών Πανεπιστημίων, είναι να επενδυθούν χρήματα - σε έναν ασφαλή επιχειρηματικό κλάδο με ελάχιστο ρίσκο - προκειμένου να αποδώσουν κέρδη για τους επενδυτές. Αυτό έχει ανάγκη η χώρα μας; Αυτό εξυπηρετεί και προωθεί το δημόσιο συμφέρον; Η χώρα μας έχει ανάγκη και οφείλει να επενδύσει στη γνώση. Εργαλείο ανάπτυξης - η επένδυση στη γνώση - που το έχουν εφαρμόσει - εντάξει όλες οι χώρες που στόχευαν σε ένα μεσομακροπρόθεσμο αναπτυξιακό μοντέλο. Αυτό θα επιτευχθεί με τα εξής:

Αύξηση της χρηματοδότησης για τη Δημόσια Παιδεία - τουλάχιστον στον μέσο όρο της ΕΕ. Αύξηση προσλήψεων μόνιμων καθηγητών στα Πανεπιστήμια, προκειμένου να διαμορφωθεί στον μέσο όρο της ΕΕ. Περιορισμό της γραφειοκρατίας και ουσιαστικής λειτουργίας του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων. Αύξηση της χρηματοδότησης για τη βελτίωση των υποδομών και την ουσιαστική αύξηση των φοιτητικών εστιών. Δημιουργία πιστοποιημένης τεχνικής εκπαίδευσης.

Η εμμονή του αρμόδιου υπουργείου για την ίδρυση Μη Κρατικών Πανεπιστημίων, δηλαδή ιδιωτικών Πανεπιστημίων, θα οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και δεν εντάσσεται σε κανένα αναπτυξιακό πρόγραμμα της εθνικής οικονομίας. Επίσης θα αποδυναμώσει κυρίως τα περιφερειακά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, θα συμβάλει στην απαξίωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας και στο τέλος θα οδηγήσει την επιβολή διδάκτρων και από τα Δημόσια Πανεπιστήμια.

*Το άρθρο είναι και στο https://kalamatajournal.gr/