«Κάθε φορά που πάμε να σηκώσουμε κεφάλι, κάτι μας βρίσκει» «κλαιγόταν» το απόγευμα της Κυριακής ένας δημοσιολόγος, γιατί πάνω που πήρε η χώρα την επενδυτική βαθμίδα, οι τιμές της Ενέργειας παίρνουν και πάλι την ανηφόρα και «υπονομεύουν την ανάπτυξη». Κοίτα να δεις κάτι πράγματα... Ας αφήσουμε κατά μέρος το ποιος «σηκώνει κεφάλι» με την επενδυτική βαθμίδα, μιας και αυτός δεν είναι σίγουρα ο λαός, που θα την πληρώσει χρυσή, για να δανείζονται το κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι φθηνότερα από τις διεθνείς αγορές. Από κει και πέρα: Καμία σχέση δεν έχει η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια - όπου η αστική τάξη διεκδικεί μερτικό από τη λεία των ενεργειακών και άλλων δρόμων - με το φιτίλι του πολέμου στη Μ. Ανατολή; Καμία σχέση δεν έχει η εκτίναξη των τιμών της Ενέργειας με την επιλογή της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων να μετατραπεί η χώρα σε «κόμβο» για τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, σέρνοντας τη χώρα στη δίνη των συνεπειών που έχει ο ανταγωνισμός με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα; Σκέτη «ατυχία» είναι το πανάκριβο ενεργειακό μείγμα ή αποτέλεσμα και των «πράσινων μπίζνες», που οδηγούν σε εκτόξευση τιμών και χαρατσιών για τα λαϊκά στρώματα; Οσο κι αν το ρίξουν στη... μεταφυσική λοιπόν, ούτε «γκίνια» ούτε «εξωγενείς κρίσεις» κάνουν τις κρίσεις «κανονικότητα». Το ίδιο το σάπιο σύστημα και η πολιτική που το υπηρετεί, με την ιμπεριαλιστική εμπλοκή στο εξωτερικό και με τα αντιλαϊκά μέτρα στο εσωτερικό, είναι ο πραγματικός ένοχος κι εκεί πρέπει να στοχεύσει η λαϊκή πάλη.