«Ο Αριέλ Σαρόν αδειάζει τον Κόλιν Πάουελ». «Δυσκολίες και ανατροπές στο σχέδιο που κομίζει ο Πάουελ από την ισραηλινή ηγεσία». «Σε αδιέξοδο...».

Ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που δόθηκαν από ειδικούς και αναλυτές όλων των εγχώριων και διεθνών ΜΜΕ όσον αφορά στα αποτελέσματα της πρώτης μέρας της επίσκεψης του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας στο Ισραήλ, και ειδικά μετά τη συνάντησή του με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Αριέλ Σαρόν. Πόση αλήθεια κρύβουν άραγε όλα αυτά;

Βάσει των δημοσιογραφικών πληροφοριών, η συνάντηση Πάουελ-Σαρόν χαρακτηρίστηκε πολύ «δύσκολη», και αμέσως μετά το πέρας της οι αβρότητες κυριάρχησαν όταν ανακοίνωναν από κοινού ότι «οι επιχειρήσεις συνεχίζονται», ενώ η μοναδική παρέμβαση του Πάουελ στον ορυμαγδό Σαρόν ήταν ότι «θα έχει αρνητικές συνέπειες η συνέχιση επί μακρόν των επιχειρήσεων γιατί θα πρέπει και οι δύο πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».

Οι ασαφείς τοποθετήσεις και οι ακροβατικές κινήσεις της «αθώας περιστεράς» της Ουάσιγκτον δεν έχουν να κάνουν τόσο με τη «διαφωνία» με το σχέδιο γενοκτονίας της κυβέρνησης Σαρόν, όσο με το μετέωρο της όλης «ειρηνευτικής διαδικασίας», με το χρονοδιάγραμμα και ειδικά με τις αντιδράσεις του ίδιου του παλαιστινιακού λαού και αυτές που υπάρχουν στη διεθνή κοινή γνώμη, που ίσως αποδειχθούν καταστρεπτικές για την «εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας» που οι ΗΠΑ συνεχίζουν και ένα μέρος της είναι το «προστατευτικό τείχος» των Ισραηλινών.

Εάν οι προθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν τόσο «αγνές και άσπιλες», όπως ακριβώς σαν περιστέρι «φωτογραφίζεται» και ο ίδιος ο Πάουελ, το ζήτημα θα είχε λήξει εδώ και πολύ καιρό. `Η, το λιγότερο, το «ειρηνευτικό σχέδιο» που φέρεται να έχει στις αποσκευές του ο Κόλιν Πάουελ θα είχε γίνει γνωστό. Ομως, αυτή τη στιγμή, ο Σαρόν «κάνει τη βρώμικη δουλιά» για τις ΗΠΑ, τα σχέδια προωθούνται, όποια κι αν είναι αυτά...

Το μόνο ίσως στοιχείο το οποίο ενδεχομένως υποδηλώνει τι κομίζει ο Κόλιν Πάουελ και στις δύο πλευρές, είναι το «ειρηνευτικό» σχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Γιόσκα Φίσερ, και έκανε την εμφάνισή του ακριβώς την ίδια μέρα, που στη Μαδρίτη έλαβε χώρα η κοινή σύνοδος της ΕΕ, του ΟΗΕ, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Το σχέδιο, μακρόπνοο το χαρακτήρισε ο ίδιος ο Φίσερ, αποτελείται από επτά σημεία και όλως τυχαίως είναι περισσότερο λεπτομερές και ειδικευμένο από αυτό που άφησε να διαφανεί ως σχέδιο στο διάγγελμά του στις 4 του Απρίλη ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζορτζ Ουόκερ Μπους. Ολως περιέργως εμπεριέχει τμήματα των σχεδίων Τένετ και Μίτσελ και έχει ως εξής:

• Διαχωρισμός των δύο πλευρών. Αποχώρηση του Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη. Η διαχωριστική γραμμή διασφαλίζεται από την πλευρά του Ισραήλ.
• Ανακήρυξη και αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και συγκρότησή του βάσει ενός δημοκρατικού Συντάγματος. Η τελική ρύθμιση του καθεστώτος της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας και ο καθορισμός των οριστικών συνόρων, βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ 242 και 338, πρέπει να ολοκληρωθούν εντός διετίας.
• Αμοιβαία αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξης. Απεριόριστη δίωξη και κολασμός τρομοκρατικών δραστηριοτήτων. Καταδίκη της προπαγάνδας μίσους. Δημιουργία μεικτών επιτροπών για τα σχολικά βιβλία, ιστορικών και μέσων επικοινωνίας.
• Η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής ένα «κουαρτέτο» που θα αποτελείται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία και τον ΟΗΕ, πρέπει να εγγυηθεί την ειρηνευτική διαδικασία.
• Υπό την καθοδήγηση του «κουαρτέτου» πρέπει εντός διετίας να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για την επίτευξη μίας συνολικής ειρήνης και το τελικό καθεστώς. Ειδικότερα, πρέπει να επιλυθούν τα ζωτικά θέματα, όπως τα θέματα των συνόρων, των οικισμών (εννοώντας τους εποικισμούς), της πρωτεύουσας, των λατρευτικών τόπων, των προσφύγων, των δυνάμεων ασφαλείας, του νερού και των προσβάσεων τράνζιτ μεταξύ της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Οχθης. Τέλος, πρέπει να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις του Ισραήλ με τη Συρία και το Λίβανο καθώς και με τις άλλες γειτονικές αραβικές χώρες.
• Δημιουργία περιφερειακού συστήματος ασφαλείας μέσω μίας Διεθνούς Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στη Μέση Ανατολή.
• Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει με ψήφισμά του αυτό το σχέδιο.

Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει από τη γερμανική κυβέρνηση, η κίνηση αυτή είναι απολύτως σύμφωνη με την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, μάλιστα έχει τη στήριξή της, ενώ το σχέδιο εγκρίθηκε τόσο από τον ίδιο τον Κόλιν Πάουελ αλλά και τους υπουργούς Εξωτερικών της Γαλλίας και της Ρωσίας, Ιμπέρ Βεντρίν και Ιγκόρ Ιβανόφ, αντίστοιχα.

Το πιο χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι το επίσημο κείμενο του σχεδίου Φίσερ δεν κάνει καμία συγκεκριμένη αναφορά σχετικά με την αποστολή μίας διεθνούς στρατιωτικής ειρηνευτικής δύναμης, παρά μόνο γενικές διατυπώσεις ότι η διεθνής κοινότητα, και συγκεκριμένα το «κουαρτέτο», πρέπει να «εγγυηθεί» την ειρηνευτική διαδικασία και να «ελέγχει» την εφαρμογή των συμπεφωνημένων.

Ακριβώς αυτό είναι και το σημείο, ως προς την αποστολή της ειρηνευτικής δύναμης, που ίσως υποδηλώνει ότι το «πακέτο» μπορεί και να είναι αυτό, αλλά οι παίκτες ακόμη δεν έχουν συμφωνήσει ως προς τον συσχετισμό. Σύμφωνα με πηγές στην Ουάσιγκτον, η αποστολή Αμερικανών στρατιωτών δε «χαροποιεί» ιδιαιτέρως την αμερικανική κυβέρνηση, εξαιτίας του «νέου δόγματος» για την εθνική ασφάλεια, όπου προτιμάται οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις να μη δρουν σε περισσότερα σημεία του ενός στον πλανήτη, δεδομένου ότι η ανάμειξη των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, παρά τη «νίκη», είναι τέτοιας έκτασης και τέτοιου κόστους, που μπορεί να αποδειχθεί τελικά ότι αυτή η νίκη για τους Αμερικανούς ήταν πύρρειος.

Από την άλλη πλευρά, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δεν επιθυμούν μία στρατιωτική ανάμειξη έστω και με την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης, εξαιτίας των σφοδρών αντιρρήσεων που έχει εκφράσει μέχρι στιγμής η ισραηλινή πλευρά. Κάτι τέτοιο είναι ανήκουστο, για την κυβέρνηση Αριέλ Σαρόν.

Ωστόσο, το θέμα της αποστολής μίας διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης με εντολή των Ηνωμένων Εθνών, και μάλιστα αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της συμμετοχής της γερμανικής Μπούντεσβερ, έθεσε εμμέσως πλην σαφώς ο ίδιος ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ, μιλώντας τη βδομάδα που μας πέρασε σε συνέδριο ανώτατων στρατιωτικών στελεχών και κάνοντας λόγο για την αναγκαιότητα μίας «πειστικής έξωθεν πίεσης». Ταυτόχρονα, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών είχε αφήσει να εννοηθεί ότι στο σχέδιο Φίσερ, και συγκεκριμένα στο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η διεθνής κοινότητα, περιλαμβάνεται μία «συνιστώσα στρατιωτικής ασφαλείας».

Εξάλλου, το μοντέλο αυτό, που έχει μείνει γνωστό και ως «βοσνιοποίηση», έχει αποδώσει τα μάλα στο παρελθόν και είναι μία συνταγή δοκιμασμένη που προτιμάται από το «κουαρτέτο» σε πολλές περιπτώσεις.