Σε απόγνωση οι σταφιδοπαραγωγοί, διεκδικούν για να σταθούν στα πόδια τους

Η κατάσταση ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις καλλιέργειες της ελιάς, της μαύρης κορινθιακής σταφίδας και των αμπελιών είναι απελπιστική, λόγω της μη καρπόδεσης στα ελαιόδεντρα και του περονόσπορου στα κλήματα. Την ίδια ώρα οι άστατες καιρικές συνθήκες, ιδιαίτερα με τις χαλαζοπτώσεις αλλά και τους δυνατούς ανέμους των τελευταίων ημερών, προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές σε καλλιέργειες καλαμποκιού, ακτινιδίου, εσπεριδοειδών και τριφυλλιού στην Αιτωλοακαρνανία, σε μια περίοδο που ειδικά σε ό,τι αφορά τα τελευταία είδη οι παραγωγοί ετοιμάζονταν για συγκομιδή.

Πρόκειται για απανωτά πλήγματα σε μεγάλη μερίδα βιοπαλαιστών παραγωγών, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, που τους αφήνουν ανυπεράσπιστους απέναντι στα καιρικά και σε άλλα φυσικά φαινόμενα, ενώ η κυβέρνηση διατηρεί σε ισχύ τον αντιδραστικό κανονισμό του ΕΛΓΑ, που δεν αποζημιώνει για την πλειοψηφία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Ευθύνες έχουν και οι περιφερειακές και τοπικές αρχές, λόγω και των σοβαρών ελλείψεων σε έργα υποδομής και προστασίας που έχουν ανάγκη οι καλλιέργειες και οι παραγωγοί.

Ολα αυτά έρχονται να προστεθούν σε χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες, με τις εξευτελιστικές τιμές στα προϊόντα τους αλλά και το αυξημένο κόστος παραγωγής, που τους δίνει τη «χαριστική βολή».

Είναι χαρακτηριστικά όσα ανέφεραν στον «Ριζοσπάστη» παραγωγοί και αγροτοσυνδικαλιστές από την Αιγιάλεια, την Ηλεία, την Αιτωλοακαρνανία αλλά και τη Ζάκυνθο, μεταφέροντας τον έντονο προβληματισμό τους για τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν και την επόμενη μέρα στην ύπαιθρο και στα χωράφια.

Στην Ηλεία, ο πάλαι ποτέ «μαύρος χρυσός» της κορινθιακής σταφίδας έχει μετατραπεί φέτος σε ...κάρβουνο. Το πλήγμα που δέχτηκε η καλλιέργεια από τον περονόσπορο, ο οποίος ευδοκίμησε λόγω των βροχοπτώσεων σε ακατάλληλες περιόδους (τέλη άνοιξης, αρχές καλοκαιριού) και των μεγάλων θερμοκρασιών στη συνέχεια, ήταν σχεδόν συντριπτικό.

«Κλασικά» σταφιδοχώρια σε περιοχές των δήμων Ολυμπίας, Πύργου και Ηλιδας παρήγαγαν ελάχιστες ποσότητες. «Φέτος πάμε για ξεκάμωμα», σημειώνει με έμφαση ο Μπάμπης Λαμπρόπουλος, καλλιεργητής σταφίδας από το Σόπι, και εξηγεί:

«Πέρυσι είχα περίπου εννέα τόνους παραγωγή σταφίδας. Φέτος είναι ζήτημα αν θα ξεπεράσω τα 300 κιλά. Η ζημιά είναι ολική, φτάνει το 100% στις περιοχές μας. Δεν είναι ότι δεν προσέξαμε τα κλίματα. Ραντίσαμε, προσπαθήσαμε, αλλά τα πράγματα ξέφυγαν».

Και προσθέτει ότι στα χωριά επικρατεί ήδη μεγάλος προβληματισμός, καθώς «δεν προμηνύεται καλός χειμώνας, λόγω και των ζημιών στις ελιές. Ηδη πολλοί κοιτάμε πού θα βρούμε μεροκάματα. Λόγω αυτής της κατάστασης συνολικά, και τα παιδιά μας αποφεύγουν να ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή».

Λίγο παραπέρα, στα χωριά του δήμου Πύργου, οι βιοπαλαιστές αγρότες αγωνιούν για την επιβίωσή τους. «Η κατάσταση ειδικά με την ποικιλία Ροδίτη στα σταφύλια είναι απελπιστική. Η ζημιά φτάνει έως και το 100% στα αμπέλια. Δεν θα μπούμε να τρυγήσουμε καθόλου», αναφέρει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος από τα Φονέικα του δήμου Πύργου.

Ιδια εικόνα περιγράφει και όσον αφορά τα γύρω χωριά. Οσο για την τιμή των προϊόντων, «δίναμε σταφύλια σχεδόν χάρισμα πέρυσι και τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος λένε ότι μπορεί να έχουν κάποια τιμή, αλλά τι να το κάνουμε αν δεν υπάρχει παραγωγή; Πώς να τα φέρουμε βόλτα, αν δεν έχεις τι να πουλήσεις;».

«Ετοιμάζομαι να δουλέψω μεροκάματο delivery για να τα φέρω βόλτα», μας λέει, ενώ αναφέρεται και στις ελιές, που το μάζεμά τους θα έπρεπε να ξεκινά το φθινόπωρο αλλά για πάρα πολλούς κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, αφού «η ζημιά είναι τέτοια που θα στρώνουμε τα δέντρα ούτε για πέντε λεπτά στο καθένα και μετά θα πηγαίνουμε στο άλλο, λόγω της ακαρπίας». Δίνοντας μια τάξη μεγέθους, αναφέρει ότι από σχεδόν δύο μήνες δουλειάς πέρυσι για μάζεμα ελιάς σε δικές του εκτάσεις αλλά και σε άλλους αγρότες, φέτος δεν προβλέπονται ούτε δέκα μέρες...

Στην Αιγιάλεια, που φημίζεται για τη σταφίδα της, ο Γιάννης Μποδιώτης, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου «Μπακόπουλος - Ντρίνιας», υπογραμμίζει: «Η καλλιέργεια χτυπήθηκε από περονόσπορο, ωίδιο - διαφασθένεια όπως λέμε εμείς- και ξηρασία, με αποτέλεσμα τη μείωσή της κατά 50% και πλέον». Ετσι, επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα (και με όσους εργάζονται στη μεταποίηση και άλλες δουλειές), χάνοντας κύριο ή συμπληρωματικό εισόδημα, περίπου 5.000 οικογένειες.

«Η τιμή που ακούγεται είναι πολύ κάτω αυτής που υπήρχε πριν τρία χρόνια ή του 2,05 ευρώ το κιλό του 2018. Σήμερα υπάρχουν χρωστούμενα σε παραγωγούς ακόμη και από τις περσινές παραδόσεις, ενώ το κόστος είναι εκτοξευμένο».

Ιδια είναι η κατάσταση και στην ελιά, όπου λόγω της ακαρπίας η παραγωγή έχει χτυπηθεί κατά 90%. «Θα ψάχνουμε πού να μαζέψουμε, αραιά και πού, κάποια κλωνιά ελιές. Δεν θα υπάρχει λάδι!».

Στην Αιτωλοακαρνανία, στην ακαρπία της βρώσιμης ελιάς που πλήττει τον νομό, σε πολλές περιοχές σε ποσοστά ακόμα και 90%, έρχονται να προστεθούν τα προβλήματα που προκάλεσαν σε καλαμπόκια, τριφύλλια, ακτινίδια και εσπεριδοειδή οι τελευταίες χαλαζοπτώσεις και οι ισχυροί άνεμοι.

Η εικόνα σε ορισμένες περιοχές, όπως τα Καλύβια Αγρινίου και το Αγγελόκαστρο, είναι τραγική, με τους παραγωγούς να βρίσκονται σε απόγνωση, αφού ετοιμάζονταν για συγκομιδή, έχουν πληρώσει τα - μεγάλα - καλλιεργητικά έξοδα και δεν έχουν πλέον να μαζέψουν προϊόντα. Το πρόβλημα αφορά εκατοντάδες οικογένειες, με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Σπύρο Κοτοπούλη να επισημαίνει για τη βρώσιμη ελιά: «Μετά τα χρόνια που το προϊόν είχε εξευτελιστική τιμή, έρχεται η ακαρπία. Φέτος δεν θα μαζέψουμε. Οσα λέγονται για καλή τιμή στο προϊόν αφορούν μόνο κάποιους λίγους που είχαν τη δυνατότητα αποθήκευσής του και διατηρούν ποσότητες. Οι υπόλοιποι πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να επιβιώσουν».

Στη Ζάκυνθο, ο Κώστας Φαραός, που καλλιεργεί σταφίδα και σταφύλια, αναφέρει: «Ο ΕΛΓΑ, που έλεγξε, διαπίστωσε ζημιά στο 80%. Αυτό αφορά όλο σχεδόν το νησί. Δεν κόψαμε ρόγα. Είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει». Ο ίδιος καλλιεργεί τις ποικιλίες της Μαύρης Ρομπόλας και του Αυγουστιάτη, οι οποίες έχουν δεχτεί μεγάλα πλήγματα.

«Το πρόβλημα με όσους δεν έχουν σταφίδα είναι ότι δεν θα μπορούν να λάβουν και τη συνδεδεμένη ενίσχυση, αφού δεν θα φαίνεται ότι παρέδωσαν προϊόν στους εμπόρους», λέει με τη σειρά του ο Γιάννης Ζήβας, πρόεδρος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Ζακύνθου, προσθέτοντας ότι η μη αποζημίωση για τον περονόσπορο από τον ΕΛΓΑ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό των βιοπαλαιστών αγροτών, στο τέλος της καλλιέργειας σταφίδας και σταφυλιών (επιτραπέζιων και οινοποιήσιμων).

Οσο για την ελιά, βασική καλλιέργεια στο νησί για το λάδι της, τονίζει χαρακτηριστικά ότι «δεν θα στρώσουμε πανιά», για τη δε τιμή της αναφέρει: «Αυξημένη μπορεί να είναι, αλλά παραγωγή δεν θα υπάρχει. Το αν θα πουληθεί ακριβά αφορά κάποιους ελάχιστους μεγάλους παραγωγούς, που είχαν τη δυνατότητα να διαθέτουν αποθέματα πουλώντας και περσινό λάδι, ή να έχουν πολύ μεγάλες εκτάσεις για φέτος. Το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει προϊόν».

Απέναντι σε όλα αυτά, Αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες προβάλουν αιτήματα για άμεση ικανοποίηση, πατώντας στις πραγματικές ανάγκες τους. Μεταξύ άλλων διεκδικούν: Εγγυημένες τιμές σε όλα τα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα (2 ευρώ για τη σταφίδα), που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, να επιτρέπουν την επιβίωση των παραγωγών και τη συνέχιση της καλλιεργητικής δραστηριότητας. Αμεση αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος παραγωγών και κτηνοτρόφων από την περσινή και τις προηγούμενες χρονιές. Αποζημιώσεις και άμεσες προκαταβολές μέχρι την πλήρη καταγραφή για τις ζημιές που έχουν υποστεί. Αλλαγή του αναχρονιστικού κανονισμού του ΕΛΓΑ, ώστε να αποζημιώνει για το σύνολο των καταστροφών χωρίς όρους και προϋποθέσεις, στο 100% των ζημιών. Να στελεχωθεί με το αναγκαίο προσωπικό, για άμεσες καταγραφές, αλλά και να χρηματοδοτείται από το κράτος.

Προβάλλουν επίσης αιτήματα άμεσης επιβίωσης, όπως μείωση του κόστους παραγωγής (με αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές, μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος, κατάργηση του ΦΠΑ σε μέσα - εφόδια και βασικά είδη των αναγκών της λαϊκής οικογένειας) και εξασφάλιση φτηνών λιπασμάτων, άλλων πρώτων υλών κ.λπ., καθώς και άμεση επιδότηση στους αγροτοπαραγωγούς για την αντιμετώπιση της αύξησης του κόστους παραγωγής.

Απαιτούν, τέλος, άμεσα έργα αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιχαλαζικής, αντιανεμικής θωράκισης και προστασίας της παραγωγής και της ζωής τους από τα διάφορα φυσικά φαινόμενα.