Σχεδόν 12.000 είναι οι υγειονομικοί που παραιτήθηκαν τα τελευταία χρόνια από τα δημόσια νοσοκομεία, μην αντέχοντας την εξοντωτική δουλειά, τα χιλιάδες χρωστούμενα ρεπό και άδειες, τους εξευτελιστικούς μισθούς. Παραιτήσεις που προστέθηκαν στα μεγάλα κενά, κάνοντας επικίνδυνη ή και αδύνατη τη λειτουργία μιας σειράς τμημάτων νοσοκομείων, ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές. Οι ελλείψεις αυτές προστίθενται στα 30.000 κενά, με βάση τα οργανογράμματα των δημόσιων νοσοκομείων, πολλά από τα οποία είναι έτσι κι αλλιώς παρωχημένα. Μπροστά σ' αυτό το χάλι, η κυβέρνηση (ξανα)δεσμεύεται για τις περιβόητες 10.000 προσλήψεις στην Υγεία, μια εξαγγελία που τη γυροφέρνει κάθε τόσο τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, η δέσμευση αυτή περνάει μέσα και από τον «κόφτη» της «μίας πρόσληψης για κάθε αποχώρηση», που αποτελεί ...μεταμνημονιακό «συμβόλαιο» για κάθε κυβέρνηση. Επομένως, ακόμα κι αν γίνουν αυτοί οι διορισμοί, το προσωπικό στο δημόσιο σύστημα Υγείας θα παραμένει πολύ πίσω από τις ανάγκες, λιγότερο απ' όσο ήταν ακόμα και πριν από μερικά χρόνια, χωρίς να υπολογίζονται πιθανές νέες αποχωρήσεις, συνταξιοδοτήσεις κ.ο.κ. Να λοιπόν πώς ανοίγεται «πεδίον δόξης λαμπρό» για την ένταση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία! Και να πώς εννοεί η κυβέρνηση την «προτεραιότητα» στο δημόσιο σύστημα Υγείας, «φωτογραφίζοντας» το «νέο ΕΣΥ» των λουκέτων και των συγχωνεύσεων. Με αυτήν την τραγική κατάσταση θα έχουν να αναμετρηθούν οι υγειονομικοί και όλος ο λαός τα επόμενα χρόνια, με τα «καμπανάκια» να βαράνε ήδη, όπως αναδεικνύεται και από τις αγωνιστικές παρεμβάσεις σε μια σειρά νοσοκομεία και άλλες υγειονομικές δομές της χώρας.