Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών επιδίκασε αποζημίωση 310.000 ευρώ σε συγγενείς θύματος της τραγωδίας στο Μάτι τον Ιούλη 2018, το οποίο απεβίωσε όχι λόγω της φονικής πυρκαγιάς αλλά λόγω πνιγμού.

Η συγκεκριμένη απόφαση για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, με 104 νεκρούς, χαρακτηρίζεται σημαντική καθώς για πρώτη φορά αναγνωρίζει ευθύνες της Περιφέρειας Αττικής και του δήμου Μαραθώνα, εκτός από τις ευθύνες άλλων φορέων του Δημοσίου, που οδήγησαν στον θάνατο της συγγενούς τους.

Συγκεκριμένα, οι ενάγοντες στην προσφυγή τους υποστηρίζουν ότι «η συγγενής τους, στην προσπάθειά της να σωθεί από τη φονική πυρκαγιά, κατευθύνθηκε στη θάλασσα, όπου εκεί παρέμεινε αβοήθητη και πνίγηκε τελείως μόνη. Από τον θάνατό της οι ενάγοντες προβάλλουν ότι υπέστησαν ψυχική οδύνη, για τη χρηματική ικανοποίηση της οποίας ασκούν την κρινόμενη αγωγή».

Ισχυρίζονται δε ότι «υφίσταται αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των παρανομιών των οργάνων των εναγόμενων και της προκληθείσας σε αυτούς ψυχικής οδύνης και δεν συντρέχει γεγονός ανωτέρας βίας, δεδομένου ότι τα αρμόδια όργανα των εναγόμενων δεν έπραξαν ό,τι ήταν αντικειμενικά δυνατόν για να αποτρέψουν τον θάνατο της συγγενούς τους».

Οπως επισημαίνεται, «οι παράνομες παραλείψεις των οργάνων των εναγομένων της μη έγκαιρης προειδοποίησης και πληροφόρησης των ως άνω κατοίκων, σχετικά με τον επικείμενο και πραγματικό κίνδυνο που διέτρεχαν, με ταυτόχρονη παροχή εξειδικευμένων οδηγιών αυτοπροστασίας από τη συγκεκριμένη πυρκαγιά και της μη έγκαιρης ενημέρωσης του Λιμενικού Σώματος, δεν αφορούν στην αποτροπή και στην κατάσβεση της επίμαχης πυρκαγιάς».

Κατά το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών «ομοίως, απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου, με τον οποίο προβάλλεται διακοπή του αιτιώδους συνδέσμου, λόγω της ενέργειας της ίδιας της θανούσας να αποχωρήσει αυτοβούλως από την οικία της, η οποία, εν τέλει, παρέμεινε αλώβητη, οπότε, εάν αυτή είχε παραμείνει εντός αυτής, θα ήταν ασφαλής. Και τούτο διότι, εν προκειμένω, ενόψει του κινδύνου που η θανούσα διέτρεχε από την εξελισσόμενη πυρκαγιά, η αποχώρηση από την οικία της αποτελεί ενέργεια αναμενόμενη, ιδίως εφόσον δεν είχε ειδική και επαρκή πληροφόρηση για τις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούσαν και τον βαθμό του κινδύνου στον οποίο εκτίθεται (πρβλ. ΣτΕ 3839/2012 7μ.). Για τον ίδιο λόγο είναι απορριπτέα και η προβαλλόμενη από το Ελληνικό Δημόσιο ένσταση περί συντρέχοντος πταίσματος, σε ποσοστό 95%, του θύματος εξαιτίας της αποχώρησής της από την οικία της αυτοβούλως, παρά τις υποδείξεις που περιλαμβάνονται στις γενικές οδηγίες που είχαν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΓΓΠΠ σε περίπτωση πυρκαγιάς, συνιστάμενες στη μη εγκατάλειψη της οικίας, εκτός εάν η διαφυγή είναι πλήρως εξασφαλισμένη».