Η εργατική τάξη όμως και ειδικά το οργανωμένο τμήμα της, που έχει πείρα συνδικαλιστικής δράσης, μπορεί να δει ακόμα καλύτερα στην καθημερινή πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που κρίνεται η πάλη των εργαζομένων, το πώς άνοιξε τον δρόμο για το ξέπλυμα της πολιτικής της ΝΔ, μαζί με συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Πάει πολύ το κόμμα που σε αμέτρητες συνδικαλιστικές οργανώσεις συγκροτούσε κοινά ψηφοδέλτια με δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ηγετικά του στελέχη καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια σε αγωνιζόμενους εργατοϋπαλλήλους, που έσπευσαν από τους πρώτους να εφαρμόσουν αντεργατικούς νόμους, που αξιοποίησαν ξεδιάντροπα ακόμα και μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις ως ντεκόρ στο κυνήγι της κυβερνητικής εναλλαγής, να κουνάνε το δάχτυλο στο ΚΚΕ.
Η στάση των ηγεσιών τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι αρκετά διδακτική και, το κυριότερο, προδιαγράφει από τώρα το πού θα κατατεθούν τα εκλογικά ποσοστά που θα πάρουν τα κόμματά τους στις εκλογές της 25ης Ιούνη.
Την ίδια στιγμή που θα αναλαμβάνουν ρόλο «υπουργείων αντιπολίτευσης», όπως έκαναν και από το 2019, στηρίζοντας την πλειοψηφία των αντιλαϊκών νόμων, είναι σίγουρο ότι θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά για να βάλουν εμπόδια στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να εγκλωβίσουν δυνάμεις από τη μία στη λογική της συναίνεσης και από την άλλη στην αναμονή μιας νέας κυβερνητικής εναλλαγής.
Τέτοια στάση κράτησαν άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια, έχουν δηλαδή το «know how» της υπονόμευσης εργατικών αγώνων, παρέχοντας πολύτιμες υπηρεσίες στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.
Πιο πρόσφατο, κορυφαίο παράδειγμα είναι η στάση τους στη συγκρότηση προεδρείου στη ΓΣΕΕ, το οποίο εγκρίθηκε με τις ψήφους των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΚΕ), του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΜΕΙΣ - ΑΡΚΙ) και της ΝΔ (ΕΝΟΤΗΤΑ). Από κοινού δυνάμεις που σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο καμώνονται ότι οι μεν θα ασκούν «αντιπολίτευση» στους δε, ψήφισαν για πρόεδρο τον εκλεκτό της ΠΑΣΚΕ, τον γνωστό εργατοπατέρα - φαντομά Παναγόπουλο, και για γραμματέα τον εκλεκτό του ΣΥΡΙΖΑ, που η παράταξή του ήταν 4η στην κατάταξη. Την ίδια στιγμή, η άλλη παράταξη της ΝΔ (ΔΑΚΕ) στήριξε την άλλη παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΑΚ), ώστε να εκπροσωπηθεί κι αυτή στην Εκτελεστική Επιτροπή, γιατί διαφορετικά δεν θα εκλέγονταν.
Τα όσα έγιναν στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ και τα κομπρεμί ανάμεσα σε συνδικαλιστές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ήταν μονάχα η κορυφή του παγόβουνου όσων βλέπουν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια των αρχαιρεσιών σε σωματεία.
Πρόσφατο είναι το Συνέδριο της Ομοσπονδίας Μεταλλεργατών, όπου οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησαν ενιαίο ψηφοδέλτιο για να αντιμετωπίσουν τη σημαντική άνοδο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, απόρροια των μεγάλων αγώνων όπου ηγήθηκαν οι κομμουνιστές στα ναυπηγεία της χώρας και στη ΛΑΡΚΟ. Μάλιστα μετά το συνέδριο, στη συγκρότηση της νέας διοίκησης, όλοι αυτοί μαζί άφησαν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ εκτός προεδρείου.
Σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα, κυρίως σε εκείνα όπου πλειοψηφούν τέτοιες δυνάμεις, που κατά κανόνα έχουν κλειστές τις πόρτες τους στα σωματεία και στους ίδιους τους εργαζόμενους, βρέθηκαν ξανά «χέρι χέρι» για να κρατήσουν, όσο περνάει από το χέρι, τους αρνητικούς συσχετισμούς για τους εργαζόμενους και την οργάνωση της πάλης τους. Ετσι, κεντρικά συνδικαλιστικά στελέχη των κομμάτων που κατά τα άλλα στήνουν προεκλογικές «ομηρικές μάχες», σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα συγκροτούν κοινά ψηφοδέλτια, μοιράζονται μεταξύ τους τις «καρέκλες», με συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι.
Τέτοιες κινήσεις έγιναν σε 14 Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα, όπου συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονται με συνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συγκροτώντας κοινά ψηφοδέλτια. Πιο συγκεκριμένα, συνεργάστηκαν σε Κοζάνη, Κέρκυρα, Καστοριά, Ορεστιάδα (χωρίς την ΠΑΣΚΕ), Καρδίτσα, Ηράκλειο, Κατερίνη, Χίο, Κόρινθο, Ρόδο, Λακωνία, Θήβα (χωρίς τη ΔΑΚΕ), Ελασσόνα, Μεσολόγγι. Είναι αυτοί που κατά τ' άλλα εδώ και μια βδομάδα μοιρολογούν για το ενδεχόμενο να βγει «παντοδύναμος» ο Μητσοτάκης και κονταροχτυπιούνται με το ΠΑΣΟΚ για το ποιος από τους δύο θα κάνει τάχα «αντιπολίτευση», ενώ εδώ και μήνες μοιράζουν καρέκλες μεταξύ τους και με τη ΝΔ σε μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Ηδη είναι σε εξέλιξη η από κοινού προσπάθεια των συνδικαλιστών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να επιτεθούν και να καθαιρέσουν την εκλεγμένη διοίκηση στο ΕΚ Λιβαδειάς, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και άλλοι συνεργαζόμενοι, εμφανίζοντας ένα «σωματείο» - μαϊμού (εργολαβικοί της ΠΕΣΙΝΕ) που έστησαν από κοινού με την εργοδοσία. Είναι το πιο χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα του πώς διαμόρφωσαν μέτωπο οι μεγαλοεργόδοτες με τους ανθρώπους τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα απέναντι στη μόνη δύναμη που τους αντιστέκεται και υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων, τους κομμουνιστές και όσους συνεργάζονται μαζί τους.
Εκεί δε που ξεπέρασαν ακόμα και τον εαυτό τους είναι στο Εργατικό Κέντρο Πύργου, όπου κατέβηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) και της ΔΑΚΕ (ΝΔ) μαζί και με στέλεχος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, ο οποίος μάλιστα ήταν και υποψήφιος δήμαρχος με την εγκληματική συμμορία!
Την ίδια στιγμή, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούν και στη νοθεία σε εργατικά σωματεία και Ομοσπονδίες, επιχειρώντας, εκεί που δεν μπορούν ούτε και με συμμαχίες με την ΠΑΣΚΕ, να αλλοιώσουν συσχετισμούς, ώστε η εργοδοσία και η επόμενη κυβέρνηση να έχουν όσο γίνεται πιο εύκολο έργο.
Εμβληματικό είναι το παράδειγμα της «νεκρανάστασης» του εργοδοτικού μηχανισμού των σούπερ μάρκετ, που με τον φερετζέ του «σωματείου» αξιοποιείται κάθε τόσο για την παραγωγή «αντιπροσώπων» των εργαζομένων στη μεγαλύτερη Ομοσπονδία του ιδιωτικού τομέα (ΟΙΥΕ). Στις πρόσφατες αρχαιρεσίες - παρωδία του παραπάνω μηχανισμού κυκλοφόρησαν «εκ της διευθύνσεως» γραπτές οδηγίες προς τους εργαζόμενους μεγάλου σούπερ μάρκετ για το τι να ψηφίσουν («ψηφίστε το 1, το 5, το 6, το 8» κ.λπ.). Στόχος, να εκλεγούν οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η εργοδοσία να «διαπραγματεύεται» με τον εαυτό της το πώς θα υλοποιηθεί η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης.
Αυτό το παράδειγμα εργοδοτικής τρομοκρατίας δεν διαφέρει σε τίποτα από την παρέμβαση του εργοδότη της ασφαλιστικής εταιρείας που τράβηξε «προεκλογικό μαστίγιο», ώστε οι εργαζόμενοί του να ψηφίσουν ΝΔ. Ούτε φυσικά η «προτροπή» των ιδιοκτητών φροντιστηρίων ξένων γλωσσών προς τα μέλη τους και τους εργαζόμενους να ψηφίσουν συγκεκριμένους βουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
Οι μόνοι που αντιστέκονται σε αυτήν την αθλιότητα είναι τα μέλη του ΚΚΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Είναι οι μόνοι που θα μπαίνουν και πάλι εμπόδιο στους μοιρασμένους ρόλους των άλλων δυνάμεων, που ξεκινούν από τη Βουλή, όπου η ΝΔ θα ψηφίζει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ πάνω από τα μισά αντιλαϊκά νομοσχέδια, όπως έγινε και την περίοδο 2015 - 2019. Που όταν οι εργαζόμενοι θα επιχειρούν να οργανώσουν την αντίστασή τους, τη διεκδίκηση, θα έχουν απέναντί τους από τη μία την εργοδοσία που θα αξιοποιεί τους παραπάνω νόμους και από την άλλη τούς φυτεμένους «συνδικαλιστές» της, ώστε να εμποδίζουν αντιδράσεις, να παραπέμπουν στον «διάλογο» κ.ο.κ. Αυτό δηλαδή που στη γλώσσα της σοσιαλδημοκρατίας λέγεται «κοινωνική συνοχή» και «συναίνεση», ώστε να υλοποιείται με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις η βάρβαρη αντεργατική πολιτική.
Τέτοια παραδείγματα είχαμε και την προηγούμενη περίοδο της διακυβέρνησης της ΝΔ. Χαρακτηριστικά είναι όσα έζησαν οι εργαζόμενοι την περίοδο της ψήφισης του εκτρωματικού νόμου για τη 10ωρη δουλειά και την περιστολή της συνδικαλιστικής δράσης, του νόμου Χατζηδάκη. Μέσα σε λίγες μέρες έγιναν δύο τεράστιες απεργιακές κινητοποιήσεις, οργανωμένες από τα κάτω, από εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα που συντόνισαν τον βηματισμό τους, με συνδικαλιστές που στάθηκαν με συνέπεια, συμβάλλοντας στην οργάνωση και στην κλιμάκωση της πάλης. Ποια ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο έκτρωμα; Κεντρικά του στελέχη την πιο κρίσιμη στιγμή έσπερναν την ηττοπάθεια, δήλωναν ότι το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί «όσο μαζικές κι αν είναι οι απεργίες» και καλούσαν τους εργαζόμενους να ...αποσυρθούν στα σπίτια τους και να περιμένουν τις κάλπες για να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, που τάχα θα «καταργήσει τον ν. Χατζηδάκη». Τελικά, οι βουλευτές του ψήφισαν πάνω από τα μισά του άρθρα. Και ενώ από την πρώτη στιγμή εκατοντάδες συνδικάτα συμφώνησαν στη μη εφαρμογή διατάξεων του νόμου, μια σειρά συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έτρεχαν να αλλάξουν τα καταστατικά των σωματείων τους για να συμμορφωθούν με τον νόμο, να κάνουν «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» κ.λπ.
Το επόμενο παράδειγμα έρχεται από τον χώρο των εκπαιδευτικών, που το 2021 κατάφεραν με τον συντονισμό εκατοντάδων πρωτοβάθμιων σωματείων τους να οργανώσουν μια από τις πιο μαζικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, ενάντια στην αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση των σχολείων. Με τη συμμετοχή τους να ξεπερνάει το 95%, με μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 100.000 απεργοί, έδειξαν τη δύναμή τους ενάντια σε μια αντιδραστική μεταρρύθμιση. Τότε, στην πιο κρίσιμη στιγμή, στην κορύφωση αυτού του μεγάλου αγώνα, τον Οκτώβρη του 2021, μαζί οι συνδικαλιστές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στη ΔΟΕ «τράβηξαν το χαλί» κάτω από τα πόδια των χιλιάδων αποφασισμένων να συνεχίσουν τον αγώνα εκπαιδευτικών. Οι συνδικαλιστές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την πολιτική επιλογή να σταματήσουν την απεργία - αποχή, με πρόσχημα μια απόφαση δικαστηρίου, βοηθώντας τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Αν «μόνοι τους» οι παραπάνω θα επιχειρούν να υπονομεύσουν τους λαϊκούς αγώνες, ώστε να περνάει τελικά «άβρεχτη» η κυβερνητική πολιτική, τότε «όλοι μας», με το ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό, μπορούμε να ορθώσουμε εμπόδια. Οι εργαζόμενοι ξέρουν καλά ότι όποτε κατάφεραν να αποσπάσουν το οτιδήποτε από την εργοδοσία και την κυβέρνηση, όποτε έβαλαν εμπόδια, το έκαναν στηριγμένοι στη δύναμή τους, με το ΚΚΕ πάντα μπροστά. Με τους κομμουνιστές συνδικαλιστές, που πολλοί απ' αυτούς είναι και τώρα υποψήφιοι βουλευτές του Κόμματος, να δίνουν παντού τη μάχη ακούραστα, χωρίς να λογαριάζουν προσωπικό κόστος.
Αυτή είναι η πείρα των μεταλλεργατών στα ναυπηγεία, των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, των λιμενεργατών της COSCO, των διανομέων και των courier, των οικοδόμων, των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών, των εργατών της «Μαλαματίνας», των εργαζομένων της Καβάλας, γι' αυτό και σε τέτοιες εργατικές πόλεις και δήμους τα ποσοστά του ΚΚΕ είχαν σημαντική άνοδο.
Με μεγαλύτερη δύναμη στο ΚΚΕ, με περισσότερους εκλεγμένους, με μειωμένα τα ποσοστά όλων των άλλων κομμάτων, οι εργαζόμενοι μπορούν να είναι σίγουροι ότι η δική τους πάλη θα είναι πιο αποτελεσματική την επόμενη μέρα, ότι μπορούν να βάλουν ακόμα πιο δύσκολα στην επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ.