Η δουλειά της εικαστικού αφορμάται πάντα από προσωπικά βιώματα και επιχειρεί μέσα από αυτά να προσεγγίσει το γενικό και το πανανθρώπινο, να θέσει ερωτήματα για τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, για τη σχέση του με την Ιστορία και τον ρόλο του στην κοινωνική και ιστορική εξέλιξη.
Στην παρούσα έκθεση την απασχολούν η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία και η πάλη ενάντια στη γυναικεία ανισοτιμία. Τοποθετεί τη γυναίκα μέσα στα ιστορικά και κοινωνικά συμφραζόμενα και προσπαθεί να αναδείξει τις αιτίες. Να φωτίσει τη διπλή εκμετάλλευση που υφίσταται η γυναίκα, τόσο ως εργαζόμενη σε μια ταξική κοινωνία όσο και λόγω της έλλειψης ουσιαστικής αναγνώρισης του κοινωνικού ρόλου της μητρότητας, και λόγω των αντιδραστικών αντιλήψεων και πρακτικών στις σχέσεις των δύο φύλων, οι οποίες αναπαράγονται σήμερα με νέες μορφές.
Είτε ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά είτε δυτικότροπα, η γυναίκα μάνα συνεχίζει να παλεύει για να μεγαλώσει τα παιδιά της μέσα σε συνθήκες εκμετάλλευσης και ανισοτήτων.
«Από σίδερο» λοιπόν «είναι η γυναίκα του λαού, που στηρίζει ακούραστα την οικογένειά της, που συναντιέται με τα ιστορικά γεγονότα και παίρνει μέρος σε αυτά, που χαράζει το μέλλον της και αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο», όπως λέει η ίδια η Χρύσα Κοφίνα.