Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν το κριτήριο λήψης αποφάσεων δεν ήταν το κέρδος των ομίλων, το συμφέρον των καπιταλιστών, οι κατευθύνσεις και οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά οι δικές μας ανάγκες.

Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή, με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο σοσιαλισμός.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα αξιοποιηθεί ο κοινωνικοποιημένος τομέας της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας για την κατασκευή, μετασκευή και συντήρηση σύγχρονων και ασφαλών εμπορικών και πολεμικών πλοίων, καθώς και σιδηροδρομικού υλικού.

Θα αναβαθμιστούν η επιστημονική έρευνα και τα Προγράμματα Σπουδών στα Τμήματα Ναυπηγών των Πολυτεχνικών Σχολών, για να καλύπτονται έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες.

Θα διασφαλιστεί ο καθημερινός ενεργός ρόλος των εργαζομένων στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων. Θα αναβαθμιστούν οι υποδομές και το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό που υπάρχει σήμερα στη ναυπηγική βιομηχανία.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί επίσης να προχωρήσουν αποτελεσματικά ο συντονισμός, η εξειδίκευση και ο καταμερισμός εργασιών μεταξύ των διαφορετικών ναυπηγείων της χώρας, αφού θα αποτελούν πλέον ενιαία κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και δεν θα ανήκουν σε ανταγωνιστικούς ομίλους.

Ταυτόχρονα, η ναυπηγική βιομηχανία θα δίνει ώθηση σε άλλους βιομηχανικούς κλάδους, όπως της χαλυβουργίας, και θα στηρίζει το σύστημα γρήγορων και ασφαλών μαζικών μεταφορών. Και ακριβώς επειδή θα βγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους, θα υπάρχουν μέτρα προστασίας για τη ζωή μας και για το ίδιο το περιβάλλον.