Μια ξεχωριστή συναυλία, αφιερωμένη στο εμβληματικό έργο «Ενας όμηρος» του Μίκη Θεοδωράκη και στα πολιτικά τραγούδια του Αμερικανού συνθέτη Μαρκ Μπλίτσταϊν, έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού - Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» την Κυριακή 26 Μάρτη, στις 19.30, στο πλαίσιο του τριετούς κύκλου «Μίκης Θεοδωράκης».

Ερμηνεύουν το ντουέτο της μεσοφώνου Αναστασίας Κότσαλη και του ακορντεονίστα Κωνσταντίνου Ζιγκερίδη, συνοδευόμενο σε αυτήν την περίσταση από τον πιανίστα Γιώργο Κωνσταντίνου.

Το πολιτικό μουσικό θέατρο στην Ελλάδα σφραγίστηκε από την εργογραφία του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος έδωσε το στίγμα του ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν αποφάσισε να μελοποιήσει για τον θίασο του Λεωνίδα Τριβιζά τα τραγούδια του απόλυτα σύγχρονου θεατρικού έργου «Ενας όμηρος» του Ιρλανδού ποιητή Μπρένταν Μπίαν, εμπνευσμένου από τον απελευθερωτικό αγώνα του ιρλανδικού λαού ενάντια στους Βρετανούς. Την ίδια περίοδο, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με την ανάσα της μακαρθικής υστερίας ακόμα ζεστή στην πλάτη του, ο πιο φιλοσοβιετικός των Αμερικανών λόγιων συνθετών - τουλάχιστον για τα δεδομένα των ΗΠΑ - Μαρκ Μπλίτσταϊν καταθέτει το δικό του όραμα για το πολιτικό μουσικό θέατρο, διαμορφώνοντας μια ξεχωριστή «γλώσσα», με έργα όπως τα «Ρούμπεν Ρούμπεν» και «Σάκκο και Βαντσέττι».

Το πρόγραμμα της ιδιαίτερης αυτής συναυλίας αναζητεί σημεία επαφής ανάμεσα στις ιδιότυπες αυτές εκδοχές ελληνικού και αμερικανικού πολιτικού μουσικού θεάτρου, αναμειγνύοντας τα τραγούδια του Θεοδωράκη με σπάνια αποσπάσματα έργων σε στίχους και μουσική του πολυτάλαντου Μπλίτσταϊν, αλλά και κομμάτια του Αμερικανού πρωτοπόρου Μίλτον Μπάμπιτ και των Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, των οποίων την «Οπερα της πεντάρας» ο Μπλίτσταϊν προσάρμοσε για το αμερικανικό μουσικό θέατρο τη δεκαετία του '50, σε μια απόδοση που χρησιμοποιήθηκε ευρέως ακόμη και στις ποπ εκδοχές των Μπόμπι Ντάριν και Λούις Αρμστρονγκ.

Ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στα έργα της συναυλίας κατέχει το θρυλικό μουσικοθεατρικό πόνημα του Μπλίτσταϊν «Το λίκνο θα σειστεί» (1937) σε σκηνοθεσία του Ορσον Γουέλς. Η πολυτάραχη πρεμιέρα του έργου χρησίμευσε αργότερα ως βάση για το ομώνυμο, αυτοβιογραφικό σενάριο του Γουέλς, καθώς και για την κινηματογραφική ταινία του Τιμ Ρόμπινς «Οι αντάρτες του Μπρόντγουεϊ» (1999).